Na weer een paar onstuimige dagen konden we weer naar zee. Het is een vreemd seizoen elke keer ziet het doordeweeks redelijk uit maar de weekenden zijn weer gevuld met wind waardoor de golven te hoog worden voor ons in de gronden. De wind zag er goed uit voor zaterdag, maar vrijdagavond stonden de metingen van de golven nog steeds boven een meter. Moet goed komen. Maar zaterdagmorgen nog steeds 1.20 mtr. We gaan. Michael Tol ging voor het eerst mee met ons, Michael is een aardig doorgewinterde wrakduiker dus dat was geen probleem.

We zouden om 07.30 uur vertrekken, mocht het in de gronden niks wezen konden we nog net de kentering meer westelijk pakken. Maar bij het ingaan van het Westgat kregen we al een paar golven voor de kop. Dus gas er iets af. We zouden eerst het RN wrak pakken om daarna naar ons in 2019 geïdentificeerde nieuwe wrak te gaan.  Hier geven wij op 21 maart 2020 tijdens onze wrakduikavond volledige uitleg over. De golven stonden er behoorlijk in en bij enigen zag ik het gezicht al wat verkleuren, ikzelf had dit keer ook meer last dan normaal, het was een rot golf.

Na zo’n 50 minuten kwamen de eersten weer terug. Zicht viel mee ondanks het weer van de afgelopen dagen. Toen de rest ook terug was anker omhoog en naar het andere wrak. Maar daar raasden de golven er helemaal overheen, het is daar namelijk niet zo heel diep. Maar toen ik in de buurt van het wrak kwam maakte ik rechtsomkeert, links en rechts brekers. Met het uitvaren van het gebied kwam er een breker op ons af, boven op de breker gas er helemaal af om daarna naar beneden te vallen. De punt van de boot lag gelijk met de waterlijn, toen hij onder ons door was gauw het gas erop om dieper water op te zoeken. Hierna gingen we een puntje van de vorige keer op te zoeken, maar hier was niets meer te vinden. Ernst die vandaag niet mee was dacht dat er een kanon lag, op de scan leek het er inderdaad op. Maar de gronden hadden zich weer meester gemaakt van het puntje. Het tweede wrak wat we aandeden was ook een puntje van dit jaar. Een houten wrak met spoorrails als lading. Het zicht leek hier beter dan op het andere wrak. De mannen konden er direct  weer in,

Leonard zocht zijn favoriete plekje op en ging weer op onderzoek uit, want wij hebben dit wrak nog niet geïdentificeerd, alhoewel we steeds dichterbij komen. Maar of dat dit jaar nog lukt blijft de vraag. Een wrak per jaar zou al mooi zijn.

Dit wrak geeft ons toch wel wat hoofdbrekens, er ligt van alles en allemaal uit verschillende perioden, zelfs 18^e, 19^e en 20^e eeuw. En dat in een houten schip op zeil. Maar we blijven onderzoeken. Nadat iedereen weer terug was voer ik weer terug door het Westgat om in de luwte te gaan liggen en even bij te komen. Ikzelf ging languit in het gangboord liggen en was al snel vertrokken, volgens ingewijde heb ik een onderwaterbos omgehaald. Ik werd zo’n 45 minuten voor de kentering weer wakker, enigszins gebroken door het harde polyester. We lagen dicht bij het derde wrak van vandaag dus het was even het anker lichten en om hem een paar minuten later weer te laten zakken in het wrak. Dit keer was het de Loodsboot 12 aan de Oostkant van de Razende Bol.

De mannen hadden goed zicht. Twee maakten hun derde duik en twee bleven er boven. Toen de mannen na zo’n 55 minuten weer boven kwamen ruimden we de boel op en voeren we terug naar Den Helder. Was ondanks de golven toch weer een heerlijke dag.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: Pijnlijk (verhaal Richard)

Na een paar weken van slecht weer om de Noordzee op te gaan lijkt het erop dat het komend weekend weer mogelijk is om de Noordzee op te gaan om te gaan wrakduiken. We staan allemaal te popelen, alleen Ernst moet werken en Joost en Miranda willen ook mee, dat is teveel voor de Mac O. Joost en Miranda besluiten daarom om maar met Sander van Airaid Wreckdiving mee te gaan. Michael uit Vlaardingen heeft ook aangegeven dat die mee wil dus de boot is nog steeds vol. We hebben gewoon geen ruimte om onze app te gebruiken de boot zit gewoon vol, wat een luxe. Vrijdagavond staat de golfhoogte nog boven de meter, hopelijk is het morgen vlakker, ik weet wel dat het niet vlak zal zijn. Zaterdagmorgen ben ik er vroeg uit en kijk nog even naar de golfhoogte, die staat nog steeds boven de meter, nu de wind nog maar even controleren, die staat er niet. Dan moeten de golven toch afnemen dus ga mooi op tijd naar Den Helder, ik ben er lekker vroeg ik kon bij die puinhoop (werkzaamheden) op de afsluitdijk toch lekker doorrijden. Michael is er ook vroeg bij en we laden onze spullen alvast in de kar en brengen ze aan boord. Daarna kijk ik weer even op Rijkswaterstaat naar de actuele golfhoogte en zie dat deze nog meer opgelopen is, vreemd. Ik weet nu zeker het wordt geen vlakke zee. Leonard en Peter en Coen komen er nu ook aan en zien ons al ontspannen staan en Coen zegt, laad jullie spullen in. Ik zeg dat is allang klaar. Coen: ik denk al wat staan jullie hier ontspannen. We kunnen gelijk met een groot schip mee de sluis in en het schip gaat voor Coen weer veel te langzaam. Ik zeg tegen Coen daar kan hij ook niks aan doen hij is hier onbekend. Het schip draagt namelijk de Panamese vlag. De bemanning begroeten ons netjes in Nederlands dus daar gaat mijn veronderstelling. Mijn knie plaagde mij de hele week al, ik zeg tegen Coen ik hoop dat ik straks de trap op kan komen. Coen zegt geen probleem, desnoods takelen we je omhoog. Ook zegt hij je gaat maandag zeker weer niet naar de dokter… Ik zeg klopt, gaat wel over ik weet wat het is. Nu plagen de andere mannen mij ook over mijn knie en eigenwijsheid. Tijdens het varen zien we behoorlijke golven maar de ruitenwissers hoeven niet aan. We gaan de eerste duik maken op het RN wrak. Dit vindt ik persoonlijk één van de mooiste wrakken het is een houten schip van de Royal Navy (RN) tijdens een wrakduik avond hebben we al een presentatie over gegeven.

