Harpalion cq Maasburg
Het is zo’n 12 jaar geleden dat we voor het eerst op de Harpalion hebben gedoken, en al vanaf die eerste keer was het: hoe krijgen we die schroef eraf?? Een schroef van meer dan 6 meter doorsnee met een as van rond 40 cm en nog vast op een massieve paal van rond 25 cm. Dit was voor ons toch wel een beetje teveel van het goede, hier hadden we de middelen en de kennis niet voor. Inmiddels waren er natuurlijk ook anderen die met het idee zaten om de schroef te bergen, zoals Kees van Wolferen, Meyert de Haan en daar kwam ook nog Johan ten Have bij. Johan had er ook een keer op gedoken en hij kwam bij mij om te vragen of ik samen met hem de schroef zou willen proberen te bergen. Daar had ik wel oren naar, ik de boot en Johan de kennis om te branden. Na in 2007 eerst een paar verkenningsduiken te hebben gemaakt en alles op papier gezet en uitgetekend was kwam er stilaan een heus plan naar voren. Zo moest er een aggregaat komen, een thermische lans, kabels, slangen, zuurstof etc. etc. Het was inmiddels alweer 2008 toen ik er tot mijn schrik achterkwam dat de WR 52 met Meyert de Haan er een heel weekend op bezig is geweest, ook met een thermische lans. We zijn direct gaan controleren om er achter te komen dat Meyert er voor niets in de weer was geweest. De schroef stond er nog steeds fier bij, er was slechts een moer van de as af en de staander was een beetje geplaagd. Voor ons was dit een waarschuwing dat we voort moesten maken want Meyert zal het er zeker niet bij laten zitten en vast een keer terugkomen. Dus wij begonnen haast te maken en alles werd in gereedheid gebracht. En nu maar wachten op rustig weer, we hadden drie dagen achter elkaar stil weer nodig.
Op een gegeven moment waren de berichten goed dus alles in de boot geladen en met drie man erop af, het leek wel een vrachtboot. ( Als je Johan kent, weet je wel wat ik bedoel). De eerste duik ging al meteen verkeerd. De startkabels kwamen onder ijzeren delen terecht en werden stuk getrokken.
Weer terug naar de haven waar alles weer gerepareerd werd. De volgende dag weer weg en we kwamen waarachtig aan branden toe, wat miserabel slecht ging. Nu bleek dat de stroomkabels van 8 mm te dun waren en teveel verlies hadden, wat het starten onder water erg moeilijk maakte. Dit weekend was dus naar de knoppen! Een paar weken later was het door de week stralend mooi weer, dus alle drie vrij van het werk genomen en er beter beslagen op uit. Zo hadden we dikkere startkabel en om beschadigingen te voorkomen hadden we de slangen en kabels bij elkaar in een brandweerslang getrokken. Het ging veel beter en er werd een afspraak gemaakt met Walter Bakker voor de zaterdag, want hij kon hem wel tillen( wij niet!!) Drie dagen en een paar honderd broco’s en diverse flessen zuurstof later waren we zover dat verder gaan gevaarlijk werd. De rest was voor Walter, want die kon ook nog wel wat trekkracht uitoefenen. Zaterdagmorgen om half drie was Walter op de plek want we wilden voor het licht werd klaar zijn. Nou, dat viel vies tegen want ondanks dat we dachten dat de schroef bijna los was werd het toch nog half drie ’s middags voor hij van de bodem kwam. Toen moest hij ook nog aan dek, wat ook tegenviel.
Zo moest er eerst nog brandstof naar de andere kant worden geheveld omdat de boot anders te veel naar een kant zou hellen, dit vanwege de 24 ton die eraan hing!. Na een lange bewogen dag ging Walter terug naar Terschelling met wat uit de verte een windmolen leek aan dek te hebben staan.
Wij terug naar Den Helder met een goed gevoel: we hadden het geflikt! Nu zijn we er financieel niets wijzer van geworden, omdat van de schroef alleen de bladen van brons waren. De rest was ijzer en ook wij kregen met de crisis te maken. De waarde was nog maar een derde van een week eerder en we zijn ook nog bestolen door de slopers die alles hebben weggehaald. Al met al zijn we blij dat we er de gemaakte kosten grotendeels hebben uitgehaald. We hebben er wel een mooi avontuur, foto’s en filmbeelden aan overgehouden. Inmiddels zijn we er achter gekomen dat de SS Harpalion de SS Maasburg is.
Hugo
Red Rover