10 augustus 2013.

Ondanks dat er wind was voorspeld maar met een redelijke golfhoogte besloten we om toch te gaan. We hoefden niet vroeg weg want de kentering viel om 10.30 uur. Dus om 08.30 uur afgesproken in de haven. Richard was er al om 08.00 uur en Ernst kwam er vlak achteraan. Ik had ondertussen de nodige spullen geïnstalleerd, dus we konden los. Er stond al een stevig briesje in het Marsdiep maar het water was vrij rustig, alleen bij aankomst in het Molengat  had de stroming het water wat verwilderd. Toen we bij de Molengat Echo over bakboord draaiden en een stukje over een zandbank moesten werden de golven toch wel wat hoog. Maar het was nog te doen. Na de zandbank hield het niet over en na overleg toch maar besloten om het Wad op te gaan achter Texel. Dit ook, omdat de verkeerscentrale Den Helder, windje 5 doorgaf uit het Noordwesten, dus het werd er niet beter op, het kon alleen nog maar beroerder worden. Hierna met de golven op het kontje weer over de zandbank, aan de centrale gemeld dat wij richting de Kop van de Stier gingen. We hadden nu tijd over, omdat de kentering op het Wad een uur later viel dan buiten. Dus eerst maar even sonarren om te kijken hoe bepaalde puntjes er nu bij lagen, na een uurtje gescand te hebben gingen we richting het wrak. Daar even rond het wrak om tegen de stroom in te varen en op het goede moment de dreg in het wrak te gooien.

Toen we op het wrak lagen konden de mannen na een kwartiertje al te water, er stond nog een klein beetje stroom maar dat kwam ook door de wind die dezelfde kant op stond. Het water had geen beste kleur dus het zou wel tegenvallen daar beneden. Om 11.30 uur gingen de mannen naar beneden, ze waren al heel snel uit het zicht. Dat beloofde niet veel goeds.

Het windje begon al wat sterker te worden en na een halfuur begon de stroom ook te draaien waardoor wind en stroom tegen elkaar in begon te staan. Dat resulteerde er in dat ik regelmatig de iets moest vastpakken om niet om te vallen. Ik kon nog wel wat bellen aan de oppervlakte zien waar de mannen zaten, even later kwamen er wat bellen dichterbij en kwam Richard als eerste omhoog, de boot ging al aardig heen en weer en hij keek al wat vreemd hoe snel het weer was veranderd. Even later kwam ook de hefballon boven, Richard was inmiddels aan boord zodat die kon helpen om de rotzooi binnen te halen.

Nadat alles was vastgezet konden we aan de terugreis beginnen. We kregen de golven recht van voren en de golven waren zeer kort, dus alles was raak, het water kwam overal dus al gauw moest de deur dicht. Regelmatig moest het gas eraf omdat er dan een brekertje aankwam, het water kwam af en toe dik over het voordek. Ook de ruitenwissers hielden het raam niet vrij van water, ook dit belemmerde het zicht. Maar Den Helder was niet ver meer dus liepen we redelijk op tijd de haven binnen. Via Zeedoksluis naar binnen en op Willemsoord getankt.

Het was weer een mooie dag met mooie mensen.

Coen, van de Mac.O

21 juli 2013.

In verband met het tij zouden we vandaag maar één duik maken. Zaterdag waren we al wat later thuis, dus als we zondag weer twee duiken wilden maken moesten we midden in de nacht alweer naar Den Helder. Vandaag zouden Mark Verbeek en Robert Jan Wertien van Buma Duiksport , John Erkamp en Bjorn Kramer van Duikcentrum Den Helder aan boord van de Red Rover stappen begeleid door onze Leonard met Kappie Hugo aan het roer. Aan boord van de Mac.O was het minder druk, daar waren Ernst Jongejan, Rene v/d Berg, Hans Koemeester en Kappie Coen. Het weer was beter dan zaterdag, minder wind en het zonnetje scheen. Iedereen had er weer zin in, Mark was al aan het feestvieren op de Red Rover.

Toen alles aan boord was werden de touwtjes los gegooid en gingen we naar de sluis.

