Bel Sophia Albertina terug naar Zweden.

Noordzeevirus: Een goede start

Na een jaar hard te hebben gewerkt en de bouwvak keuringen bijna voorbij kan mijn vakantie beginnen. We zaten de laatste week ook regelmatig op zeeweer te kijken wat het weer het weekend gaat doen. Het was behoorlijk veranderlijk op zeeweer en de weermannen/vrouwen waren bijna even veranderlijk als het weer.  Donderdag hakte we de knoop door het moet gewoon kunnen, Hugo heeft al twee mannen die mee gingen dus heb ik een makje om de laatste duikers te organiseren. Rinus en Marijke zijn weer van de partij en Hugo gaat zelf weer duiken dus vol of… vrijdag middag krijg ik bericht dat de twee mannen die mee wilden niet meer hebben gereageerd. Gelukkig hebben we een wachtrij en is de boot alsnog vol... Rein reageerde ik ga mee maar de rest die ik app hadden het te druk met kleinkinderen of duiken in Zeeland of zaten in Frankrijk. We hebben dus zaterdag de ruimte aan boord. We vertrekken om half zeven uit de haven! Dit komt me bekend voor!(vorige week was dezelfde tijd).  We zijn allemaal ruim op tijd in de haven. Nadat we alles hebben ingeladen kunnen we vertrekken…. Hugo probeert de motor te starten klik klik is het enige wat we horen. Rinus tikt weer op de startmotor en de motor slaat direct aan deze gaat vandaag dus niet meer uit! Nu kunnen  we kunnen vertrekken.. Oh jee mijn telefoon ligt nog in de auto dus die ook nog ophalen en dan door naar de sluis deze stond al mooi voor ons klaar. De eerste duik mochten de mannen kiezen, de Madrid de Ruth of de Ninian Paton of de Newham. De mannen kozen voor de Newham! We zijn mooi op tijd en nadat we het anker hebben liggen kunnen we direct te water. Ik ga als eerste omdat Hugo na ons het anker gaat schieten. Ik kom beneden en gooi de ketting vrij en leg de hefballon alvast klaar voor Hugo. Daarna ben ik lekker aan het foto’s maken in het toch wel matige zicht. Na een lekkere tijd te hebben gedoken ga ik naar boven en kom daar Rinus en Marieke tegen die hebben hun duik ook gehad en vonden het zicht ook matig maar wel veel dingen gezien. Ik ben net aan boord en dan komt Rein ook aan boord hij had de camera aan boord gelaten en was er ook wel blij om omdat het zicht wel beter had gekund. Daarna zien we een grote luchtbel en ik zeg de hefballon komt omhoog! Het duurde even maar geen hefballon??? het duurde een kleine vijf minuten toen kwam de Hefballon toch omhoog en halen we het touw met het anker naar de boot. Wanneer Hugo ook boven komt zegt hij dat hij behoorlijk aan het knoeien is geweest onderwater omdat het anker vast zat tussen het anker en het achterschip en dat hij de Hefballon weer leeg moest laten lopen. Nu snappen we ook die grote luchtbel ook. Nadat we ons hebben omgekleed vraagt Hugo waar zullen we de tweede duik op maken? Weer proberen op de E17 of de Sophie Albertina, de keuze is unaniem voor de Sophie Albertina. Op de plaats aangekomen zien we niet veel opsteken en hebben het vermoeden dat deze weer is verzand. Dus even overleg wat we gaan doen. Ik wil wel graag weer op het wrak bij de Noorderhaaksboei Hugo twijfelt even en we gaan toch naar dat