Het is weer vakantie tijd en ik wist dat we de boot niet vol kunnen krijgen met duikers. Maar ik had mijn collega’s verteld dat ik wel eens zou vragen of ze mee kunnen om te gaan vissen. Dit is natuurlijk de uitgelezen mogelijkheid. Ik had wel één collega die meeging. Hugo heeft ook een aantal kennissen die mee willen. Dus we vertrekken zondag met een boot vol vissers om te gaan kabeljauwen en makrelen. We beginnen met het vissen op de kabeljauwen, er word veel gevangen maar geen kabeljauwen van een fatsoenlijk formaat. We besluiten om een tweede wrak op te zoeken en zo ging het verder alleen blijft het sleep anker bij de Victory vast zitten en we krijgen het anker niet meer los! We laten het anker noodgedwongen achter. Dit is een mooi klusje voor de volgende duiktrip. We hebben in ieder geval wel genoeg makrelen gevangen. Ik krijg ook al een App van Wil die zegt het ziet er goed uit voor volgende week! Dit is natuurlijk veel te vroeg maar wel mooi dat ze zo enthousiast zijn. Dinsdag hebben wij er ook wel vertrouwen in dus sturen we de App de lucht in voor liefhebbers om te gaan duiken. We hebben de boot donderdag helemaal vol met duikers! Ik vraag vrijdag aan Hugo hoe laat varen we uit! Het is nog redelijk half zeven vertrekken. Dit meld ik aan de duikers er zijn er een paar die wilden waarschijnlijk met meneer aangesproken worden omdat het antwoord was PARDON! We zijn allemaal mooi op tijd aanwezig en we vertrekken richting de Victory het is een prachtige vlakke zee.
We genieten met volle teugen van het briesje en de zon.
Bij de Victory aangekomen kijken we of we het touwtje kunnen vinden helaas lukt dit niet. We gooien het anker overboord en kunnen eigenlijk direct omkleden. Terwijl iedereen zich omkleed zien we het boeitje naast de boot omhoog komen we liggen bijna op dezelfde plek waar we het anker waren verloren. Het duurt even voor de duikers te pak zijn en te water gaan. Nadat iedereen te water is kleed ik me om en voeg me bij de rest van de duikers ik maak eerst het vermiste anker los deze zat goed vast onder het schip deze hadden we nooit los kunnen krijgen. Nu was een een makje. Daarna genieten van de vele vis op de oude viskotter.
Terwijl ik bijna terug ga naar het anker komt er een duiker naar mij toe waarvan het touw van zijn wrakkenreel is gebroken! Ik begeleid hem naar het anker en wacht even af daarna gooi ik het Daal/stijglijn los en wordt schiet ik de hefballon met het anker naar boven. Daarna maak ik mijn opstijging via mijn oude trouwe wrakkenreel! Bijna boven zie ik de lijn van de lier al naast het anker liggen deze maak ik vast en moet even onder de boot vandaan zwemmen en klim uit het water. Hier hoor ik dat iedereen een mooie duik heeft gemaakt. Ik had voor we te water gingen even aan Ernst gevraagd hoe het zicht was in de gronden. Hij zegt het is redelijk zicht een meter of 2 met een lichte waas. Omdat we vrij veel onervaren duikers aan boord hebben besluiten we om de tweede duik op de E17 te gaan maken. Omdat het op diepte het zicht goed is. Onderweg komt Ernst nog even langs en maakt even een kort praatje voor hij weer verder gaat met scannen. Op het wrak aangekomen kunnen we ongeveer 6 uren wachten voor we weer te water kunnen. Het is behoorlijk warm en het lichte briesje is het net te doen, sommige natpak duikers koelen zich af en toe even af in het water. Wanneer Hugo zegt we te pak kunnen zijn de meeste duikers in no time te pak en liggen in het water, ik denk het lijken wel koudbloedige dieren hoe warmer hoe actiever! Ik volg de meute kort daarna en de één na de andere signaleert dat ze de E17 niet hebben gevonden? Omdat ze allemaal van rechts achter en voor kwamen, ga ik tegen het advies van Hugo eerst linksaf en maak na een meter of 30 een cirkel en kom rechts mooi bij de E17 aan precies zoals Hugo had gezegd. Dat de anderen dit schip niet hebben gezien? Ik maak een mooie duik langs dit wrak.
Er liggen op het achterschip enorm veel netten op het wrak. Ook is het wrak aan het verzanden en komen er steeds meer gaten in. Ik verbaas me ook nog steeds hoeveel mannen er in zo’n duikboot passen. Aan het eind van de duik film ik de afstand van het wrak tot het anker dit was ongeveer 20 mtr. Met 4 meter zicht is dat normaal wel te vinden. Dan zie je dat ervaring toch telt.
Nadat ik het anker met de hefballon naar boven heb geschoten ga ik weer via mijn trouwe wrakkenreel naar boven alleen moet ik af en toe de lijn laten vieren omdat ik anders te snel opstijg. De stroming zat er al aardig in. Op 6 mtr aangekomen heb ik toch een kleine penalty (deco) heb opgelopen. Nadat ik de stop heb gemaakt kan ik weer direct het haakje van de lier aan het anker vast maken. Ik wordt netje de trap op geholpen en ik zeg dat ik mooi op de E17 heb gedoken willen ze me bijna weer terug gooien omdat zij dit hebben gemist! Natuurlijk kan ik het niet laten om ze nog een beetje te plagen. Hugo probeert het ook door te zeggen dat ik de verkeerde kant op zwom. Ik geef aan dat het klopt omdat de anderen van de “juiste” kant kwamen.
We varen hierna terug naar de haven genieten van het mooie weer en een cola of een biertje of twee. Er wordt nog veel nagepraat en we zijn zo weer terug bij de sluis en hier liggen meer bootjes te wachten en de sluis komt helemaal vol te liggen met bootjes er waren dus meer die hebben genoten van het mooie weer op zee. Wanneer we weer in de haven liggen wordt alles weer uitgeladen en wordt er afscheid genomen. Waarbij iedereen zegt, we gaan graag weer een keer mee! Ik hoop dat de meeste niet teveel last hebben gekregen van hun toch wel verkleurde lichamen…. Het is weer een fantastische dag geweest, vandaag maar even rustig aan (knie). Op naar de volgende duik! Het noordzee/wrakduikvirus laat me nooit los.
gr. Richard