Lamlash trip

We zouden 4 dagen met de Lamlash op pad gaan. Maar het werd ons niet gegund, de wind vond dat we maar thuis moesten blijven. Voor zondag zag het er enigszins redelijk uit maar je weet het tegenwoordig niet meer. Erik Bronsveld kwam met het idee om zaterdag aan boord te stappen om daar een biertje te drinken en wat te eten. En dan vroeg uit te varen naar een wrak wat 30nm west van IJmuiden ligt. Na beraad met Hans Hoogendijk hebben we dit gedaan. Rond twaalf uur gingen we naar bed na een paar consumpties te hebben gehad. Om 04.45 uur werd de motor gestart en om 05.00 uur voeren we de haven uit. Ik ging er om 05.30 uur uit en na een opfris momentje ging ik naar de brug. Daar zat Hans Hoole, zo zei hij ben je wakker, jawel antwoorde ik, mooi dan kan ik weer naar mijn kooi, je red het. Oh ja, moet je koffie? Lekker zei  ik, nou daar zat ik dan in de stoel van de kapitein. Het was lekker rustig op zee en aan boord. Na een 1,5 uur kwam de volgende uit de kooi en zo ging het door tot alles ontwaakt was. We kwamen rond 11.00 bij het wrak aan. Hans Hoogendijk had het roer en na wat heen en weer gevaren te hebben gaf hij het sein om het anker te gooien. Hans Hoole en ik zagen niets op de sidescan, maar Hans dacht van wel, Robin en Michel sprongen erachter aan, na tien minuten kwam de ballon met anker weer omhoog, er lag niets. Dan maar weer opnieuw, dit keer ging het beter en we lagen al gauw vast.

Het wrak heet in de volksmond de Rode Poon. De een na de ander ging overboord,

Fred hield de lijst bij, wie en hoe laat de duikers  te water gingen. Het water zag er prachtig uit, helemaal blauw, leek de Middellandse zee wel.

Na de duik werd er lekker eten gemaakt, er was van alles, gebakken kabeljauw, patat en noem maar op. Super geregeld door de bemanning, moet natuurlijk ook Thea nog hartelijk bedanken voor de heerlijke hap op zaterdag en zondag. De wind was ondertussen gaan liggen en de zon scheen volop, wat een prachtige dag, was dat van de week maar zo geweest. Op dit wrak werden twee duiken gemaakt. Dus om 17.30 uur nog een keer, nou dat werd een latertje op zondag. Om 19.30 uur was de laatste uit het water en werd er weer koers gezet naar IJmuiden.

Met een gangetje van 6 knopen kwamen we om middernacht aan in de haven.

Mensen allemaal bedankt, wij hebben genoten.

Coen van de Mac.O

Van Friesland tot en met België.

Zaterdag 25 juni 2016, een mooie dag was voorspeld, dus de App op dinsdag er al uit en ja hoor 8 duikers die naar de zee wilden. Ik was al een paar weken geleden benaderd door Glen Van Kerchove(België) die wilde graag eens mee maken hoe het is om op de Noordzee te duiken. Dit was natuurlijk een goeie dag ervoor niet te vroeg weg. Om 09.15 uur verzamelen, we gingen met twee boten. Nadat alles was ingeladen voeren we de haven uit, Hugo was net iets eerder weg en toen ik het hoekje om kwam voer hij alweer terug. Dat is vreemd, ben je wat vergeten, Ja was het antwoord, Simon moet ook nog mee, OEPS. Sorry Simon. Daarna richting de sluis en naar buiten. De zee was mooi kalm, wat een genot na voorgaande maanden met alleen maar golven. We voeren via het Molengat naar buiten, we zouden een wrakje bij de route pakken, ik ging met de Mac.O iets sneller om alvast te kijken bij het wrak. Daar aangekomen had ik een paar puntjes, ik overlegde met de mannen of het niet beter was om een ander wrakje te pakken om nu met negen duikers op zo’n klein puntje te zitten. Dus Hugo even opgeroepen en overlegd dat wij een ander wrakje zouden pakken 2,5 mijl verder. Het zou voor Glenn natuurlijk zijn eerste duik worden dus dan moet je wel een redelijk wrak zien. De kentering viel wat later hier dus iedereen had alle tijd om zich klaar te maken voor de duik. Richard had de briefing met Glenn gedaan die was goed voorbereid.