wrak. We moeten goed zoeken om het wrak hij ligt niet helemaal bij de coördinaten, maar we vinden hem en steekt mooi op en we gooien het anker en moeten nu een paar uur wachten voor we kunnen duiken. Na een half uurtje zegt Hugo we verplaatsen en liggen inmiddels een 86 meter van het wrak dus we halen het anker weer op en gooien het opnieuw op het wrak en Hugo maakt wat warms klaar en we smikkelen lekker van de knaks met een beetje mosterd. Opnieuw zijn we van de ankerplaats verschoven en nu wachten we tot de kentering en halen het anker opnieuw op. Opnieuw gooien we het anker op het wrak en we kunnen omkleden en te water Hugo blijft nu aan boord omdat hij tijdens het werken om het anker omhoog te schieten drijfnat is geworden. Dus nu ga ik weer als laatste te water. Rein gaat als eerste gevolgd door Rinus en Marieke. Die komen vrij snel weer terug er staat behoorlijke stroming. We zeggen zodra je wat dieper komt is de stroming wel minder. Dus Marieke wil het nog wel een keer proberen die stoere meid. Nu is het mijn beurt ik ga met de hefballon naar beneden en merk inderdaad wel wat stroming als ik naar beneden ga. Beneden gekomen merk ik dat mijn octopus ook behoorlijk lekt. Ik draai de kraan onderwater dicht en bekijk of ik dit kan verhelpen. Helaas gaat het niet en laat ik die kraan dicht. Ik blijf een beetje in de buurt van het anker en zie de één na de ander weer naar boven gaan. Wanneer Rein als laatste naar boven gaat gooi ik de lijn los en maak de hefballon klaar om omhoog te schieten en met de automaat blaas de ballon vol deze blijft hangen aan de balk en wanneer deze vol is neem ik even wat lucht uit de automaat en trek het anker aan en deze gaat mooi naar boven. Nu is het mijn tijd om de opstijging te maken. Bovenwater gekomen moet ik even wachten tot alles aan boord is en dan wordt ik met het anker binnen gehaald en nadat ik de lier aan het anker geknoopt heb stap ik ook aan boord. Iedereen was het er over eens dit was een geweldig wrak en super zicht. Hier willen we wel vaker op duiken. Hopelijk kunnen we hier ook de naam van vinden. Het is en blijft een fascinerende wereld al die wrakken en hun geschiedenis en onderwaterleven. We gaan voldaan weer terug naar de haven genietend van de zon en de wind en golven. Onderweg komt er nog een patser met een groot snelvarend jacht die ons bijna op de ondieptes drukt. Gelukkig hebben we een rustige en kundige schipper zodat we veilig weer in de haven komen. Hier zien we datzelfde jacht dwars in de drukke haven liggen te manoeuvreren?? Waarschijnlijk de weg kwijt grapt Hugo.  De sluis staat alweer voor ons klaar en we moeten even wachten tot deze weer bommetje vol is. In de haven laden we weer alles uit en is het weer tijd om naar huis te gaan. Ik ben nu wel eerder thuis dan vorige week (19:00) maar het is wel weer een lange dag geweest maar ik heb vakantie.. Het is weer een fantastische dag geweest. Een top start van de vakantie! Terwijl ik dit verhaaltje type geniet ik nog na van de duiken en kan mijn knie weer herstellen voor de volgende. Het virus laat sommige wrakduikers nooit los. Gelukkig ben ik er één van.

