Het zag er goed uit voor het weekend.

Zaterdag 8 augustus,

4 duikers hadden op de App gereageerd, Jeroen, Jan Mathijs, Richard en Bart dus met mijzelf erbij 5 man aan boord. We zouden om 06.00 uur vertrekken uit de haven. Iedereen was op tijd, we moesten nog één persoon ophalen bij de reddingbootsteiger aan de buitenkant. Om 06.25 uur waren we bij de steiger en waren we compleet. Dus richting het Molengat, er stond nog wel een behoorlijke Noordenwind en dat was ook te zien aan de golven. We kregen een paar flinke hobbels te verduren. Ik besloot om een wrak dichterbij te pakken, het was de bedoeling om meer naar de route te varen, maar dat werd hem niet.

Dus dan de E17 maar, Jan had nog nooit op een onderzeeër gedoken en we hadden een marineman aan boord dus die was ook wel te porren. Het zicht aan de oppervlakte was niet al te best. Op het moment dat we boven het wrak waren gaf ik het sein gooien maar. Richard gooide het anker overboord. Maar er stond zo’n harde wind en het tij stond er ook nog best in zodat de ankerlijn onder de boot doorging. Toen moesten we even snel de lijn over het dak gooien, dit lukte net. Dat was nog niet eerder gebeurd. We lagen flink te slingeren er stonden toch golven van een meter. Iedereen ging te water

en kon ik de boot weer even opruimen.

Nadat iedereen gedoken had en weer aan boord was zette ik koers richting Zuiderhaaks om dan over te steken naar een wrak dichtbij het strand. Daar konden we in de luwte wachten op de  volgende kentering. Maar ik kon ook achter Noorderhaaks gaan liggen op het anker, zo gezegd zo gedaan. We lagen daar prima. Rond 13.30 uur keek ik even hoe laat we er weer in konden, als ik naar het strand ging was dat rond 15.00 uur maar als ik weer naar buiten ging was het 14.00 uur. De wind leek wat minder, dus besloot ik anker op te halen en naar de Madrid te koersen. Snel door het Westgat en om even voor 14.00 uur lagen we vast. Er stond nog wel een golfje maar het was beter dan in de ochtend. De mannen konden direct  te water. Na de duik uiteraard weer mooie verhalen, iedereen had prima gedoken. Om 17.00 uur meerden we af in de haven nadat we getankt hadden voor de volgende dag.

Zondag 9 augustus,

Weer 4 duikers, Ernst, Bart P, Ed en Hans, dit keer twee man die voor het eerst gingen wrakduiken in de Noordzee. Om 07.00 uur vertrek uit de haven. De mannen hadden allemaal kisten mee met hun spullen dus het werd al snel vol aan boord. Na de sluis aangemeld bij de Verkeerscentrale en via het Molengat weer naar buiten, dit keer was het heerlijk rustig in het Molengat dus kon lekker het gas erop. Meer naar buiten kreeg de wind oostenwind een beetje vat op het water waardoor er een golfje stond. Maar heerlijk rustig voor de rest.

We moesten nog even wachten op de kentering, dat beviel niet iedereen dus die ging even de vissen voeren. Daarna knapte hij gelukkig op en kon hij te water.

Kort daarna kwam er alweer een omhoog, zijn bril was zo lek als een mandje, de binnen voering lag eruit. Ik had nog een nieuwe bril in de boot. Die gauw ontvet met een halve fles Dreft en duiken maar weer. Na een 45 minuten kwamen ze weer omhoog, Bart had een behoorlijk rood oog, ik had de bril niet genoeg uitgespoeld waardoor er Dreft in zijn oog was gekomen. Maar ze waren gelukkig wel enthousiast.Ed vond dit een goeie ervaring, zijn woorden waren, ik werd echt weer tot de basis terug gevloten, niks geen automatische piloot, koppie erbij houden en duiken volgens het boekje. Mooie ervaring. De tweede duik zouden we in de zuid maken, dus motor gestart en toeren maar.

