17 mei 2014, praktijkgedeelte leden DT Heerenveen.
Toen we donderdag in Joure waren en Hans vroeg hoe het stond met het praktijkgedeelte van de wrakduik specialisatie antwoorde Björn dat hij zaterdag wel mee kon. Dat leek me ook wel leuk, dus even wat geschoven en de zaterdag ook vrijgemaakt om mee te gaan, en dat kon! Er was nog plaats op de Mac.O de boot van Coen van Northseadivers
Vroeg op
Zaterdag vroeg op, en direct een reisziektepil achter de kiezen. Niets zou mijn dag verpesten ik had er heel veel zin in. En het werd alleen maar beter. Een prachtig zonnetje en een compleet vlakke Noordzee vielen ons (Richard Kooistra, Hans Halman) ten deel. Ook Hugo Raven de schipper van de Red Rover (de andere boot waar North Sea Divers gebruik van maakt) voer vandaag mee. Als eerste voeren we naar de SS Nautilus een 95 m lang vrachtschip dat in 1962 met een lading kolen in een storm is gezonken. Onderweg voeren we langs een school bruinvissen, prachtig gezicht! Dat kon niemand me in ieder geval afnemen.
DUIK 1 – SS Nautilus
Op de locatie van het wrak aangekomen werd met behulp van de sidescan sonar en de fishfinder werd de exacte positie bepaald en Richard stond al klaar met het anker.
Op het signaal van Coen werd het anker uitgegooid en die bleek precies op het wrak te liggen, nog even een half uurtje wachten tot de stroming compleet weg was en: “te pak!”.
Ik mocht als eerste te water, Richard zou met me mee duiken want ik vond het eerlijk gezegd toch ook wel erg spannend.
Beneden aangekomen zagen we direct een patrijspoort liggen, die zat echter compleet vast in wat ooit het schip was geweest, dus geen souvenir om mee te nemen. Alles was prachtig begroeid met anemonen , zee anjelieren en zakpijpen. Het zicht is ongeveer een meter of 4~5. Er zaten een stel dikke krabben op een rij te kijken hoe dit groentje het er af zou brengen. Reel vastgemaakt en rustig over het wrak gaan zwemmen. Op een gegeven moment een prachtig begroeide wand voor me, ik keek naar Richard rechts en zag dat rechts van hem ook een wand zat. Vervolgens kijk ik links, nog een wand.. ohjee.. boven dan? Ja hoor, ook een wand. We waren schijnbaar een ruim ingezwommen. Op de dieptemeter staat een getalletje boven de 30 m (ook een record voor mij).. even schrik ik een beetje. Maar een stemmetje zegt. Omdraaien en rustig je reeltje ophalen.
DECO STOP?!
Ik was zo terug bij het anker en daar zag ik Hans als een speer heen en weer zwemmen. Blijkbaar was hij Hugo al kwijt.
Coen zij al dat die nogal rap is onderwater. Ik besloot de andere kant nog even op te zwemmen maar mijn reel kwam in de knoop te zitten. Martijn had vrijdag al gezegd in zo’n geval niet lang te gaan lopen klooien dus heb ik gewoon het touw met de hand bij elkaar gepakt en terug gezwommen naar het anker.
Onderaan het anker piept de computer. Ik werp er een blik op en wat blijkt, een deco stop!.. Ik vroeg mij al eens af of mijn computer uberhaupt wel goed werkte omdat ik die melding nog nooit had gehad, maar hij werkt dus. De hele weg naar boven blijf ik op de computer kijken en verbaas ik me over hoe rap je zo’n verplichting oploopt. Bovengekomen blijkt dat Coen me nog niet helemaal boven verwachte, ik vertel hem over de DECO stop maar hij is niet onder de indruk. Blijkbaar is dat vrij normaal?
DUIK 2 – HMS E47
We varen vrij gauw al weer, Coen wil de “corridor” weer over waar de grote zeeschepen langsvaren en de tweede duik wat dichter bij de kust maken. “Anders moet je ‘s middags weer zo’n rot-end terug varen”. We gaan de tweede duik maken op een Engelse onderzeeër uit de eerste wereldoorlog, spannend! Iedereen kleed zich om en we lunchen wat. Coen heeft een soepje en enkelen vallen in het zonnetje in slaap terwijl we boven de onderzeeër de kentering afwachten. Intussen is er een kil windje opgestoken en zijn er ook wat golfjes.
Aan het einde van de middag gaan we weer te pak. Ik neem dit keer een reel mee van Coen want hij vond dat die van mij te dun touw had. Weer als eerste te water en gauw afdalen. Het zich is eerst goed maar wordt op diepte toch wel rap minder. Beneden rest nog zicht van een meter of 3. Rustig rol ik de reel af terwijl ik begin te zwemmen. Het is een soort lange sigaar die ik voor me zie liggen. Ook een beetje zo begroeid als de Nautilus vanochtend. Er zwemmen wat vissen voorbij “Gul” hoor ik later dat het was. Verder ook weer krabben en zeesterren uiteraard. Ik zie een groot gat en vermoed dat de commando toren daar afgekomen is die nu op terschelling staat. Je ziet wel heel duidelijk de vorm van het schip, en dat is wel leuk aan dit wrak ten opzichte van het wrak dat we vanochtend zagen.
Ondanks het reeltje dat Coen me leende raakt ook deze op een zeker moment in de knoop. Richard helpt me onderwater om hem te ontwarren, later heeft hij problemen met zijn eigen reel en zwemmen we terug naar het anker. Ik krijg weer een Deco melding, maar dit keer verbaas ik me er niet over. Ik ga langs het anker omhoog en volg braaf de instructies van de computer. Bovengekomen ben ik vol van de prachtige ervaring!
Voldaan varen we terug naar Den Helder, dit is zeker voor herhaling vatbaar!
Jos Schiffart, DT Heerenveen.