Op naar de volgende!

Gr. Richard

P.s. verhaal wordt vervolgt!

Noordzeevirus: de eerste dit jaar!

Na eerst weer een paar duikjes te hebben gemaakt in het zoete water, is het toch wel weer tijd om een echte wrakduik te maken. Voordat het zondag weer zover was werd ik overstelpt met vragen wanneer we weer uit gingen varen. Hugo kwam in de lucht dat hij zondag wel uit wilde gaan varen, dus ik ging  mijn cursisten vragen of die zin hadden en…. Het bleef stil op app! Kim heeft zich reeds aangemeld met haar eigen duikinstructeur. Ze belde me op voor hoe het bij ons aan boord ging met het duiken en het materiaal etc. Ohja ze heeft ook een klein ongemakje… Ze was haar zicht kwijtgeraakt! Slik... Noordzee duiken met iemand die niet goed kan zien.

We duiken ook wel eens met nul zicht maar toch. Met de duikervaringen die ze heeft en haar duikinstructeur Rob heb ik er toch wel vertrouwen in. Natuurlijk heb ik dit besproken met de schippers, Hugo gaf aan dat als ze haar eigen instructeur meeneemt het geen probleem is. Nu de rest van de boot nog vol krijgen, op het laatste plekje na krijgen we de boot van Hugo vol. We vertrekken zondagmorgen om half 9 vanuit de haven en Arjen rijdt met mij mee. We rijden nog op de afsluitdijk en Kim belt mij om 7:50 dat ze al bij de haven zijn. Ik zeg haar dat wij er rond 8:15 zijn en dat Hugo er waarschijnlijk eerder is. Wanneer we er zijn is het hek dicht en ik zie verder niemand en bel Hugo. Die moet op zijn beurt de haven bellen voor het hek. Om onze spullen door het hek te krijgen moet het hek nog 4x opengedaan worden door middel van een telefoontje. Maar we hebben alles aan boord gekregen. Nu moest de Red rover (naam van de boot van Hugo) zich door een enorme dikke laag waterplanten heen baggeren, vreselijk om de haven er zo verwaarloosd bij te zien liggen! We varen via de sluis waar we de briefing doen. Het is even wennen met iemand aan boord die niet kan zien (ik ben normaal iemand die alles ook aanwijst en laat zien), Hugo en Rob helpen mij daarbij. Na de sluis varen we in het zonnetje naar de SS Madrid ons eerste wrak van de dag.

Rob en Kim gingen als eerste te water gevolgd door Stanley en Arjen. Het is ook Stanley zijn eerste wrakduik. Ik volg de rest en kijk hoe iedereen het doet. Kim en Rob kom ik vlak bij het anker tegen en ze bestuderen het wrak erg rustig. Ik krijg het oké teken van Rob, dat gaat goed. Ik volg nu de andere lijntjes eerst kom ik Stanley tegen, die zit zo druk het wrak te bestuderen en heeft geen oog voor mij ook dat gaat dus goed. Over Arjen maak ik me al helemaal geen zorgen dat ging de vorige keer ook goed en dat klopte. Over de stoommachine komen Kim en Rob ook weer tegen die zijn ook nog druk het wrak aan het verkennen.

Het was een prachtige duik voor iedereen. Hugo had als tweede wrak de Horatio uitgezocht. Hier konden we rond half twee te water.  Het wrak steekt enorm op en nadat we het anker gegooid hebben hebben we wat werk om het anker met de lijnen goed te leggen. Het lukt uiteindelijk redelijk en we kunnen gelijk weer te water. We gaan in dezelfde volgorde weer naar beneden.

Het zicht is ook hier redelijk en we hebben hier iets meer last van de deining onderwater. Ook hier hebben we een lekkere duik.

Wanneer iedereen weg is zal ik het anker weer schieten. Alleen zit de hele boel in de war en ik heb behoorlijk werk om de boel te ontwarren alleen de afdaallijn en het ankerlijn kan ik niet van elkaar los koppelen dus die laat ik aan elkaar en gooi de hefballon vol lucht en die gaat omhoog en toch niet helemaal? Het ankerketting had bedacht dat die om een paal en een balk vast te gaan zitten. Ik kan dus weer verder met de origami vrij proberen te krijgen. Ik maak nu het anker ketting los van het touw. Dit had ik al even gemeld bij Hugo. We zaten op een diepte van rond 5 meter, dan kun je makkelijk even naar boven om te overleggen.  Daarna kon ik het ketting heel met kleine stukje onder de balk weg krijgen. Het anker was nu weer vrij nu wachten tot Hugo mij met het anker weer op pikte. Nadat ik weer aan boord ben varen we weer terug naar de haven onderweg gaan we nog even langs duikteam Texel.

We hebben even kort contact en gaan weer verder richting de haven. Het is een geweldige dag geweest met fantastisch weer. In de haven wordt alles weer uitgeladen en geven we Kim en Stanley hun 1^e wrakduik certificaat.

Daarna ging iedereen weer tevreden naar huis.

We hebben ook respect voor wat Kim heeft gepresteerd en laat zien dat als je wilt alles kunt doen.

Op naar de volgende duik

Mijn knie heeft het gehouden en mijn Noordzeevirus heeft weer aan het zout geproefd.

Gr. Richard.