Na een twee uur varen kwamen we in de buurt van het wrak. Eerst even met de sonar want we moesten voor op het wrak ankeren, nadat ik besloten had waar ik hem zou droppen voer ik de boot richting het punt. Toen het anker overboord ging moest het goed komen want ik had toch duidelijk de voorkant op de dieptemeter. Om 16.00 uur konden de duikers erin.

De zee was zo vlak als een spiegeltje en het was bloedheet geworden. Ik zat rustig voor op de boot te kijken naar het rustige water en hier en daar een zeehond. Wat is de zee toch mooi.

De duikers kwamen na een tijdje weer retour. Ik vroeg waar het anker lag, nou dat was toch van de voorkant afgelazerd en lag een paar meter voor de boeg. Maar het lag in de slijtgeul en je kon de donkere voorkant zien vanaf het anker.

Na alles weer aan boord was gingen we via het Westgat weer naar Den Helder. Het was een prachtige dag geweest. En misschien weer twee duikers die vaker de Noordzee gaan bezoeken.

Coen van de Mac.O

Zaterdag 15 juli 2015,

Ene is weer mee.

Eindelijk voor de Noordzee goede weersvoorspellingen. Met 5 personen aan boord van de Mac.O op weg naar de wrakken. Er stond nog een redelijke deining met een windje 3bft dat we uitvoeren. Maar via het Molengat was het goed te doen. Ik was met de sonar aan het rommelen want ik kreeg geen gps signaal meer op de sidescan. Reserve antenne erop en toen deed hij het weer, dus van de week weer wat te doen. Na 1,5 uur varen kwamen we bij het wrak, Hugo had het roer dus ik mocht mijn eigen anker ook eens overboord gooien.

We moesten nog even wachten op de kentering, het water zag er goed uit, dus iedereen stond te popelen om te springen. Maar na een uurtje ging Hans als eerste  en Ene als tweede daarna Peter en Hugo als laatste.

Tijdens het duiken begon de zee helemaal rustig te worden, wat een plaatje, op dat moment weet je weer waarom je die zee zo mooi vind. De golven verdwenen vrijwel geheel, het zonnetje kwam door en het werd een prachtige dag. Ondertussen kwam de eerste alweer boven, rustig aan de volgende totdat alles weer aan boord was, we lieten ons wegzetten door de stroming, ondertussen maakte ik een bakkie soep.

Toen de afwas was gedaan zetten we koers naar het volgende wrak, dat werd de Maasburg, 17 mijl naar het zuiden. Werd ook wel tijd want de boeien van de route kwamen al in zicht.

Met een rustig gangetje gingen we die kant op, af en toe een andere aan het roer zodat we allemaal even in het zonnetje konden staan. Dat was trouwens ook wel aan de track te zien, Hans wilde er lekker lang over doen, hij ging van bakboord naar stuurboord.

Maar rond 14.00 uur lagen we boven het wrak geankerd. Om 16.15 uur was de kentering, iedereen was er klaar voor, achter elkaar verdwenen ze onderwater.

Hugo weer als laatste, maar wat schetste mijn verbazing hij was als eerste terug, zijn mond was nog maar net aan de oppervlakte toen ik hoorde, ik moet pissen. En ja in een droogpak heb je dan toch een probleem. We moesten er wel om lachen.

Na een uurtje was alles weer aan boord en werd er koers gezet naar Den Helder, ditmaal via Zuiderhaaks en het Schulpengat.

Wat een heerlijke dag.

Coen van de Mac.O

Noordzee virus : dat gaat net goed!

Na weken van harde wind met zelfs de zwaarste zomer storm van de eeuw, kunnen we weer eens de Noordzee op en het lijkt er zelfs op dat we twee duiken kunnen gaan doen. Ik heb er ernorm veel zin in en vol goedmoed ging ik naar Den helder waar ik ruim voor zeven uur aanwezig ben. Er zijn helaas maar weinig duikers dus we vertekken met één boot. Het eerste wrak waar we op gaan duiken is de Ninian Paton . dit wrak is waar ik mijn eerste wrakduik op heb gemaakt.

