Sinds 2009 heeft de Mac.O de transducer onder de kiel zitten waardoor de positie van obstakels en wrakken onderwater veel nauwkeuriger in kaart gezet kunnen worden.
In dit zelfde jaar hebben de Northseadivers een camera ontwikkeld waardoor bij twijfel van het sonarbeeld de camera te water wordt gelaten om het punt nader te onderzoeken.
Ook dit jaar is gebruikt als leerjaar voor het werken met en interpreteren van de sonarbeelden.
Dit alles is natuurlijk wel een investering en waar je geld en tijd instopt wil je natuurlijk ook resultaat zien.
De eerste keer dat we serieus gingen zoeken naar onontdekte wrakken was met Hugo Raven van de Red Rover. Dit was medio 2009. En dit was gelijk al een goede dag, we vonden na een paar uur sonarren (nieuw werkwoord) een obstakel, het was op de sonar maar een heel klein puntje.
Nadat we de positie van de sonar in de kaartplotter hadden gezet gingen we rond de kentering naar het ontdekte punt. Hugo ging even kijken of het inderdaad een obstakel of wrak was.
De camera was toen nog niet klaar. Toen hij na 30 minuten weer bovenkwam zat er een brede grijns op zijn gezicht en jawel we hadden ons eerste onontdekte wrak te pakken, het zit wel aardig onder het zand zo zei hij maar we moeten er elk jaar even gaan kijken. Het wrak komt gerust wel een keer naar boven vooral omdat de bodem rond Texel erg verandert. Na de duik gingen we vrolijk verder met sonarren, maar waar je op moet letten na zo’n ontdekking, dat je niet elk puntje wat je op de sonar ziet dat gaat identificeren als een wrak want je staat dan constant van enthousiasme te springen in de stuurhut tot grote irritatie van je medebemanningsleden.
Die zien je dan eigenlijk liever van enthousiasme overboord springen, lekker rustig.
Dus eigenlijk hebben we nu binnen de Northseadivers een zeer mooi aanbod van boten.
De Mac. O als sonar/camera schip en de Red Rover als bergingsschip. En dat binnen één clubje is natuurlijk een groot goed. Ook worden er door anderen onderzoek op de wal gedaan om achter bepaalde puntjes te komen om dat ook weer te kunnen onderzoeken.
Nu september 2009 hebben we al heel wat sonarbeelden van onontdekte puntjes, dus als het weer een beetje meezit met weinig wind gaan we er weer op uit.
Er staan natuurlijk genoeg duikers te trappelen van ongeduld maar dit jaar is ons eigenlijk niet gegund want rond Den Helder heb je vaak veel wind, maar daardoor liggen er waarschijnlijk ook veel wrakken. Rond Texel en de Haaksgronden liggen bijzonder veel wrakken, er is een ruime keuze, natuurlijk is het onze bedoeling om veel onontdekte wrakken te vinden, en uiteraard als we deze punten hebben onderzocht brengen we deze wrakken in kaart.
We proberen uiteraard zoveel mogelijk van een wrak te achterhalen zodat we weten wat voor een schip het was, wat zijn lading was, bestemming e.d.
Dit is natuurlijk een behoorlijke klus, maar ook interessant en misschien vinden we nog eens de zilvervloot of goudenvloot, klinkt beter.
Coen, van de Mac. O