Noordzeevirus : Boeitje schieten
De hele week is het bladstil en bloedje heet kortom ideaal Noordzeeweer. Alleen moeten de meesten van ons werken. Dinsdagavond zijn we bij elkaar gekomen in Wieringerwerf om een planning te gaan maken over ons NAS 2 project. Hier kwam ik ook een paar collega's tegen, die waren verderop een kraan aan het demonteren voor onderhoud. Tijdens ons overleg hebben we direct een planning voor de zaterdag gemaakt. Dus ja, dan kom ik wel fluitend de rest van de week door. Vrijdag krijg ik toch een berichtje van Coen, het gaat er maar 1 worden, de wind trekt in de loop van de middag aan. Later nog een Appje er is nog een plaatsje vrij. Omdat het een wrak is die niet erg diep ligt en er mooie omstandigheden zijn, besluit ik om een cursist van de wrakduikspecialisatie te vragen. Pim heeft hier wel oren naar en zo hebben we de boot vol. De vrijdagavond nog even met Pim geoefend in de Put van Nederhorst in Joure en een korte briefing hoe het morgen in zijn werk gaat. Daarna de fles gevuld, Sorry buren! Om even voor acht uur sta ik bij Pim voor de deur, laden we de spullen in en gaan we naar Den Helder, onderweg heeft Pim natuurlijk wat vragen en neemt voor de zekerheid pillen tegen zeeziekte in. We komen ruim op tijd aan en beginnen de boot vol te laden. Ook Coen is vroeg, die wil de boot nog even tanken. Coen: Potverdorie, ik kan niet zo vroeg zijn of jij bent er al! Ook Erik en Remco zijn ruim op tijd in de haven. Nu moeten we wachten op Ernst, maar die kan er niks aan doen want hij woont het dichtste bij. De sluis wil nog een 10 minuten op ons wachten, gelukkig, dit wordt net gehaald! Daarna volgt de gebruikelijke briefing in de sluis, voor Remco is het de eerste keer met de Mac-O, maar heeft wel vele jaren wrakduikervaring op andere schepen. Het is heerlijk weer en een super vlakke zee. Het zonnedek is goed gevuld.
Na een aantal keer over het wrak te zijn gevaren gaat het anker uit.
Volgens de gegevens kunnen we twaalf uur te water. Alleen lijkt het er om 11uur al dat de stroom er behoorlijk uit is. We gaan daarom te water, mijn opdracht was om een decoballon/boei op het achterschip te binden
en daarna met Pim het schip te verkennen.
Erik en Remco doen dit op het voorschip en Ernst maakt wat filmbeelden van het wrak. Pim en ik duiken nadat de ballon geschoten is over het gehele wrak het is echt gigantisch groot, om dit wrak straks in kaart te brengen is een enorme uitdaging. Na een duik van een dikke 80 minuten gaan we terug naar het anker en zien dat de rest is vertrokken.
Ik wacht even tot Pim naar boven is daarna schiet ik het anker omhoog. Boven bij de boot schiet ik uit het pak om te plassen oh dat is lekker!! Tijdens het eten van de lekkere soep van Coen zien we hoe klein de decoballon/boei zijn ondanks de 1,8 meter.
Of wacht we zien maar één klein stipje! Het blijkt dat ik de decoballon/boei te strak op het wrak heb gezet en hij gaat door de stroming al bijna onder. Omdat wij allemaal op Pim na uit onze pakken waren mocht Pim aan de Decoballon/boei een stootkussen knopen.
Hierna maakte Coen een paar mooie sonar beelden en daarna mocht Pim de boeien losmaken ook dit was geen probleem voor Pim. Daarna wilden we nog wat puntjes scannen en hier kwamen weer interessante dingen tevoorschijn. Op een van die puntjes vroeg Coen of er iemand naar beneden wilde. Ik was de enige die nog wat lucht in de fles had en zei nou laat maar, alleen dacht Coen kanonnen te zien, toen ben ik toch maar even te water gegaan. Na een kleine twintig minuten de boel te hebben verkent was ook de lucht van mijn ruggenbreker op. Het is dus tijd om het anker weer te schieten. Het was een interessant puntje helaas zonder kanonnen en het moet nog verder uit het zand komen. Zo, we hebben weer genoeg om te onderzoeken. Ik kan niet wachten op de volgende duik. Pim heeft zich kranig geweerd op zijn eerste wrakduik en heeft met recht zijn wrakduik certificaat verdient.
Tot de volgende duik
Groetjes Richard