Het was weer te zien dat het zonnetje scheen en dat we wat later bij de sluis waren, er zijn altijd van die figuren die denken dat ze alleen op het water zijn. Na de sluis richting Moormanbrug, ik voer twee bootjes voorbij die ook die kant op gingen, maar bij de brug aangekomen kwam er een van links die zeker haast had en als eerste onder de brug door wilde en tot mijn verbazing kwam er een malloot die aan de andere kant bij het vaste gedeelte er makkelijk onderdoor kan opeens dwars voor mij om ook als eerste onder de brug door te kunnen. Wat heb je toch een ezels op het water., die hebben totaal geen idee waar ze mee bezig zijn. Eenmaal de bocht om heb je geen last meer van die ezels en kunnen we naar zee.

We zouden allebei een ander wrak pakken zodat het beneden niet zo druk was. We voeren over Zuiderhaaks naar buiten, daar heb je altijd zo’n drie meter onder de kiel, ook dit keer, maar halverwege vloog de diepte naar 1,8 meter  om daarna weer naar drie meter te gaan, dit was even schrikken. Zo maar ineens een hoge zandduin. Maar we raakten geen bodem ondanks de golven die er nog stonden, ook de Red Rover die achter de Mac.O voer kon gewoon doorgaan. Na Zuiderhaaks konden we een noordelijke koers varen. Wij met de Mac.O pakten een wrak iets eerder (de ss Newham) de Red Rover ging een 500 meter verder bij het volgende wrak (ss Ninian Paton) liggen.

Ik zag al gauw dat de stroom eruit was, dus gaf ik het sein omkleden en te water, toen de eerste al naar beneden ging belde Hugo dat zij zich om gingen kleden, ik zij dat de eerste al beneden was en dat de tweede klaar stond.

Dat is snel was het antwoord. Het zicht was redelijk aan de oppervlakte dus ik had goede hoop dat er een mooie duik kon worden gemaakt.Na een klein uurtje kwam de eerste alweer naar boven, hij had heerlijk gedoken. Ook de ander twee hadden een mooie duik gemaakt. Toen alles weer aan boord was koersten we naar de Red Rover want ik had via Facebook aan Mark beloofd dat ik een biertje zou brengen. Toen we zo’n 5 meter van de Red Rover af lagen stond Mark al achterop om het bier in ontvangst te nemen, met een goed gemikte gooi gingen er twee blikjes naar de Red Rover, eenmaal in Mark zijn handen had het blikje geen tijd om bij te komen, het werd direct opengereten en met het schuim op zijn neus werd het geconsumeerd. Hij gooide het andere blikje naar Robert en die spuugde er ook niet in. Nadat alles ook bij de Red Rover aan boord was gingen we via het Westgat weer terug naar Den Helder.

In de haven de boten nog even afgespoeld en een biertje gedronken, dit was weer een prachtige dag.

Coen van de Mac.O

Dinsdag 23 juli 2013.

Dinsdagmorgen om 04.15 uit de koffer want we gingen weer een dagje duiken.

Leonard was even voor 05.00 uur bij mij, met een lekkere snelheid naar Den Helder waar we om 05.50 aan kwamen.  Gelijk de boot geladen en motor gestart, Ernst was ook op tijd, dus de touwen konden los. Sluis opgeroepen en die stond al snel open. In de sluis koffie ingeschonken en daar hebben we altijd even tijd om te kijken waar we naar toe gaan. We besloten om naar een bekend wrakje te gaan, even kijken of er al wat zand weg gespoeld was zodat we nog meer van het wrak konden bekijken. Het was prachtig weer en er stond een heel klein golfje, dus dat was genieten.

Om 07.30 uur stond ik me al in te smeren met factor 50. Met een uurtje varen kwamen we bij het wrak aan, eerst de sonar maar aan om te kijken hoe het er bij lag. Nou dat viel een beetje tegen, het zand was er nog steeds. Toch maar ankeren, Ernst en Leonard pakten het anker en de ketting en wachtte op het sein van mij. Na voor de tweede keer op het wrak aan te varen kreeg ik het puntje op de dieptemeter waar ik het anker wilde hebben. Yoh, brulde ik en het anker verdween in de diepte, motor in zijn achteruit en de lijn naar voren, zet hem maar lang zij ik tegen de mannen dan blijft hij goed liggen. De stroming was er al aardig uit, dus gaf ik een seintje dat ze wel naar beneden konden. Leonard ging als eerste naar het wrak, die had tenslotte meer flesinhoud dan Ernst.