Het is weer vakantie tijd en ik wist dat we de boot niet vol kunnen krijgen met duikers. Maar ik had mijn collega’s verteld dat ik wel eens zou vragen of ze mee kunnen om te gaan vissen. Dit is natuurlijk de uitgelezen mogelijkheid. Ik had wel één collega die meeging. Hugo heeft ook een aantal kennissen die mee willen. Dus we vertrekken zondag met een boot vol vissers om te gaan kabeljauwen en makrelen. We beginnen met het vissen op de kabeljauwen, er word veel gevangen maar geen kabeljauwen van een fatsoenlijk formaat. We besluiten om een tweede wrak op te zoeken en zo ging het verder alleen blijft het sleep anker bij de Victory vast zitten en we krijgen het anker niet meer los! We laten het anker noodgedwongen achter. Dit is een mooi klusje voor de volgende duiktrip. We hebben in ieder geval wel genoeg makrelen gevangen. Ik krijg ook al een App van Wil die zegt het ziet er goed uit voor volgende week! Dit is natuurlijk veel te vroeg maar wel mooi dat ze zo enthousiast zijn. Dinsdag hebben wij er ook wel vertrouwen in dus sturen we de App de lucht in voor liefhebbers om te gaan duiken. We hebben de boot donderdag helemaal vol met duikers! Ik vraag vrijdag aan Hugo hoe laat varen we uit! Het is nog redelijk half zeven vertrekken. Dit meld ik aan de duikers er zijn er een paar die wilden waarschijnlijk met meneer aangesproken worden omdat het antwoord was PARDON! We zijn allemaal mooi op tijd aanwezig en we vertrekken richting de Victory het is een prachtige vlakke zee.

We genieten met volle teugen van het briesje en de zon.

Bij de Victory aangekomen kijken we of we het touwtje kunnen vinden helaas lukt dit niet. We gooien het anker overboord en kunnen eigenlijk direct omkleden. Terwijl iedereen zich omkleed zien we het boeitje naast de boot omhoog komen we liggen bijna op dezelfde plek waar we het anker waren verloren. Het duurt even voor de duikers te pak zijn en te water gaan. Nadat iedereen te water is kleed ik me om en voeg me bij de rest van de duikers ik maak eerst het vermiste anker los deze zat goed vast onder het schip deze hadden we nooit los kunnen krijgen. Nu was een een makje. Daarna genieten van de vele vis op de oude viskotter.

Terwijl ik bijna terug ga naar het anker komt er een duiker naar mij toe waarvan het touw van zijn wrakkenreel is gebroken! Ik begeleid hem naar het anker en wacht even af daarna gooi ik het Daal/stijglijn los en wordt schiet ik de hefballon met het anker naar boven. Daarna maak ik mijn opstijging via mijn oude trouwe wrakkenreel! Bijna boven zie ik de lijn van de lier al naast het anker liggen deze maak ik vast en moet even onder de boot vandaan zwemmen en klim uit het water. Hier hoor ik dat iedereen een mooie duik heeft gemaakt. Ik had voor we te water gingen even aan Ernst gevraagd hoe het zicht was in de gronden. Hij zegt het is redelijk zicht een meter of 2 met een lichte waas. Omdat we vrij veel onervaren duikers aan boord hebben besluiten we om de tweede duik op de E17 te gaan maken. Omdat het op diepte het zicht goed is. Onderweg komt Ernst nog even langs en maakt even een kort praatje voor hij weer verder gaat met scannen. Op het wrak aangekomen kunnen we ongeveer 6 uren wachten voor we weer te water kunnen. Het is behoorlijk warm en het lichte briesje is het net te doen, sommige natpak duikers koelen zich af en toe even af in het water. Wanneer Hugo zegt we te pak kunnen zijn de meeste duikers in no time te pak en liggen in het water, ik denk het lijken wel koudbloedige dieren hoe warmer hoe actiever! Ik volg de meute kort daarna en de één na de andere signaleert dat ze de E17 niet hebben gevonden? Omdat ze allemaal van rechts achter en voor kwamen, ga ik tegen het advies van Hugo eerst linksaf en maak na een meter of 30 een cirkel en kom rechts mooi bij de E17 aan precies zoals Hugo had gezegd. Dat de anderen dit schip niet hebben gezien? Ik maak een mooie duik langs dit wrak.

