17 mei 2014, praktijkgedeelte leden DT Heerenveen.

Toen we donderdag in Joure waren en Hans vroeg hoe het stond met het praktijkgedeelte van de wrakduik specialisatie antwoorde Björn dat hij zaterdag wel mee kon. Dat leek me ook wel leuk, dus even wat geschoven en de zaterdag ook vrijgemaakt om mee te gaan, en dat kon! Er was nog plaats op de Mac.O de boot van Coen van Northseadivers

Vroeg op

Zaterdag vroeg op, en direct een reisziektepil achter de kiezen. Niets zou mijn dag verpesten ik had er heel veel zin in. En het werd alleen maar beter. Een prachtig zonnetje en een compleet vlakke Noordzee vielen ons (Richard Kooistra, Hans Halman) ten deel. Ook Hugo Raven de schipper van de Red Rover (de andere boot waar North Sea Divers gebruik van maakt) voer vandaag mee. Als eerste voeren we naar de SS Nautilus een 95 m lang vrachtschip dat in 1962 met een lading kolen in een storm is gezonken. Onderweg voeren we langs een school bruinvissen, prachtig gezicht! Dat kon niemand me in ieder geval afnemen.

DUIK 1 – SS Nautilus

Op de locatie van het wrak aangekomen werd met behulp van de sidescan sonar en de fishfinder werd de exacte positie bepaald en Richard stond al klaar met het anker.

Op het signaal van Coen werd het anker uitgegooid en die bleek precies op het wrak te liggen, nog even een half uurtje wachten tot de stroming compleet weg was en: “te pak!”.

Ik mocht als eerste te water, Richard zou met me mee duiken want ik vond het eerlijk gezegd toch ook wel erg spannend.

Beneden aangekomen zagen we direct een patrijspoort liggen, die zat echter compleet vast in wat ooit het schip was geweest, dus geen souvenir om mee te nemen. Alles was prachtig begroeid met anemonen , zee anjelieren en zakpijpen. Het zicht is ongeveer een meter of 4~5. Er zaten een stel dikke krabben op een rij te kijken hoe dit groentje het er af zou brengen. Reel vastgemaakt en rustig over het wrak gaan zwemmen. Op een gegeven moment een prachtig begroeide wand voor me, ik keek naar Richard rechts en zag dat rechts van hem ook een wand zat. Vervolgens kijk ik links, nog een wand.. ohjee.. boven dan? Ja hoor, ook een wand. We waren schijnbaar een ruim ingezwommen. Op de dieptemeter staat een getalletje boven de 30 m (ook een record voor mij).. even schrik ik een beetje. Maar een stemmetje zegt. Omdraaien en rustig je reeltje ophalen.

DECO STOP?!

Ik was zo terug bij het anker en daar zag ik Hans als een speer heen en weer zwemmen. Blijkbaar was hij Hugo al kwijt.

Coen zij al dat die nogal rap is onderwater. Ik besloot de andere kant nog even op te zwemmen maar mijn reel kwam in de knoop te zitten. Martijn had vrijdag al gezegd in zo’n geval niet lang te gaan lopen klooien dus heb ik gewoon het touw met de hand bij elkaar gepakt en terug gezwommen naar het anker.

Onderaan het anker piept de computer. Ik werp er een blik op en wat blijkt, een deco stop!.. Ik vroeg mij al eens af of mijn computer uberhaupt wel goed werkte omdat ik die melding nog nooit had gehad, maar hij werkt dus. De hele weg naar boven blijf ik op de computer kijken en verbaas ik me over hoe rap je zo’n verplichting oploopt. Bovengekomen blijkt dat Coen me nog niet helemaal boven verwachte, ik vertel hem over de DECO stop maar hij is niet onder de indruk. Blijkbaar is dat vrij normaal?

DUIK 2 – HMS E47

We varen vrij gauw al weer, Coen wil de “corridor” weer over waar de grote zeeschepen langsvaren en de tweede duik wat dichter bij de kust maken. “Anders moet je ‘s middags weer zo’n rot-end terug varen”. We gaan de tweede duik maken op een Engelse onderzeeër uit de eerste wereldoorlog, spannend! Iedereen kleed zich om en we lunchen wat. Coen heeft een soepje en enkelen vallen in het zonnetje in slaap terwijl we boven de onderzeeër de kentering afwachten. Intussen is er een kil windje opgestoken en zijn er ook wat golfjes.

