12 juli 2014,
Het weer was ons goed gezind, we konden weer naar zee. Bjorn, Ernst, Jos, Eugene en ikzelf. Om 05.45 uur afgesproken in Den Helder, boot volgeladen en richting sluis, dat was vlot gebeurd. In de sluis het bekende bakkie koffie. De deuren van de sluis gingen alweer snel open om ons toegang te verschaffen tot het zoute sopje.
Voor Jos was dit de tweede keer dat hij meeging en dit zou gelijk de twee volgende duiken zijn die hem het wrakduikcertificaat zou opleveren. Ik had het volste vertrouwen erin dat dit ging lukken aangezien hij zeer rustig is en na de duik zelf beheerst kan analyseren hoe de duik is gegaan. Voor Eugene was dit de eerste keer dat hij ging wrakduiken.
Tja, Bjorn was een beetje moe.
De reis ging naar de SS Fortuna een vrachtschip geladen met ijzererts dat in de tweede WW op 2 augustus 1943 door een torpedo binnen 30 seconden naar de kelder werd gejaagd. Het konvooi werd met 87 Engelse vliegtuigen aangevallen. We waren ruim op tijd bij het wrak, nog even met de sonar eroverheen om het wrak nog beter in kaart te krijgen. Hierna kon het anker erin, deze lag gelijk als een huis zo vast.
Na een halfuurtje konden de mannen naar beneden. Er stond nog wel een redelijke deining, dat gaf toch een katterig gevoel en daar hadden er meer last van. Na een 35 minuten kwamen de eersten weer boven, met een brede grijns op het gezicht, heerlijk gedoken zeiden zij. En daar doen we het voor. Nadat iedereen weer boven was en de boel opgeruimd hadden gingen we weer varen, maar welke zouden we nu eens bezoeken. Ernst had nog wel wat ideeën, maar daar aangekomen zagen we maar heel weinig uit de bodem steken dus weer even verder, we kwamen steeds noordelijker we konden naar de Baden maar het is leuker om iets onbekends te bezoeken. Dus de sonar bij een paar wrakjes aangezet om te bepalen of het wat was. Dwars van het Eierlandsegat kwamen we bij een wrakje wat er redelijk uitzag, dus daar het anker gegooid. We moesten nog wel een uurtje of vier en half wachten maar dat was niet erg met dit mooie weer. Om kwart over drie in de middag gingen de mannen zich aankleden, en om half vier was iedereen onder.
Het was heerlijk weer een gladde zee en bloedheet. Hier konden de mannen wat langer wegblijven, aangezien de diepte minder was dan de eerste duik. Voor Eugene was het natuurlijk allemaal nieuw, maar ik ben ervan overtuigd dat dit een goede wrakduiker wordt, die heb ik echt niets fout zien doen en dat voor de eerste keer, top. Ook hier een leuke duik gemaakt, toen alles weer binnenboord was werd er koers gezet naar Den Helder. Om 19.00 uur lagen we weer in de haven. Nog even nagepraat en om 19.30 uur ging iedereen met een tevreden gevoel naar huis.
Coen van de Mac.O