Er liggen op het achterschip enorm veel netten op het wrak. Ook is het wrak aan het verzanden en komen er steeds meer gaten in. Ik verbaas me ook nog steeds hoeveel mannen er in zo’n duikboot passen. Aan het eind van de duik film ik de afstand van het wrak tot het anker dit was ongeveer 20 mtr. Met 4 meter zicht is dat normaal wel te vinden. Dan zie je dat ervaring toch telt.

Nadat ik het anker met de hefballon naar boven heb geschoten ga ik weer via mijn trouwe wrakkenreel naar boven alleen moet ik af en toe de lijn laten vieren omdat ik anders te snel opstijg. De stroming zat er al aardig in. Op 6 mtr aangekomen heb ik toch een kleine penalty (deco) heb opgelopen. Nadat ik de stop heb gemaakt kan ik weer direct het haakje van de lier aan het anker vast maken. Ik wordt netje de trap op geholpen en ik zeg dat ik mooi op de E17 heb gedoken willen ze me bijna weer terug gooien omdat zij dit hebben gemist! Natuurlijk kan ik het niet laten om ze nog een beetje te plagen. Hugo probeert het ook door te zeggen dat ik de verkeerde kant op zwom. Ik geef aan dat het klopt omdat de anderen van de “juiste” kant kwamen.

We varen hierna terug naar de haven genieten van het mooie weer en een cola of een biertje of twee. Er wordt nog veel nagepraat en we zijn zo weer terug bij de sluis en hier liggen meer bootjes te wachten en de sluis komt helemaal vol te liggen met bootjes er waren dus meer die hebben genoten van het mooie weer op zee. Wanneer we weer in de haven  liggen wordt alles weer uitgeladen en wordt er afscheid genomen. Waarbij iedereen zegt, we gaan graag weer een keer mee! Ik hoop dat de meeste niet teveel last hebben gekregen van hun toch wel verkleurde lichamen…. Het is weer een fantastische dag geweest, vandaag maar even rustig aan (knie). Op naar de volgende duik! Het noordzee/wrakduikvirus laat me nooit los.

gr. Richard

Noordzeevirus: tussen eb en vloed

Na vorig weekend niet de Noordzee op te zijn geweest kan het dit weekend wel. Ik kreeg vorige week zaterdag van Erik al een berichtje: het ziet er voor zaterdag goed uit! Ik zeg “dat is wel erg vroeg nog even afwachten, maar we houden het in de gaten”. Dinsdag lijkt het nog steeds prima en ik informeer bij Coen hoe het gaat. Helaas Coen ligt plat met jicht in de dikke teen! En kan dus niet uitvaren…. Ik zeg tegen Coen “oh dan kan ik Hugo ook wel even vragen”. Ik was al te laat Coen had Hugo al gevraagd. Dus we hebben 6 plekken voor zaterdag, Erik en ik zijn van de partij en dan blijven er 4 plekken over. Hoe moeilijk kan het zijn om die boot vol te krijgen denk ik hardop! Ik zet het in de app van “wrakduikspecialty De Oester” en al die andere mensen die de praktijk nog moeten afronden. Ik krijg alleen maar een paar aanmeldingen voor de zondag? Dus ik vraag of Hugo zondag eventueel ook uit wil varen. Dit gaat niet lukken dus die hebben pech en verder blijft het oorverdovend stil. Ook had ik nog een paar andere groepen gevraagd of daar belangstellenden waren om mee te gaan en je raadt het al ze staan in de rij! Nee dus. Mijn collega Rinus had al gezegd ik kan zaterdag niet en ik ging hem even plagen dat we zaterdag gingen duiken. Hij zegt ik kom er vanavond op terug en ja hij heeft weer wat geregeld als hij om 20:00 maar weer thuis is. Dus toen nog 3 plekken te vullen. Op een gegeven moment Coen gevraagd of hij nog iemand wist en hij activeerde de Northseadiver app nu konden we de boot wel 10 keer vullen… Helaas dit lukt ook niet; we kregen nu nog 1 duiker, David erbij. Dus een leuk groepje om op weg te gaan! Op vrijdag bedenken we nog dat de kar een lekke band had en die ligt nog bij Coen, ik even overleggen met Rinus en die heeft toevallig nog zo’n wieltje liggen en die nemen we dan wel mee. We zijn mooi vroeg aanwezig en monteren het wiel. Terwijl we de boot aan het laden zijn komen Erik en Hugo er ook al aan.