Aan het einde van de middag gaan we weer te pak. Ik neem dit keer een reel mee van Coen want hij vond dat die van mij te dun touw had. Weer als eerste te water en gauw afdalen. Het zich is eerst goed maar wordt op diepte toch wel rap minder. Beneden rest nog zicht van een meter of 3. Rustig rol ik de reel af terwijl ik begin te zwemmen. Het is een soort lange sigaar die ik voor me zie liggen. Ook een beetje zo begroeid als de Nautilus vanochtend. Er zwemmen wat vissen voorbij “Gul” hoor ik later dat het was. Verder ook weer krabben en zeesterren uiteraard. Ik zie een groot gat en vermoed dat de commando toren daar afgekomen is die nu op terschelling staat. Je ziet wel heel duidelijk de vorm van het schip, en dat is wel leuk aan dit wrak ten opzichte van het wrak dat we vanochtend zagen.

Ondanks het reeltje dat Coen me leende raakt ook deze op een zeker moment in de knoop. Richard helpt me onderwater om hem te ontwarren, later heeft hij problemen met zijn eigen reel en zwemmen we terug naar het anker. Ik krijg weer een Deco melding, maar dit keer verbaas ik me er niet over. Ik ga langs het anker omhoog en volg braaf de instructies van de computer. Bovengekomen ben ik vol van de prachtige ervaring!

Voldaan varen we terug naar Den Helder, dit is zeker voor herhaling vatbaar!

Jos Schiffart, DT Heerenveen.

Een lekkere najaarsduik

De zaterdag kwam de Sint weer in Nederland, hij bracht ook wat rustiger weer mee. Dus wij mochten de zondag weer lekker een duik op de Noordzee maken! Het plan was om één duik te gaan doen. We wilden gaan duiken op de E47. We gingen vol goede moed naar de sluis omdat we in de auto op weg naar Den Helder een mooi vlak IJsselmeer zagen. Zodra we de Noordzee op waren was er toch nog een leuk golfje volgens Windguru 90 cm. Dus het was weer een hobbelige vaart.  Toen we bijna bij de E 47 aangekomen waren kwam er een groot platform aan die door een drietal slepers in toom werd gehouden, onze richting op. Dus werd er over de marifoon overleg gevoerd. Zij wilden dus over de E47 varen en wilden weten of er genoeg water voor ze stond, omdat ze ook beperkt manoeuvreerbaar waren. Dit was ruimschoots het geval dus moesten wij een ander wrak uitzoeken in de buurt, dit werd een coaster die een stukje verder lag. Nadat we voor anker lagen konden we nu ook bijna direct te water. Michael die vandaag voor het eerst meeging zou met mij mee duiken.

Nadat we bij het anker aan kwamen werden de reeltjes vast gezet en konden we het wrak verkennen. Het wrak was begroeid met anemonen en er waren veel steenbolken en  kabeljauwen, ook de krabben waren ruimschoots vertegenwoordigd.

Het was kortom weer genieten en de tijd onderwater vloog voorbij.

Na deze duik had Coen voor ons een lekker kom soep klaar staan, zodat we weer lekker warm konden worden. Nu was het weer tijd om de haven weer op te zoeken, ondertussen waren de golven ook aardig minder geworden zodat we een lekkere kalme vaart terug naar de haven hadden. Kortom weer een fantastische dag zelfs Michael was zeer enthousiast, hopelijk heeft hij niet het Noordzeevirus te pakken anders wordt het straks druk op de schepen. Voor nu heb ik mijn Noordzeevirus weer onder controle hopelijk kunnen we voor de winter nog een tochtje doen.

Groetjes Richard.

26 april 2014.

Eindelijk de eerste wrakduik van het jaar, dat werd wel weer tijd. In de week voorafgaand het weer in de gaten gehouden en het zag er redelijk uit.

Alleen het zou van vrijdag op zaterdag nog wel wat wind staan bij Den Helder. Helaas waren alle duikers bezet deze Koningsdag, dus alleen met Peter en Martin Kleijn. Het zou voor Martin zijn eerste wrakduik worden op de Noordzee. Ik vroeg of hij snel zeeziek werd, maar dat wist hij niet. We hebben toch allemaal maar een pilletje genomen want ik wist zeker dat er een golfje stond.

