Noordzeevirus: The Man's Cave
Ik ben met Annerie, mijn vriendin en haar moeder en broer bezig met de staande mast route richting Zeeland aan het varen en we zijn al een goede week onderweg en hebben Dordrecht gehaald en hier zit de stroming en wind een beetje tegen en krijg ik een berichtje van Coen hoever we zijn met de reis. Ik meld dat we in Dordrecht zijn en toch een paar dagen varen hebben. Coen zegt dat hij woensdag uit wil varen en vroeg of ik mee wilde. Het zal niks worden we willen woensdag pas weer vanuit Zeeland naar huis gaan. Alleen bij het plannen van de volgende routes met de zeilboot zien we dat Zeeland niet op tijd gehaald kan worden. Omdat we daardoor dinsdag weer terug gaan app ik maandag naar Coen of er woensdag nog plaats is. Hij meldt mij dat we dan met vijf personen zijn en het één duik is. Dus ik zeg tot woensdag en woensdagmorgen laden we de Mac-O in en vertrekken we over een vlak zeetje naar het wrak, ondertussen wordt er behoorlijk gepraat door de mannen. Omdat we met meer mannen dan normaal aan boord zijn en er twee voor in het vooronder met de tablet's aan het spelen zijn. Is de balans van de Mac-O ook een beetje verstoord en duikt die af en toe lekker in het water. Even voorbij de haven gaat de AIS uit. We hebben namelijk nog een paar puntjes van Ernst die we moeten bekijken.
Dit kunnen weer interessante nieuwe wrakken en weer een stukje geschiedenis wat ontdekt kan worden. Na het scannen gaan we naar ons wrak toe. (Madrid) Wanneer we op het wrak zijn aangekomen zijn gaat het anker overboord en omdat de stroming er al bijna uit is maak ik me alvast zover klaar voor de duik.
De andere mannen doen dat ook en het is behoorlijk druk in de kajuit van de Mac-O en Coen zegt het lijkt wel een man's cave met al die kwebbelende mannen. Ze waren allemaal zo druk bezig met hun verhalen over het duiken en over al de verschillende wrakken. Het is net of ze elkaar jaren niet hebben gezien terwijl dit slechts een paar weken geleden is.
Dus heb ik ook gelijk een titel voor dit verhaal. Bij het te water gaan is er inderdaad geen stroming meer dit merk ik ook wanneer ik aan het foto's maken ben al het stof blijkt gewoon te blijven hangen, hierdoor kan ik niet echt veel foto's maken terwijl het zicht toch wel beter kan zijn. Ik geniet enorm van de duik er zitten wat Steenbolken en gulletjes op het wrak. Na ruim een uur houdt ik het voor gezien.
Het is welles waar geen Zeeland maar gelukkig wel een heerlijke Noordzeeduik.
Wat wil een mens nog meer. Misschien twee duiken, dit gaat helaas niet lukken omdat er een paar mannen zijn die nog andere verplichtingen hebben. Onderweg naar de haven worden we nog uitgenodigd voor een bakje koffie op de VC, deze moeten we helaas ook afslaan met dezelfde reden. Jammer dat het weer voor komend weekend er wat minder uitziet, of toch ook niet, ik heb andere verplichtingen en kan de Noordzee toch niet op. Tja je bent een verslaafde Noordzeewrakduiker of je bent het niet.
Groetjes Richard