Noordzeevirus

Eindelijk weer een weekendje Noordzee

Op donderdag 15 mei begon bij mij de Noordzee te roepen, dus maar even op Windguru gekeken.

Hier stond voor het weekend bijna geen golven... Dus na even in de ogen hebben gewreven snel een Appje naar Coen gestuurd met het bericht van dat het er weer goed uitzag voor het weekend. Na een paar minuten ( het leek wel dagen te duren) kreeg ik het bericht zaterdag varen we uit... Yes Yes. De smile is niet meer van mijn gezicht te slaan, dit viel mijn mede duikers van DTH ook op toen ik bij onze vaste donderdagavond duik arriveerde. Bjorn had het direct in de gaten waarom er zo'n smile op mijn gezicht zat, ga je zaterdag met de Northseadivers mee? Hans die dit ook hoorde vroeg wanneer ze zouden gaan oefenen met de wrakkenreel zodat zij ook klaar waren om de Noordzee op te gaan. Bjorn's antwoord was, je kan nu rustig mee gaan het is nu een ideaal weekend om te gaan wrakduiken.

Nou we gingen nu ook duiken dus gingen de wrakkenreels en deco ballonnen mee. Na hier mee om te hebben gespeeld voelde Hans zich hier ook mee thuis en melde hij hem ook aan voor de Noordzeeduik. Ook Jos kreeg dit te horen en melde zich ook aan om mee te gaan. Dus kregen de Northseadivers een invasie van DTH-ers aan boord maar dit waren ze wel gewend. Het plan was om half zeven te vertrekken en dan de route ( de snelwegen van de vrachtschepen) over te steken. Onderweg kwamen we ook een groep bruinvissen in de verte tegen, helaas te ver voor mijn camera. We wilden gaan duiken op ss Nautilus een vrachtschip van 95mtr lang. Deze ligt op een diepte van 30mtr. We kwamen mooi op tijd aan en we konden dus met de sidescan sonar even het schip verkennen.

Na deze verkenning was het tijd om te gaan ankeren en de schippers kennende kwam deze weer perfect op het wrak te liggen. Nadat de buddy paren waren ingedeeld was het tijd om te pak te gaan om te gaan duiken. Bij het wrak aangekomen kon je duidelijk zien dat de bloei er nog niet helemaal uit het water was en we hadden daardoor een zicht van drie tot vier meter. Na hier lekker te hebben genoten van al het onderwaterleven was de duiktijd zo verstreken. Na deze duik werd er een plan gemaakt voor de tweede duik. Omdat het zicht bij de eilanden nog niet echt goed was werd er besloten om op de e47 te gaan duiken dit is een onderzeeër uit de eerste wereld oorlog van de Engelsen hier heb ik al een paar keer op gedoken en het blijft elke keer weer uniek om zo'n stukje geschiedenis te mogen bekijken en elke keer kom je weer nieuwe dingen tegen en beginnen de details ook steeds duidelijker te worden. Ja het zijn hier op de Noordzee niet zulke mooie wrakken zoals je ze op televisie ziet of  in de Middellandse zee.

Ook hier leek het zicht weer goed, het was nu alleen even geduld hebben tot de kentering. Toen we bij de onderzeeër aan waren gekomen hadden we ook direct te water gekund omdat we met de kentering mee voeren. Dit deden we natuurlijk niet omdat onze duiktijd dan te beperkt was. Dus nu we hadden zes uur de tijd om een hapje te eten, Coen zorgde voor verse soep. En daarna werden de flessen omgewisseld dan hoefde dat ook niet meer te gebeuren. Nou gingen de meesten een rustig hoekje aan boord zoeken voor een kort knippertje, ja het is natuurlijk zeer vermoeiend zo'n wrakduik.

Ook werden er weer mooie duikverhalen verteld, ik geniet daar elke keer weer van, wat is er naast de daadwerkelijke duik mooier dan over de duiken te praten, die zes uren waren ook zo weer voorbij en konden we ons klaarmaken voor de tweede duik dit wrak ligt op een diepte van 26mtr. Terwijl we langs de lijn verder naar beneden gingen werd het zicht toch wat slechter, maar de ruim twee meter was toch beter dan de duiken die we op zondag gingen maken, maar daarover straks meer. Terwijl we over het wrak heen gingen raakte de reel van Jos verwart dus die moest eerst even uit de knoop gehaald worden en terwijl we verder doken kwam Hans ons ook vergezellen.