En hij oogde rustig, dus ik had er alle vertrouwen in. Om 12.30 uur gingen de mannen onder. Aan de oppervlakte zag het er niet zo goed, maar later bleek dat het beneden toch zo’n 4 meter zicht hadden. Bij Hugo aan boord ging het niet zo lekker, het anker was aan de haal gegaan dus toen ze beneden kwamen was er geen wrak, ook na wat gezoek beneden was het deze keer helaas. Dat was balen voor iedereen. Maar kan een keer gebeuren.

Mijn anker lag ook iets voor het wrak maar dichtbij genoeg om het wrak te zien. Bjorn, jawel die overloper, hield het aardig uit beneden, maar toen hij weer binnen was zat er een grote smile op het gezicht want hij had heerlijk gedoken.

Toen alles vast stond en opgeruimd was voeren we richting de Red Rover, even daarna riep Hugo mij op en zij hadden besloten om naar de Madrid te gaan, ik vroeg nog weet je het zeker met laagwater om daar te duiken. Ja, Joost wil daarheen, had hij van Robin gehoord, daar moet je wezen. Nou dan ga ik naar de Maasburg. Daar aangekomen was de stroom er eigenlijk al uit en het zou nog minder worden, toch wel vreemd 1,5 uur eerder dan gepland, mannen omkleden en erin. Aan de oppervlakte was het water helemaal bruin en groen, dat voorspelde niet veel goeds.

En inderdaad, bagger slecht. Richard bleef toch beneden terwijl de rest even gekeken had, behalve Glenn, ik riep vanaf de boot Glenn kom jij maar terug als het zo slecht is dan is het voor je tweede duik niet goed genoeg. Jammer helemaal uit België en Zierikzee en dan geen twee duiken. Na dit drama voeren we gezamenlijk terug via het Westgat, Bart had het roer omdat Peter niet mee was, die heeft een ontstoken voet, Ja Bart, Klaas geeft het roer niet uit handen he? 

Ik was nasi aan het opwarmen want het spul had honger gekregen, het was ondertussen laagwater en het hield niet over daar, af en toe niet meer dan een meter water onder de boot.

In het Westgat zelf nam ik het roer over, het is een gevaarlijk gebied en als je daar niet op je eigen lijntje vaart kan je in de problemen komen. Maar al met al toch een heerlijke dag op zee. Ben benieuwd wanneer die overlopers weer aan boord stappen, geintje mannen, ik heb genoten.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: Northseadivers gaat international

Na het winderige tochtje van  vorige week lijkt het dit weekend wel goed te komen. Op dinsdag komt er al een bericht op de APP dat we weer uitvaren! Ik geef me natuurlijk weer op. Nu komen er meer aanmeldingen en kunnen de beide boten uitvaren! Ik zit bij de Mac O aan boord samen met Coen, Bjorn, Bart en Glenn. Op Glenn na ken ik iedereen aan boord. Ook de Red rover was met een goed gezelschap gevuld en is het tijd om te vertrekken. De Red rover vertrekt als eerste en wij volgen hun. We zijn nog maar net de haven uit of de Red rover draait weer om en Hugo roept dat hij Simon is vergeten! Dat heb je er natuurlijk van wanneer er zoveel duikers zijn. Het zorgt natuurlijk wel voor de nodige hilariteit. Simon wordt toch nog opgehaald. Ik praat ondertussen met Glenn, hij verteld mij dat hij uit België komt en het voor hem de eerste keer duiken op de wrakken is. Nieuwsgierig geworden  vraag ik hoe hij bij ons (ik voel me inmiddels ook een Northseadiver). Hij heeft in Belgie een paar wrakduik schippers gevraagd en ook in Nederland deze schippers vinden dat hij te weinig duiken heeft gemaakt. Daarna heeft hij Coen via onze site benaderd en Coen heeft tegen hem gezegd als hij dat wilde doen kom je maar mee. We gaan wel zien hoe het gaat. Bjorn heeft via internet natuurlijk wel de nodige uitleg gegeven. Aan boord wordt de rest van de procedures uitgelegd. We bevinden ondertussen met de boten op de nu wel erg vlakke Noordzee waar het zonnetje uitbundig schijnt.  Wij hebben het gas er lekker op en zijn een heel eind op de Red Rover uitgelopen. Het plan is dat we samen op het wrak de 928, ja op een onbekend wrak duiken! Omdat we mooi op tijd op het wrak zijn kunnen we even met de sidescan sonar over het wrak heen. Het is maar een klein puntje wat opsteekt en Coen vind dit te weinig op met twee boten erop te duiken en belt Hugo op en zegt dat wij naar de Fortuna gaan zodat zij de 928 kunnen verkennen. Op de Fortuna aangekomen moeten we nog even wachten er staat nog een flinke stroming. Hier maken we ook de planning dat Glenn samen met mij de eerste duik gaat maken en Bjorn de hefballon omhoog schiet. Het water aan de oppervlakte ziet er niet super uit, waardoor ik besluit om mijn camera aan boord te laten. Eindelijk kan Glenn zijn eerste wrakduik maken hij springt in het water ik volg hem direct. De afdaling gaat goed en de wrakkenreel komt ook goed aan het anker en hij gaat als een volleerd duiker het wrak bekijken. Hier hoef ik me geen zorgen over te maken en ben ondertussen ook lekker aan het sneupen. Omdat het wrak toch redelijk op diepte ligt loop ik al gauw tegen de nul tijd aan en ik geef dit ook tegen Glenn aan ook hij is reeds van plan om naar het anker te gaan. We gaan gezamenlijk naar boven en maken onze veiligheidsstop en komen veilig weer aan boord. Glenn's eerste wrakduik is een feit. Onderwater liet hij mij de grote Noordzeekrabben al zien ook heeft hij al oog voor de bijzonderheden op het wrak. Het zicht viel zeker niet tegen en ik zeg tegen Coen dat ik baalde dat ik de camera toch niet mee heb genomen (natuurlijk wel de goedkope chineese camera op de bril). Bij de Red Rover hebben ze voor de duik al bezoek gehad van de Douane! Later geeft Hugo de uitzending van één vandaag de schuld.......