Een paar tellen later is David er ook en we kunnen mooi op tijd vertrekken. We hebben even pech bij de sluis die was net geschut naar de andere kant en verder is het perfect mooi weer, zonsopkomst en geen mist! Er staat toch meer wind dan de weermannen en vrouwen hebben voorspeld, dit zijn we ook wel gewend. Tijdens het varen krijgt Hugo een telefoontje van vissersboot Het Nieuwe Diep dat ze een klusje voor hem hebben. Hij heeft geen duikspullen mee en vraagt of wij dit wilde doen. Alleen is het wel om 17:00 ik vraag aan Rinus of hij er problemen mee heeft. Omdat we samen rijden zijn antwoord is “natuurlijk niet dan kom ik maar wat later thuis!” Dus deze afspraak is gemaakt en we gaan naar ons eerste doel de E17, een Engelse onderzeeër uit de eerste wereld oorlog.

We komen hier mooi op tijd aan en het anker gaat overboord.

We kunnen ook direct te pak en ik zeg tegen de mannen jullie maken jullie eigen indeling maar! David wil met Rinus duiken en Erik gaat met mij mee. Ik wacht tot iedereen van boord is en ga dan te water omdat ik het anker met de hefballon omhoog ga schieten. Onder aangekomen zie ik Rinus met zijn wrakkenreel de origami uit de knoop halen dat doet hij rustig dus dat zit goed. En daarna begin ik te zoeken naar de E17 en normaal na 10 minuten hou ik het voor gezien maar nu wil ik hem echt vinden voor de mannen omdat ze er enorm naar uit zagen. Helaas na een half uur heb ik hem nog niet gevonden en Erik gaat al omhoog en David en Rinus waren al weg. Ik wacht nog even en dan vul ik de hefballon en zie de hefballon met het anker naar boven verdwijnen mijn wrakkenreel rustig maar steeds sneller afrollend tot de ballon aan de oppervlakte is. Dan maak ook ik mijn opstijging. De Scubrapro geeft aan Deco mijn suunto gaf nog 1 minuut aan. Leuk om te kijken de verschillen tussen de computers. Op 4 meter maak ik mijn stop en beide computers geven daar 3 minuten aan dus het viel mee. Aan de oppervlakte aan gekomen zegt David dat hij de onderzeeër heeft gezien de praatjesmaker. Het was om mij te plagen, Hugo zegt het anker heeft gekrabd en we lagen ruim 50 meter van het wrak. Het wordt bevestigd door Rinus, aangezien hij het anker goed om heeft gelegd omdat de ketting onder het anker terecht was gekomen! Ja, dan hoef ik me niet te schamen dat ik hem niet heb gevonden gelukkig.

De tweede duik hebben we gepland in de gronden en daar hebben we de keuze uit verschillende wrakken. Mijn keuze is de SS Wandle dit is een wrak die ik nog wel een paar keer goed wil bekijken en ligt ook op een leuke diepte van 6mtr. Alleen lijkt water hier behoorlijk vlekkerig en we kunnen de SS Wandle ook niet vinden op het puntje die Hugo op de kaart heeft. Coen even appen voor de precieze locatie en dat blijkt toch een paar meter verder te liggen. En daar krijgen we een opsteker die we niet kunnen missen. We overleggen, gaan we het anker gooien of niet. Erik en David twijfelen en vinden het wel goed zo. Rinus zegt kijken kan altijd, dat ben ik wel met hem eens. Het anker gaat overboord en nu wachten tot we te water kunnen, volgens Stentec kunnen we er om 13.00 in het blijkt pas om 13.30 het geval te zijn. Rinus en David gaan als eerste te water en Erik en ik gaan weer als laatste. We maken nog een grapje: we zien ze gaan ze zijn nu minstens 10 meter ver weg. Dit is van de boot en aan de oppervlakte! We wachten nog even en toen gingen wij ook te water en Erik geeft al aan dat hij omhoog ging en Rinus en Erik gingen ook omhoog.

