Noordzeevirus: tussen eb en vloed
Na vorig weekend niet de Noordzee op te zijn geweest kan het dit weekend wel. Ik kreeg vorige week zaterdag van Erik al een berichtje: het ziet er voor zaterdag goed uit! Ik zeg “dat is wel erg vroeg nog even afwachten, maar we houden het in de gaten”. Dinsdag lijkt het nog steeds prima en ik informeer bij Coen hoe het gaat. Helaas Coen ligt plat met jicht in de dikke teen! En kan dus niet uitvaren…. Ik zeg tegen Coen “oh dan kan ik Hugo ook wel even vragen”. Ik was al te laat Coen had Hugo al gevraagd. Dus we hebben 6 plekken voor zaterdag, Erik en ik zijn van de partij en dan blijven er 4 plekken over. Hoe moeilijk kan het zijn om die boot vol te krijgen denk ik hardop! Ik zet het in de app van “wrakduikspecialty De Oester” en al die andere mensen die de praktijk nog moeten afronden. Ik krijg alleen maar een paar aanmeldingen voor de zondag? Dus ik vraag of Hugo zondag eventueel ook uit wil varen. Dit gaat niet lukken dus die hebben pech en verder blijft het oorverdovend stil. Ook had ik nog een paar andere groepen gevraagd of daar belangstellenden waren om mee te gaan en je raadt het al ze staan in de rij! Nee dus. Mijn collega Rinus had al gezegd ik kan zaterdag niet en ik ging hem even plagen dat we zaterdag gingen duiken. Hij zegt ik kom er vanavond op terug en ja hij heeft weer wat geregeld als hij om 20:00 maar weer thuis is. Dus toen nog 3 plekken te vullen. Op een gegeven moment Coen gevraagd of hij nog iemand wist en hij activeerde de Northseadiver app nu konden we de boot wel 10 keer vullen… Helaas dit lukt ook niet; we kregen nu nog 1 duiker, David erbij. Dus een leuk groepje om op weg te gaan! Op vrijdag bedenken we nog dat de kar een lekke band had en die ligt nog bij Coen, ik even overleggen met Rinus en die heeft toevallig nog zo’n wieltje liggen en die nemen we dan wel mee. We zijn mooi vroeg aanwezig en monteren het wiel. Terwijl we de boot aan het laden zijn komen Erik en Hugo er ook al aan.
Een paar tellen later is David er ook en we kunnen mooi op tijd vertrekken. We hebben even pech bij de sluis die was net geschut naar de andere kant en verder is het perfect mooi weer, zonsopkomst en geen mist! Er staat toch meer wind dan de weermannen en vrouwen hebben voorspeld, dit zijn we ook wel gewend. Tijdens het varen krijgt Hugo een telefoontje van vissersboot Het Nieuwe Diep dat ze een klusje voor hem hebben. Hij heeft geen duikspullen mee en vraagt of wij dit wilde doen. Alleen is het wel om 17:00 ik vraag aan Rinus of hij er problemen mee heeft. Omdat we samen rijden zijn antwoord is “natuurlijk niet dan kom ik maar wat later thuis!” Dus deze afspraak is gemaakt en we gaan naar ons eerste doel de E17, een Engelse onderzeeër uit de eerste wereld oorlog.
We komen hier mooi op tijd aan en het anker gaat overboord.
We kunnen ook direct te pak en ik zeg tegen de mannen jullie maken jullie eigen indeling maar! David wil met Rinus duiken en Erik gaat met mij mee. Ik wacht tot iedereen van boord is en ga dan te water omdat ik het anker met de hefballon omhoog ga schieten. Onder aangekomen zie ik Rinus met zijn wrakkenreel de origami uit de knoop halen dat doet hij rustig dus dat zit goed. En daarna begin ik te zoeken naar de E17 en normaal na 10 minuten hou ik het voor gezien maar nu wil ik hem echt vinden voor de mannen omdat ze er enorm naar uit zagen. Helaas na een half uur heb ik hem nog niet gevonden en Erik gaat al omhoog en David en Rinus waren al weg. Ik wacht nog even en dan vul ik de hefballon en zie de hefballon met het anker naar boven verdwijnen mijn wrakkenreel rustig maar steeds sneller afrollend tot de ballon aan de oppervlakte is. Dan maak ook ik mijn opstijging. De Scubrapro geeft aan Deco mijn suunto gaf nog 1 minuut aan. Leuk om te kijken de verschillen tussen de computers. Op 4 meter maak ik mijn stop en beide computers geven daar 3 minuten aan dus het viel mee. Aan de oppervlakte aan gekomen zegt David dat hij de onderzeeër heeft gezien de praatjesmaker. Het was om mij te plagen, Hugo zegt het anker heeft gekrabd en we lagen ruim 50 meter van het wrak. Het wordt bevestigd door Rinus, aangezien hij het anker goed om heeft gelegd omdat de ketting onder het anker terecht was gekomen! Ja, dan hoef ik me niet te schamen dat ik hem niet heb gevonden gelukkig.
