11-7-2020
De boot was voor de zaterdag vol, 4 duikers en mijzelf. Joost en Rinie Verkerke waren helemaal uit Zeeland naar Den Helder gekomen. Op vrijdag nog even gebeld dat er toch wel een golfje zou staan, maar zij kwamen toch en we zouden het wel zien. Nou en dat golfje stond er, we vertrokken om 10.30 uur naar de sluis.
Na de sluis via het Molengat naar buiten, in het Marsdiep was het lekker vlak maar richting het Molengat zag ik dat achter de banken een aardige witte kraag er bovenuit kwam. Dat beloofde wat, bij de ME boei gingen we al op en neer en dat werd steeds meer. Toch maar door, met evengoed 15 knopen er doorheen, heel af en toe moest het gas eraf. Boven het wrak aangekomen zag het er niet goed uit, behoorlijk groen water. Toch maar ankeren, Richard gooide het anker toen ik een brul gaf. Er stond nog een behoorlijke stroming, dat hadden we de vorige keer ook al hier, het was tijd maar de stroming hield niet op.
Joost ging als eerste overboord en riep dat het toch wel zwaar was, hij kwam even terug naar achteren omdat Rinie met Joost zou gaan. Ik zei tegen Joost ga jij maar naar beneden ze komt er wel achteraan. De wind zorgde voor de oppervlakte stroming, beneden was er niets aan de hand. Rinie ging ook te water maar voor die was het toch te zwaar om bij de ankerlijn te komen. Dus kwam zij terug en riep dat zij eruit ging, toch wel jammer, maar ze zei tegen mij, Coen maak je niet druk, ik vind het al heerlijk om aan boord te zijn.
De rest ging ook te water, Harry voor de eerste keer op zee. Richard ging met Harry mee om te begeleiden, maar daar was Joost alweer, wat doe jij hier vroeg ik. Nou Coen ik kan niet eens mijn dieptemeter aflezen, ik heb hooguit 20cm zicht. Shit riep ik en daar kwam Harry ook alweer, even later ook de ballon omhoog. Nou lekkere shitdag riep ik. Toen alles aan boord was kreeg ik een appje van de Texel duikers. Ik appte terug dat ik die kant wel op kwam, na een uurtje varen kwamen zij in zicht en bonden de boot achter de RP42.
Even lekker babbelen met Teunis en Richard en wat gekkigheid naar elkaar om even later terug te varen naar Den Helder. Toch een lekker dagje op het water maar weinig duiken.
Coen van de Mac. O
Noordzeevirus: de Mac-Drive
Na een paar weken van harde wind lijkt er ook dit weekend te hoge golven te staan en dacht ik het wordt weer niks en weer thuis klussen. Maar Coen komt er in de lucht wie kan er zaterdag en wie zondag? Ik ben de eerste die reageert met: check! Verder blijft het stil maar Joost en zijn Moeder hadden al gereserveerd dus nog 1 plaatsje vrij dit kan ik voor een cursist gebruiken en omdat ik grote lijst met cursisten heb heb ik een paar geappt dat er een plaatsje vrij is. Harry was de eerste die aangaf dat die wel mee wilde. De anderen zijn dus te laat maar de meesten kunnen toch niet! Ook de tijd voor de zaterdag is niet slecht 10.30 uitvaren. De vrijdag staat er nog steeds boven de meter en ook voor de zaterdag zie ik ze niet afnemen Coen ziet het zelfde en die geeft aan wat doen we. Voor ik antwoord kan geven zegt Coen we gaan! Ik geef dit ook door aan Harry zeker omdat het zijn eerste wrakduik wordt. Zaterdag zijn we allemaal ruim op tijd aanwezig en we vertrekken. moet staan. Bij 0,3 knoop zegt Coen omkleden en Joost gaat als eerste te water hij moet behoorlijk peddelen om bij de ankerlijn te komen zijn moeder haalt het niet en komt weer bij de trap uitrusten Harry is de 3de en ook hij komt bij de ankerlijn en ik volg een paar tellen later en ook ik moet nog behoorlijk peddelen om bij het anker te komen en daar krijg ik de hefballon mee en duik met de ballon naar beneden bij een meter of zeven is de stroming er uit en gaat het een stuk makkelijker en op een meter of 12 is het gebeurt met het zicht en het licht en bij het anker kom ik Joost en Harry tegen tenminste dat weet ik. Nadat ik de hefballon heb vast gemaakt ga ik een stuk van het anker af om te kijken of er ook maar een klein beetje zicht is maar helaas het is en blijft nihil. En ik ga terug naar het anker en voel geen lijn meer en Harry tikt op mijn schouder die was met mij mee gezwommen. Ik geef het signaal naar boven het kost wat moeite door het slechte zicht maar hij gaat. Ik wacht even en maak de boel klaar om de hefballon met het anker naar boven te sturen. Dit gaat goed maar gatver de wrakkenreel slaat vast en moet hem laten gaan. De tweede keer in korte tijd! Niet goed!! ik maak de opstijging en op 14 mtr heb ik zicht genoeg om de decoboei te schieten en maak de opstijging in de hoop dat ze mijn ballon zien in de golven van een 1meter+ golven. Gelukkig is dit het geval en ik wordt weer opgepikt. Aan boord wordt er overlegd wat we gaan doen en voor Joost en zijn moeder hoeft het met dit zicht niet nog een poging gedaan te worden. En we gaan richting de wrakduikers van Texel die op het wad aan het duiken zijn. De één na de ander komt daar boven en Coen houdt een blikje bier omhoog en we krijgen bezoek die groene rakkers doen wonderen. Ze hadden op het wad 40 cm tot een meter zicht de mazzelaars ! Daarna gaan we weer terug naar de haven en ruimen we alles op en nemen afscheid. Coen en ik gaan zondag met Ernst opnieuw het water op en ook wij gaan het wad op. Ik ben ruim op tijd in de haven, omdat de afsluitduik een behoorlijke puinhoop is. Ik was een half uur later vertrokken en een kwartier eerder dan gisteren in Den Helder. In de jachthaven is het een drukte van belang het blijkt dat ze achter een zeehond met zijn jong aan zijn omdat het jong in plastic gevangen is. Coen volgt als tweede en we laden de boot in en we kijken naar de zeehondenknuffellaars en ik hoor een sissend geluid en vraag me af wat het is het blijkt dat een band van de kar het op heeft gegeven. Voor Ernst kunnen we net genoeg lucht erin krijgen voor hij bij de boot weer plat ligt. Na het laden varen we door de sluis richting het wat het eerste punt waar we willen gaan kijken ligt wel een wrak maar om er te water gaan sla ik wel over dat chocolade gevlekte water weet ik zeker dat we geen zicht hebben we hebben het zelfs getest aan de oppervlakte haalden we 5 cm. Op het tweede punt steekt wel iets op maar niet echt overdreven maar we willen toch gaan kijken het zicht lijkt hier beter. Dat is ook zo we komen op het wrak aan en we hebben een geweldig zicht van wel 40 cm.
Ernst en ik zijn de contouren van het schip druk aan het verkennen al met al een mooie duik.
Boven gekomen begint Ernst vroeger kregen we nog wel eens een soepje.. Coen begint direct een soepje klaar te maken en Ernst vaart de Mac-drive nog langs een paar puntjes. Ik denk dat ze bij de verkeerscentrale wel gek zijn geworden van ons vaarpatroon, maar wij zijn weer wat wijzer geworden. Hopelijk wordt het zicht onderwater weer gauw beter zodat ik weer wat onderwater beelden kan maken.
Tot de volgende duik
Gr. Richard