Buiten gekomen stond er een best golfje, wel 1,5 meter en dat is toch iets meer dan dat ze hadden voorspeld. Ik wilde eigenlijk de route over maar met deze golven kon ik niet echt doorvaren, wat dus ook inhield dat we dichterbij gingen duiken, dan maar tegen de route aan.

Ik ging eerst met de sonar over het wrak, maar daar werd ik niet vrolijk van, een hoop verzanding. Dan maar een ander wrak pakken en dat werd de E47 een Engelse onderzeeër uit de eerste WW oorlog. En dat zag er beter uit op de sonar. Anker bij het wrak gegooid en de mannen konden zich gelijk klaar maken voor de duik. Toen Martin zijn pak aan trok begon hij toch wel wat bleek te worden. De nekseal begon zijn vruchten af te werpen. Met een sierlijke boog gooide hij het ontbijt over de muur. Het eerste wat ik tegen hem zij was, welkom op de Noordzee.

Nadat hij nog een paar maal de vissen aan het voeren was geweest hebben we hem te water laten gaan om op een paar meter onderwater bij te kunnen komen. Aan de oppervlakte zag het zicht er niet goed uit en dat bleek ook wel na de duik, zo´n 1,5 meter. Na een 40 minuten kwam Martin als eerste weer boven.

Toen alles weer aan boord was besloot ik rustiger water op te zoeken anders zou het wel een erg zware dag voor Martin worden.

Ook werd het water rustiger na de kentering en het zonnetje was erbij gekomen. Dus al met al een mooie dag. Martin had het niet lekker en aangezien dichter bij de kust het zicht alleen maar beroerder werd besloot ik om de tweede duik te cancelen.

Zo liepen wij om 15.00 uur weer Den Helder binnen.

Coen van de Mac.O

Zaterdag 16 november zag er redelijk uit om te gaan duiken, dus spullen in de auto en naar Den Helder, iedereen was op tijd dus op naar de sluis. Maar nadat ik had opgeroepen kreeg ik de melding van de sluis dat hij stuk was. Nog een halfuur gewacht, maar de monteur was nog onderweg, dus weer terug naar de haven en in de auto. Jammer.

Zondag 17 november zag er nog beter uit dan de zaterdag. Met Richard, Hugo, Han en Michael naar buiten. We hadden het plan om naar de E47 te gaan, daar aangekomen zag ik al op de radar dat er een behoorlijke vlek onze richting op kwam. Met deze koers zou hij recht over het wrak komen, dus op de AIS gekeken welk schip dit was, naarmate het dichterbij kwam zagen we uit de grijze massa een kolossaal gevaarte aankomen. Drie slepers en een brok booreiland. Toen een van de slepers opgeroepen of wij konden blijven liggen of dat wij moesten wijken, die ging even overleggen met de andere slepers die voorop voeren. Toen hij bij mij terug kwam vroeg hij of wij wilden wijken en met de vraag hoeveel water er boven het wrak stond. Nadat wij door hadden gegeven hoeveel water er stond, gaven wij aan dat we meer naar het westen gingen om dan een ander wrak te pakken. We werden hartelijk bedankt. Dan maar strak tegen de route aan om op een coaster te duiken. Hier zag het water er ook beter uit dus helemaal goed. Michael was voor het eerst mee op de Noordzee en zou zijn eerste wrakduik gaan maken, nadat wij hem wat theorie bijgebracht hadden ging hij overboord.

Richard zou hem begeleiden.

Boven was het inmiddels gaan miezeren en trok het wat dicht, op de radar had ik geen schepen meer in de buurt alleen in de route, maar daar hadden we geen last van.

Na een 35 minuten kwam Michael als eerste weer boven met een behoorlijke grijns op het gezicht.

Zijn eerste woorden waren, wat is dit prachtig, te gek. Dus ik denk zo maar, weer een Noordzeegek erbij.Toen alles weer aan boord was hebben we even een kopje soep genomen om wat bij te komen. Hierna begonnen we aan de terugreis, om 15.15 uur waren we weer in de haven. Was weer een heerlijke dag.

Coen, van de Mac.O