Ernst ging 10 minuten later. Na een 50 minuten kwam Ernst weer naar boven en bevestigde wat we op de sonar hadden gezien, nog steeds veel zand op het wrak. 10 minuten later kwam ook de hefballon met het anker omhoog. Dus konden we rustig de lijn in gaan halen. Toen de ballon naast de boot lag kwam Leonard ook weer in beeld, wel nog steeds onderwater. Nadat alles weer vastgezet was en opgeruimd gingen we wat puntjes bekijken die we van de winter hadden opgezocht. Toen we wat meer het zuiden in gingen kwamen we in de buurt van de Lamlash die op de Madrid lag.

Hier was Bjorn ook aan boord, die was een weekje mee met de club van OVH. Nu was er in de loop van de ochtend al telefonisch contact geweest met Bjorn dus we wisten dat zij daar lagen, en daarnaast had ik ze gevolgd via Marinetraffic. Bjorn had medegedeeld dat er al een touwtje aan de achterkant van de Lamlash zat waar wij aan vast konden maken. Maar omdat wij nog aan het sonarren  waren, werd Bjorn toch een beetje zenuwachtig, want op een gegeven moment werd ik opgeroepen op de marifoon. Ze hadden gebakken vis of we even kwamen eten, nu dat was dat niet tegen dovenmansoren, het gas ging erop en met 5 minuten lagen we achter de Lamlash. Toen de vis op was en we alles hadden bekeken gingen we weer aan boord van de Mac.O, we moesten 8 mijl naar het westen, daar ligt een wrak op 25 meter diepte, tenminste volgens de kaart, maar daar lag helemaal niets. Toch maar een ander wrak pakken. We moesten nu 5 mijl naar het noordoosten. Ook daar het anker weer overboord en net als de ochtendduik hier ook weer prima gedoken. Hier heb ik nog even wat slaap ingehaald, heerlijk zo een beetje schommelen en de oogjes gesloten.

Op de terugweg onder het genot van een snack en een biertje weer retour naar Den Helder waar we na het tanken om 17.30 uur afmeerden in de haven.

Wat een heerlijke dag was dit weer.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus, Missie; SS Maasburg

Voor het derde weekend op rij kon er gedoken worden op de Noordzee. Tja wat kun je dan zeggen na een hele week hard werken en een Noordzeevirus wat je niet kan onderdrukken. Dus geef je je weer op voor een dagje Noordzee, het plan was om op de minst gunstige dag van de week namelijk de zaterdag te vertrekken voor twee duikjes. Zondag zou er maar één duik gedaan worden. Nou we gaan natuurlijk voor de twee duiken. Het plan was om om kwart over negen vanuit Den Helder te vertrekken. Die zaterdagmorgen tijdens het laden van de auto was het toch een beetje vochtig, maar we gingen toch vol vertrouwen richting Den Helder. Op de afsluitdijk werd  het vertrouwen een klein beetje minder want er stonden koppen op het water en de windmolens deden hun werk wel heel erg goed.

In den Helder aangekomen zagen we Coen en Hugo met hun schepen al klaar liggen, en helemaal vol getankt klaar voor het duiken. De beide mannen waarschuwden ons wel dat het wel een onstuimige vaart kon worden. Normaal gesproken hadden de mannen het liever af geblazen omdat er in plaats van de voorspelde windkracht 4  er een stevige windkracht 5 stond . Nadat de uitrustingen waren ingeladen werd de sluis opgeroepen voor het schutten. Helaas kwam daar een kinkje in de kabel de sluis was gestremd door een storing, gelukkig konden we via de andere sluis naar buiten.Buiten aangekomen bleek er toch een redelijke golf te staan de beloofde meter was een tikje hoger, het was een dikke anderhalve meter met nog hogere uitschieters. Echt een golfje waar je zeeziek van kon worden!