Ik ga verder omdat het anker toch weer omhoog moet. En zie (lees voel) een decoboei om het ankerketting geknoopt net een metertje op het wrak vlak bij een pen en ik voel dat de ketting als een origami over het wrak ligt om pennen en platen etc. Het anker ligt shocking klem tussen de spanten en de romp ik krijg er geen beweging in! Ik ga dus eerst terug naar boven en geef mijn camera af omdat die me bij deze puzzel alleen maar in de weg zit en geef aan Hugo aan dat ik wel even een klusje heb. Hij had ondertussen ook contact met Coen, die is er zodoende toch een beetje bij… Terug onderwater maak ik eerst de afdaallijn los en begin de spaghetti en de rest van de puzzel te ontwarren. Tot ik bij het anker ben, ik doe een beetje lucht in de hefballon en begin te wroeten en te trekken en krijg er een beetje beweging in. Ja hij is los en de hefballon komt 20cm omhoog en blijft hangen en zit klem om een pen; hoe is het mogelijk. Ik trek hem om de pen weg en hij stijgt verder phoe gelukt! Ik ga voorzichtig omhoog met mijn wrakkenreel en zie de ketting omlaag hangen: dit is niet goed. Dat klopt die had ook weer een pen gevonden om omheen te wikkelen. Dus dat ook weer los maken en zie dat het ketting aangetrokken wordt: yess we zijn los! Terug aan boord varen we weer terug naar de haven.

Ik ben toch wel trots op mijn cursisten dat ze zo lekker rustig zijn en ook weten waar hun grenzen liggen! Dit geeft me veel voldoening! Terug in de haven vliegt David er als een duiveltje vandoor nadat hij zijn spullen in de auto heeft omdat hij nog weg moest. Dat dacht hij tenminste, hij is natuurlijk weer wat vergeten waardoor hij nog een keer terug moest. Haastige spoed is zelden goed liet zich nu ook weer zien. Hugo, Rinus en ik wachten rustig tot het schip Het Nieuwe Diep zou komen. Ook Erik is nog bij ons en we genieten rustig van een sapje en de verhaaltjes etc. Nadat ook Erik is vertrokken komt Het Nieuwe Diep ook aangevaren en gaan Rinus en ik te water. De bemanning van Het Nieuwe diep verbaasd gaan ze met z’n tweeën? Hugo zegt laat ze maar. Rinus en ik liggen ondertussen bij de schroef en zien er inderdaad een stuk net in de schroef zitten en ik begin druk te snijden en Rinus schijnt me bij en houdt de stukken net vrij. Zo hebben we de schroef in no time schoon en klimmen weer op de steiger. De bemanning bedankt ons en vertrekt weer. Zo dit klusje ook weer geklaard gaan we ook onze auto laden en terug naar huis. Rinus heeft 20:00 makkelijk gered ook ik ben even na 19:00 thuis. Het is weer een heerlijke dag geweest ondanks dat we eigenlijk geen wrak hebben gezien. We kregen ondertussen van Teunis ook foto’s van een varende Red Rover, deze blijkt op tussen Eb en Vloed te staan op facebook.

https://fb.watch/8yxnsL_3oE/

Ik bedank Teunis voor de mooie foto’s en vraag of ze vandaag ook hadden gedoken dit was niet het geval te weinig aanmeldingen (dit komt me bekend voor). Ze gaan zondag wel en hij vraagt of wij zondag ook gaan en ik zeg helaas niet. Hij zegt je kan wel met ons mee. Oei oei oei, dit is zo verleidelijk dat ik ja wil zeggen, deze keer wint mijn verstand het van mijn virus en zeg helaas wil graag maar doe morgen niks meer: even de knie rust gunnen! Nu ik dit verhaal type en zie die blauwe lucht denk ik waarom heb ik nee gezegd?! Maar de knie doet ook zeer genoeg om me terug te brengen naar de realiteit dat het niet verstandig is. Ik weet nu hoe Coen zich voelt hij kan dit hele weekend niet! En toch dat knagende stemmetje ik ben bang dat ik die vandaag niet meer stil krijg….

Tot de volgende.

Richard Kooistra