Even later tikte hij mij op de schouder en wees naar beneden en daar zag ik een deel van mijn wrakkenreel liggen hij was uit elkaar gevallen omdat de borging eruit gegaan was? Nadat ik de rol los op de as had geschoven kon ik weer verder gaan duiken, dit was wat minder praktisch maar niet duiken is ook geen optie. Nadat de duiktijd er weer opzat gezamenlijk weer aan de opstijging begonnen op vijf meter onze veiligheidstop maken. Hier wilde Jos wel een foto hebben, ik liet hem mijn wrakkenreel zien en dat die goed beet gehouden moest worden. Dus Jos kreeg zijn foto niet. Na deze duik was het tijd om weer koers te zetten naar de haven ook was het plan om de tank weer bij te vullen voor de tocht van morgen. Bij de pomp aangekomen bleek deze niet te werken hij sloeg namelijk direct in storing. Op de steiger bij de pomp zat ook een meerkoet te broeden en vond het niet prettig dat wij daar afmeerde om te tanken. Dus we hebben dus met een lege tank de pomp weer verlaten dit tot tevredenheid van de meerkoet. We moesten nu wel een plan bedenken om de tank voor morgen vol te krijgen, gelukkig hadden Hugo en ik nog wel een jerrycan met brandstof klaar liggen dus daar konden we het misschien wel mee redden. Het plan voor de zondag was om half negen de haven te gaan verlaten. Bjorn zou die dag ook mee en had de flessen bij mij laten liggen zodat ik ze voor hem kon vullen. Hij zou mij en de flessen op zondag gaan halen. Helaas had Bjorn ook een feestje van het werk waardoor hij zich dreigde te verslapen waardoor we toch met ietsje meer haast naar Den Helder moesten gaan.... Nadat we aan boord waren gingen we direct varen, het weer was nog beter dan de zaterdag ik twijfelde op een gegeven moment dat Coen de juist sluis wel had genomen en vroeg hem of we misschien per ongeluk op het IJsselmeer waren beland. Het plan van de zondag was dat wij met de Mac.O op de SS Madrid zouden gaan duiken en de Red Rover op de Ninian Paton zou gaan liggen. We wilden via het Westgat gaan varen iets wat vorig jaar nog redelijk te doen was, alleen was er dit jaar toch zoveel veranderd dat we er helemaal omheen moesten varen, gelukkig was dit al een beetje ingecalculeerd en kwamen we toch ruim op tijd boven de wrakken aan. Het zicht leek hier wel een stuk slechter dan gisteren en voor de eerste duik wilde ik de camera dan ook niet meenemen. Ook nu hadden we weer wrakduikers mee die voor de eerste of tweede keer meegingen. Het plan was dat ik dus als laatste te water zou gaan om nadat de duikers weer boven waren het anker naar boven te schieten. 

Dus toen toen we te  water mochten bleek het zicht onderwater maximaal 1 mtr.  Toch nog redelijk te doen, maar ik schrok onderwater wel even ik telde maar één lijn plus de mijne en mijn buddy was er toch een te weinig? Of had ik iemand gemist dat die al reeds naar boven was gegaan? Nou onderwater kon ik er toch niks aan doen dus eerst het wrak maar even verkennen, als er iets mis was is Coen er toch om de boel in de gaten te houden. Coen had het anker weer precies bij de ketels neer gelegd, hier zou ik later nog genoeg van kunnen genieten. Na de boel te hebben bekeken wilde mijn buddy wel weer naar boven dus zou ik het andere touwtje volgen om te kijken hoe het daar ging maar die kwamen ook alweer onze kant op twee duikers één touwtje? Dus de vermiste duiker had zijn reeltje dus niet vast gemaakt ( laten we het op een vergissing houden). Nadat deze duikers ook omhoog gingen ging ik kijken of het ketting overal los lag dit was het geval en nadat de vijf minuten om waren dat de laatste duikers naar boven gingen schoot ik het anker naar boven althans dit was de bedoeling. Het leek ook wel even goed te gaan maar de reel stopte voor mijn gevoel veel te snel. Dus rustig via het wrakken reeltje omhoog kom ik halverwege het touw weer tegen dus het touwtje volgen en die zat mooi om de ketel gewikkeld tja dat kan gebeuren als je zo dicht bij de ketels zit dan kan de boot mooi om de ketels draaien tijdens de kentering. Dus deze ook weer los gemaakt en daar begon mijn wrakkenreeltje ook weer met afrollen zo kon ik mooi even om de ketels heen zwemmen. Nadat we het anker aan boord hadden gingen we kijken bij de Red Rover die op een paar meter van ons zat en werd er overlegd wat het plan voor vanmiddag was. Omdat het zicht op grotere diepte beter was werdt er besloten om de tweede duik op het graanschip te gaan doen dit schip lag op een meter of 23 dus was de verwachting dat het zicht daar iets beter zou zijn. Onderweg zagen we weer een school bruinvissen zwemmen. Toen we bij het wrak in de buurt kwamen werd de sidescan sonar aangezet en werd het wrak opgezocht. Dit wekte ook de belangstelling van een zeehond die vrolijk achter de red rover aan sprong net als een dolfijn . Zodra de Red Rover gas terug nam was de belangstelling van de zeehond redelijk gauw voorbij. De Red Rover zou voor anker gaan en de Mac. O zou dan aan de Red Rover vast liggen. Nu hadden we rustig tijd om van het mooie weer te genieten, nou ja genieten er was er een bij ons aan boord die kon niet plassen hoe graag hij het ook wilde. Zelfs niet toen wij het hem voordeden. Dit duurde tot halverwege de middag toen kwam er van het achterschip een zucht van verlichting en kwam er een met een big smile weer aan boord. Het zicht leek langs de ankerlijn ook een stuk beter wel een meter of vier. Dus dit beloofde weer een mooie duik te worden. Het was nu tijd om de duik te beginnen nadat we door Coen bij de ankerlijn van Hugo waren afgezet begonnen we vol goede moed de lijn te volgen naar beneden de camera was nu natuurlijk wel mee. Maar zodra we de tien meter waren gepasseerd, werd het zicht beduidend minder en op het wrak zelf hield het zicht met max 1 meter wel op. Toch konden we het wrak toch goed verkennen en na een drie kwartier op het wrak hebben gezeten was het tijd om weer langs de ankerlijn omhoog te gaan hier wacht ons een verrassing er stond nu op de vlakke Noordzee een golfje van een kleine vijftig centimeter. Nadat de laatste duiker de ballon omhoog had geschoten en weer veilig aan boord was gekomen was het tijd om weer naar de veilige haven te gaan. Het was weer een enorme geslaagde mooie dag met een enorme vlakke Noordzee met een golfje op het eind. En het Noordzee virus is weer een beetje tot rust gekomen. Hopelijk werkt het weer dit jaar ook weer mee, dat we nog een hoop mooie Noordzeeduik avonturen kunnen maken!

Groetjes,

Richard Kooistra