Ook hebben we van dit wrak info gekregen van het RCE. We zijn nog steeds bezig om dit wrak de juiste naam te geven. Zodra we hier voor anker liggen kunnen we ook gelijk te water Michael is de eerste, ondertussen zitten Leonard en Peter mij te plagen dat ik veel te langzaam ben. Eindelijk ga ik dus te water en ik geniet weer enorm van het wrak, het zicht is niet super maar toch wel ruim 1 meter tot 1.5mtr. Ik bekijk eerst het achterschip en zie de twee  markeringen weer op de hak ook zie ik dat er op sommige plekken wat meer zand is verdwenen en op sommige plekken toch weer meer zand ligt. Omdat we twee duiken achterelkaar zullen maken hou ik hier rekening mee tijdens deze duik. Ik kom als eerste boven en Coen had me nog niet verwacht maarja, ik heb met mijn dubbel 8.5 het minste lucht mee. Ondertussen verteld Coen dat hij zich wel wat katterig voelt en dat Peter behoorlijk zeeziek was en de vissen goed heeft gevoerd en net onderwater was gegaan, terwijl Coen dit verteld komt Peter ook weer boven en zegt het is onderwater niet veel beter dan bovenwater. Dat klopte wel het golfde ook onderwater behoorlijk. Eindelijk komen Michael en Leonard ook weer boven en Michael heeft genoten van al die kanonnen op het wrak en had wel even moeite om zich te oriënteren maar wij hadden er al een tiental duiken op gemaakt dus redelijk bekend. Nu gaan we door naar het tweede wrak terwijl we erheen varen hobbelen we behoorlijk, ik zeg tegen Leonard:  ik weet niet of dit iets wordt. Het golft daar zo erg dat het mij niet veilig lijkt om hier te gaan duiken. Coen en Peter hebben hetzelfde idee en draaien de boot en direct gaat het gas eraf en er komt een golf aan die tilt de Mac O bijna verticaal. Leonard zegt: Zo deze golf krulde bijna om. Terwijl we weer terug varen of toch niet… Leonard zegt had ik nou mijn fles maar leeg gedoken, dit beaam ik. Maar we gaan het toch weer proberen we gaan duiken op een oud houten wrak waar spoorrails op liggen en servies.

We hebben hier een paar keer op gedoken, waarbij Ernst van alles heeft opgemeten ik heb veel foto’s en filmbeelden heb gemaakt. We moeten hier nu gelijk te water omdat de kentering al is geweest en de stroming alleen maar toe gaat nemen. Wel zie ik dat er olifanten door deze porseleinkast zijn gegaan dit stemt mij wel verdrietig.

Ook stroomt het hier behoorlijk en ook golft het hier onderwater en na een half uur geeft mijn knie het echt op, mijn duik zit er dus op ik red het nog net de trap op. Peter had het al eerder opgegeven en zat al op het dek. De andere mannen houden het nog lang uit en hebben genoten van het wrak en we kunnen weer heel wat puzzelen. Omdat de golven ruim boven de meter blijven zoeken we nu luwte op. We genieten in de zon van een heerlijke soep en zien Bruinvissen om ons heen zwemmen en natuurlijk zeehonden. Coen ligt voor rustig te slapen nou ja rustig te slapen!!!.  Na lekker te hebben genoten van de zon is het tijd voor de volgende duik dit is de loodsboot 12. Hier waag ik mijn knie niet aan en sla deze duik over ook Peter slaat deze ook over. Leonard en Michael blijven over en deze hebben een pracht duik met goed zicht. Ik ben me er wel van bewust dat ik met dit diva gedrag wel commentaar kan verwachten. Na deze duik gaan we weer richting de haven en in de haven zie ik een boot met een grote lift liggen en zeg tegen Coen kan je even naar  stuurboord varen? Hij doet dat direct en ik zeg kunnen we die lift direct meenemen… Coen: Ja dat zal wel moeten met zulke invaliden. Daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Het is weer een heerlijke dag geweest, alleen jammer dat ik toch een duik over heb moeten slaan.

Tot de volgende duik.

gr. Richard