Daar aangekomen eerst even met de sidescan even kijken hoe het erbij ligt daarna wordt het anker geworpen en kunnen we ook gelijk omkleden omdat de kentering vroeger is dan gedacht. Het zicht lijkt aan de oppervlak niet super dus ik besluit mijn camera aan boord te laten en wil gewoon de actie camera laten draaien. Althans dit is mijn plan alleen druk heb alleen aan en uit zonder dat ik iets film…. Het zicht onderwater is niet echt bijzonder en houd bij anderhalve meter wel op.

Ondanks dit zicht is het duiken op dit wrak goed te doen. Er is van alles te zien vele vissen enz. na deze duik wordt het plan veranderd voor de tweede duik. Het plan was om op de maasburg te gaan duiken. Helaas gaat het weer niet door…. Dit is een wrak waar ik nog nooit op gedoken heb, terwijl we er al een paar keer eerder heen zouden gaan!

Omdat we verwachten dat het zicht even hogerop beter zal zijn , is er naar enig overleg.  Michael wilde perse op  een echt herkenbaar wrak duiken besloten om op de E 17 te gaan duiken. Nadat het anker gegooid is hebben we  tijd voor een kop soep. Coen maakte weer een heerlijk soepje en een zeehond kwam ook even buurten en zag dat hij er niks van kreeg en had het toen wel snel bekeken. Toen kwam de volgende bezoeker een zeilboot  die recht op ons afkomt! En hoe dichter hij bij komt hoe meer we naar deze zeilboot kijken is die blind of zo? Coen test de toeter zelfs toen veranderde de zeilboot niet van koers?

Gelukkig  vaart de zeilboot net achter ons langs en lopen we geen schade op. Wel zien we dat er niemand aan het roer staat, en toch hete deze boot niet de Marie Celeste….  Wij schreeuwen naar de boot en eindelijk komt er iemand uit de kajuit en hij verontschuldigd zich en gaat weer terug naar de kajuit de boot gewoon op de automaat verder laten varen? Wij hebben dit natuurlijk aan de centrale gemeld en deze zou de instanties waarschuwen. De rest van de tijd verliep verder rustig en al spoedig konden we weer te water het zicht lijkt hier een stuk beter dus gaat mijn Nikon weer mee onderwater. Het stroomt nog redelijk wanneer we op de onderzeeër zijn. Er zitten hier enorm veel netten op dus het is wel uitkijken ook bevinden er zich vele jonge kabeljauwen op het wrak.

Bij de afsluiters van het wrak zie ik een enorme blauwe kreeft en ik film hem even en ga daarna de afsluiters filmen maar hier is de kreeft niet mee eens ! in mijn ooghoek zie ik iets op mij afschieten en ik draai me net op tijd om uit de scharen van deze kreeft te blijven . De scharen zijn duidelijk te horen op de film. Nu was mijn duiktijd ook bijna om en kon ik weer met de opstijging beginnen. Tijdens mijn opstijging komt de lijn aan de andere kan ook al omhoog en weet ik dat Hugo ook bezig is met de opstijging. Nu is het weer tijd om naar huis te varen en zijn de golven helemaal verdwenen. Wat was dit toch weer een perfecte duikdag. Ik heb dus tegen Coen gezegd tot zaterdag ! hopelijk zijn de weergoden het met me eens!

Groetjes Richard.