De tweede duik hebben we gepland in de gronden en daar hebben we de keuze uit verschillende wrakken. Mijn keuze is de SS Wandle dit is een wrak die ik nog wel een paar keer goed wil bekijken en ligt ook op een leuke diepte van 6mtr. Alleen lijkt water hier behoorlijk vlekkerig en we kunnen de SS Wandle ook niet vinden op het puntje die Hugo op de kaart heeft. Coen even appen voor de precieze locatie en dat blijkt toch een paar meter verder te liggen. En daar krijgen we een opsteker die we niet kunnen missen. We overleggen, gaan we het anker gooien of niet. Erik en David twijfelen en vinden het wel goed zo. Rinus zegt kijken kan altijd, dat ben ik wel met hem eens. Het anker gaat overboord en nu wachten tot we te water kunnen, volgens Stentec kunnen we er om 13.00 in het blijkt pas om 13.30 het geval te zijn. Rinus en David gaan als eerste te water en Erik en ik gaan weer als laatste. We maken nog een grapje: we zien ze gaan ze zijn nu minstens 10 meter ver weg. Dit is van de boot en aan de oppervlakte! We wachten nog even en toen gingen wij ook te water en Erik geeft al aan dat hij omhoog ging en Rinus en Erik gingen ook omhoog.
Ik ga verder omdat het anker toch weer omhoog moet. En zie (lees voel) een decoboei om het ankerketting geknoopt net een metertje op het wrak vlak bij een pen en ik voel dat de ketting als een origami over het wrak ligt om pennen en platen etc. Het anker ligt shocking klem tussen de spanten en de romp ik krijg er geen beweging in! Ik ga dus eerst terug naar boven en geef mijn camera af omdat die me bij deze puzzel alleen maar in de weg zit en geef aan Hugo aan dat ik wel even een klusje heb. Hij had ondertussen ook contact met Coen, die is er zodoende toch een beetje bij… Terug onderwater maak ik eerst de afdaallijn los en begin de spaghetti en de rest van de puzzel te ontwarren. Tot ik bij het anker ben, ik doe een beetje lucht in de hefballon en begin te wroeten en te trekken en krijg er een beetje beweging in. Ja hij is los en de hefballon komt 20cm omhoog en blijft hangen en zit klem om een pen; hoe is het mogelijk. Ik trek hem om de pen weg en hij stijgt verder phoe gelukt! Ik ga voorzichtig omhoog met mijn wrakkenreel en zie de ketting omlaag hangen: dit is niet goed. Dat klopt die had ook weer een pen gevonden om omheen te wikkelen. Dus dat ook weer los maken en zie dat het ketting aangetrokken wordt: yess we zijn los! Terug aan boord varen we weer terug naar de haven.
Ik ben toch wel trots op mijn cursisten dat ze zo lekker rustig zijn en ook weten waar hun grenzen liggen! Dit geeft me veel voldoening! Terug in de haven vliegt David er als een duiveltje vandoor nadat hij zijn spullen in de auto heeft omdat hij nog weg moest. Dat dacht hij tenminste, hij is natuurlijk weer wat vergeten waardoor hij nog een keer terug moest. Haastige spoed is zelden goed liet zich nu ook weer zien. Hugo, Rinus en ik wachten rustig tot het schip Het Nieuwe Diep zou komen. Ook Erik is nog bij ons en we genieten rustig van een sapje en de verhaaltjes etc. Nadat ook Erik is vertrokken komt Het Nieuwe Diep ook aangevaren en gaan Rinus en ik te water. De bemanning van Het Nieuwe diep verbaasd gaan ze met z’n tweeën? Hugo zegt laat ze maar. Rinus en ik liggen ondertussen bij de schroef en zien er inderdaad een stuk net in de schroef zitten en ik begin druk te snijden en Rinus schijnt me bij en houdt de stukken net vrij. Zo hebben we de schroef in no time schoon en klimmen weer op de steiger. De bemanning bedankt ons en vertrekt weer. Zo dit klusje ook weer geklaard gaan we ook onze auto laden en terug naar huis. Rinus heeft 20:00 makkelijk gered ook ik ben even na 19:00 thuis. Het is weer een heerlijke dag geweest ondanks dat we eigenlijk geen wrak hebben gezien. We kregen ondertussen van Teunis ook foto’s van een varende Red Rover, deze blijkt op tussen Eb en Vloed te staan op facebook.
Ik bedank Teunis voor de mooie foto’s en vraag of ze vandaag ook hadden gedoken dit was niet het geval te weinig aanmeldingen (dit komt me bekend voor). Ze gaan zondag wel en hij vraagt of wij zondag ook gaan en ik zeg helaas niet. Hij zegt je kan wel met ons mee. Oei oei oei, dit is zo verleidelijk dat ik ja wil zeggen, deze keer wint mijn verstand het van mijn virus en zeg helaas wil graag maar doe morgen niks meer: even de knie rust gunnen! Nu ik dit verhaal type en zie die blauwe lucht denk ik waarom heb ik nee gezegd?! Maar de knie doet ook zeer genoeg om me terug te brengen naar de realiteit dat het niet verstandig is. Ik weet nu hoe Coen zich voelt hij kan dit hele weekend niet! En toch dat knagende stemmetje ik ben bang dat ik die vandaag niet meer stil krijg….
Tot de volgende.
Richard Kooistra