10 augustus 2013.
Ondanks dat er wind was voorspeld maar met een redelijke golfhoogte besloten we om toch te gaan. We hoefden niet vroeg weg want de kentering viel om 10.30 uur. Dus om 08.30 uur afgesproken in de haven. Richard was er al om 08.00 uur en Ernst kwam er vlak achteraan. Ik had ondertussen de nodige spullen geïnstalleerd, dus we konden los. Er stond al een stevig briesje in het Marsdiep maar het water was vrij rustig, alleen bij aankomst in het Molengat had de stroming het water wat verwilderd. Toen we bij de Molengat Echo over bakboord draaiden en een stukje over een zandbank moesten werden de golven toch wel wat hoog. Maar het was nog te doen. Na de zandbank hield het niet over en na overleg toch maar besloten om het Wad op te gaan achter Texel. Dit ook, omdat de verkeerscentrale Den Helder, windje 5 doorgaf uit het Noordwesten, dus het werd er niet beter op, het kon alleen nog maar beroerder worden. Hierna met de golven op het kontje weer over de zandbank, aan de centrale gemeld dat wij richting de Kop van de Stier gingen. We hadden nu tijd over, omdat de kentering op het Wad een uur later viel dan buiten. Dus eerst maar even sonarren om te kijken hoe bepaalde puntjes er nu bij lagen, na een uurtje gescand te hebben gingen we richting het wrak. Daar even rond het wrak om tegen de stroom in te varen en op het goede moment de dreg in het wrak te gooien.
Toen we op het wrak lagen konden de mannen na een kwartiertje al te water, er stond nog een klein beetje stroom maar dat kwam ook door de wind die dezelfde kant op stond. Het water had geen beste kleur dus het zou wel tegenvallen daar beneden. Om 11.30 uur gingen de mannen naar beneden, ze waren al heel snel uit het zicht. Dat beloofde niet veel goeds.
Het windje begon al wat sterker te worden en na een halfuur begon de stroom ook te draaien waardoor wind en stroom tegen elkaar in begon te staan. Dat resulteerde er in dat ik regelmatig de iets moest vastpakken om niet om te vallen. Ik kon nog wel wat bellen aan de oppervlakte zien waar de mannen zaten, even later kwamen er wat bellen dichterbij en kwam Richard als eerste omhoog, de boot ging al aardig heen en weer en hij keek al wat vreemd hoe snel het weer was veranderd. Even later kwam ook de hefballon boven, Richard was inmiddels aan boord zodat die kon helpen om de rotzooi binnen te halen.
Nadat alles was vastgezet konden we aan de terugreis beginnen. We kregen de golven recht van voren en de golven waren zeer kort, dus alles was raak, het water kwam overal dus al gauw moest de deur dicht. Regelmatig moest het gas eraf omdat er dan een brekertje aankwam, het water kwam af en toe dik over het voordek. Ook de ruitenwissers hielden het raam niet vrij van water, ook dit belemmerde het zicht. Maar Den Helder was niet ver meer dus liepen we redelijk op tijd de haven binnen. Via Zeedoksluis naar binnen en op Willemsoord getankt.
Het was weer een mooie dag met mooie mensen.
Coen, van de Mac.O