Noordzeevirus Nachtduik

Donderdagmiddag krijg ik een berichtje van Coen of ik ook mee wilde om vrijdag een avondduik te gaan maken. Tja dat is niet zo moeilijk, ja stond er al, oh ja toch net op tijd de de backspace gebruikt en even overleg met Annerie. Die zei van, ga jij maar mooi varen dan heb ik rust... Dit is dus geregeld en vrijdag uit het werk weg snel naar huis en het eten klaarmaken en direct na het eten door naar Den Helder het weer is heerlijk en onderweg naar het wrak hebben we toch een windje. De golven zijn gelukkig niet zo hoog het eerste punt waar we willen duiken is nieuw voor ons en we gaan er met de sonar overheen helaas vinden we er helemaal niks? Dus nu tijd voor kort overleg en we gaan naar een koopvaardijschip. Ernst heeft daar afgelopen week opgedoken en heeft zijn wrakkenreel op het wrak laten liggen. Hier hebben we het anker uitgegooid en maakten we ons klaar voor de duik. Kort daarop horen we een minder vleiende bewoording uit Ernst zijn mond. Hij heeft de vinnen thuis laten liggen. Maar echte duikers laten zich daar niet door tegenhouden en Ernst gaat zonder vinnen naar beneden. Dit is een grappig gezicht een moonwalker op het wrak er staat ook een stroming die meestal wel de baas over Ernst is. Ik heb ook geen geluk op het wrak mijn actiecamera met een behuizing die tot 100meter waterdicht moet zijn loopt helemaal vol? Terwijl de diepte de 10meter niet haalde? Dus eerst de camera maar inleveren bij Coen en daarna verder gedoken. Het is een wrak waar nog een heleboel op te onderzoeken is en ook het onderwaterleven is er ruim vertegenwoordigd. Dit heb ik op mijn normale onderwatercamera vastgelegd. Dit was wel even heel relaxt en van mij mogen deze avond duiken wel vaker. Om twee uur parkeer ik de auto bij huis.  Gelukkig mag ik zondag er ook weer op uit zeker wanneer je nooit weet wanneer je weer de Noordzee op kan. We willen twee duiken gaan doen en het ziet er behoorlijk vlak uit wanneer we uitvaren dit nodigde wel even uit om een foto naar Coen te Appen omdat deze schipper vandaag moest werken.

De reactie van Coen is kort en krachtig, zal het maar niet in dit verhaal herhalen.. het eerste wrak van vandaag is de E47 de Engelse onderzeeër waar we voor een paar jaar terug ook een herdenking hebben gehouden met een aantal wrakduikers met een kleinzoon van een van de bemanningsleden. Je begrijpt dit wrak heeft wel iets speciaals zeker als je zoiets hebt meegemaakt. Het zicht op het wrak is zeer goed en ik krijg toch een acht minuten penalty aan de broek omdat ik toch teveel aan het treuzelen ben op het wrak.

Er staat totaal geen stroming zelfs de touwen hangen slap waar de Red Rover aan hangt. Leonard heeft pech wanneer hij uit het water komt hij is nog natter dan iemand die in een natpak duikt. Zijn rits heeft hij namelijk niet goed dicht gedaan. Tijden het varen naar wrak nummer twee dit is de Ninian Paton het eerste wrak waar ik op heb gedoken.

Plotseling horen we wat onder de boot schuiven en is de snelheid uit de Red Rover. De motor wordt uitgezet en Ernst spring in zijn zwembroek als eerste overboord en meld dat er een net in de schroef is gekomen. Gelukkig zijn er allemaal ervaren wrakduikers aan boord. En hebben we Ernst het net uit de schroef laten halen..... dit is gauw gefikst en kunnen we doorvaren.

Nu betrekt de lucht toch wat en we horen een bui naar ons toekomen het is net een groep zwanen die aan komen vliegen. Na deze korte bui komt er ook meer wind en omdat het bij Scheveningen reeds windkracht zes/zeven is besluiten we de tweede duik niet te gaan doen, ook omdat deze nog een paar uur op zich laat wachten. Terwijl we terug varen komen er steeds meer golven en bijna bij de haven staan er al koppen op de golven. Het is weer een verstandige keus geweest, maar helaas weer één duik. Ook kwam tijdens de terugweg de Zeearend even buurten om te kijken welke boot zich zo verdacht gedroeg. Gelukkig kennen ze de Red Rover van haver tot gort en kunnen we gewoon doorvaren. Dit is weer een geslaagd weekend geweest nu maar hopen dat de weergoden de wrakduikers ook eens wat vriendelijker gestemd zijn.

Groetjes Richard