Waar we gingen duiken was nog niet bekend dat zouden we wel zien. Op een gegeven moment zagen we Hugo stil liggen op de SS Maasburg een groot vrachtschip. Het plan om hier op te gaan duiken was snel geboren, bovendien was het voor mij de derde poging om daarop te gaan duiken! Namelijk de voorgaande weken lagen er andere schepen op. Nu was het wachten op de kentering ( de tijd tussen eb en vloed of vice versa). We waren zoals gebruikelijk weer ruim op tijd aanwezig. Toen het tijd voor de duik was waren er verschijnende personen die eerst de visjes gingen voeren ( er schijnen beelden op facebook rond te cirkelen).  Wij zaten op de Mac. O van Coen en werden het water ingeschopt, zodra we in de buurt van de Red Rover van Hugo waren om via zijn lijn af te dalen.

Dit ging ondanks de golfslag buitengewoon makkelijk. Onder aan gekomen was het genieten van het wrak. Maar tijdens de duik kon ik er helemaal geen patat van maken, ik had geen idee waar ik me bevond en het was ook maar een klein wrak?  Maar er was genoeg te zien en ik vond er nog een leuk koperen metertje.

Na deze duik via de lijn van de Red Rover weer naar boven en daarna laten drijven naar de Mac O.

Hier aangekomen liet ik Coen het metertje zien, hij was wel wat verbaasd om te zien dat er plastic kabeltje aanzat. Terwijl we over de duik zaten na te praten belde Hugo op en vroeg hoe we de duik op de SS Maasburg vonden? Coen melde Hugo dat we er geen touw aan vast konden knopen! Hugo zei hebben jullie misschien op de Wilhelmina gedoken? Deze kotter ligt namelijk naast de SS Maasburg. Nu werd mij alles duidelijk, en kon ik me ook een beeld vormen van het schip waar ik op gedoken had! Alles was nu duidelijk te herkennen, dit was weer een mooi leermoment voor mij, hoe je wrakken kunt thuisbrengen. Nu moet je niet gaan denken dat deze mannen per ongeluk het anker verkeerd neer hadden neer gelegd! Het plan van Hugo was om het anker tussen de twee wrakken in te leggen zodat we op beide wrakken konden gaan beduiken. Dit was helaas niet helemaal gelukt. Nadat iedereen uit het water was gekomen gingen we de luwte van Texel opzoeken.

Hier was het aangenaam vertoeven de golven waren daar vele malen lager en liet de zon zich ook zien.  Coen maakte voor ons een lekker soepje, wat wil je nog meer, een goede schipper en kok, het leek wel een cruiseschip! Nu was het tijd om de flessen om te wisselen. Nadat we daar klaar mee waren konden we nog een tijdje lekker zonnen. Na lekker te hebben genoten van de zon was het tijd om weer te gaan duiken dit keer was het de loodsboot 12 die vlak onder de kust van Texel was gezonken. Deze lag op een diepte van rond de 10/15meter. Hugo legde zijn boot weer voor anker, en wij zouden weer gedropt worden op zijn ankerlijn. Dit ging weer buitengewoon goed.

Bij dit wrak aangekomen bleek het zicht toch wel minder te zijn dan verder uit de kust, toch was er nog genoeg te zien. Ook lag er nog genoeg munitie aan boord voor een kleine oorlog te beginnen. Na deze duik was het weer tijd om de veilige haven weer op te zoeken.

We waren deze keer weer snel in de haven omdat we nu niet ver uit de kust hadden gedoken. Hier ging Coen naar zijn aanlegplaats toe, Hugo voer door naar de ingang zodat zijn duikers minder ver hoefden te sjouwen met het materiaal. Coen die dat zag zei tegen ons ik zou maar gauw een kar pakken voor zij die hebben. Kwajongens die wij zijn pakten direct beide karren voor de andere duikers weg. Terwijl wij dus de karren volladen gingen de anderen hun spullen lopend naar de auto's brengen en waren we gelijktijdig klaar, sorry jongens voor het stelen van beide karren. Nu bracht Hugo zijn schip ook weer terug. Nu werd er nog even gezellig nagepraat over deze bewogen maar weer fantastische Noordzee dag. Degene die de vissen hadden gevoerd werden een beetje geplaagd, maar dit mocht de pret niet drukken. Nu was het tijd om afscheid te nemen van de schippers. Ik zei tot volgende week, hopelijk werkt het weer ook mee. Ik heb er nu alweer zin in Hopelijk kan ik op deze manier het Noordzeevirus de zomer onderdrukken!  Tot de volgende keer. Hopelijk zie ik de SS Maasburg een volgende keer, het is nu toch een missie geworden.

Groetjes Richard