Bij de Red Rover is de duik niet zo succesvol geweest als bij ons zij hebben het wrak helemaal niet gezien.  Het tweede wrak wat de Red rover gaat bezoeken is de Madrid en wij gaan naar de Maasburg dit is dichter onder de kust terwijl we al berichten krijgen uit IJmuiden dat daar het zicht nul is. Onderweg daarnaar toe wordt er rustig geouwehoerd wat moet Glenn wel niet van ons Friezen en Hollanders denken? Coen maakt een lekker soepje en dat gaat er bij ons wel in. Op de Maasburg aangekomen lijkt het zicht inderdaad veel minder en weet ik zeker dat de camera aan boord blijft. Bjorn zegt tegen Bart als je weer zolang onder blijft mag jij de volgende keer de ballon omhoog schieten. Bart maar dit heb ik nog nooit gedaan. Ik wordt gevraagd of ik dit het samen met Bart wil gaan doen? Bjorn is namelijk van plan om een korte duik te maken. We kunnen ook gelijk te water en ik volg Bart en op 15 mtr geeft Bart aan dat hij omhoog gaat? Ik ga verder en geniet van wel een halve meter zicht!! Ik zie eindelijk hele vage contouren van de Maasburg na zoveel jaren van mislukking en de vorige keer  de Maasburg gevoeld te hebben eindelijk weer een stapje verder. Ja Richard en de Maasburg die liggen elkaar niet. Terug bij het anker blijkt dat ik alleen op het wrak ben en kan ik de hefballon omhoog schieten. Wat is dit? De ballon gaat niet omhoog? Ik bekijk de reserve fles die ligt los, ook het ketting is vrij en er is niks boven, wat blijkt het anker zit vast aan een stukje visnet. Op dit wrak kan Duik de Noordzeeschoon mooi wat kilo's netten verwijderen. Nadat ik dit eraf wip vliegt het hele spul naar boven en kan ik ook de opstijging maken. Boven aangekomen blijkt dat alleen Bjorn even heeft gekeken en ook hij het zicht te slecht vond. Deze duiken pakken ze mij niet meer af. Terwijl we naar de Red Rover varen genieten we van een lekker portie nasi. Wat is dit een geweldige dag geweest. Hopelijk volgen er dit jaar nog vele van deze mooie duiken. Alleen hoop ik dat het zicht toch wel een tikje beter wordt.

Groetjes Richard

Het noordzeevirus kriebelt alweer....

18 juni 2016

Het was de hele week al van kunnen we of kunnen we niet, eerst golfhoogtes van 1,5 meter daarna weer 1 meter en op vrijdagmiddag dachten we gaan. Het ziet er redelijk uit dachten we, om 05.15 uur afgesproken op de haven en om 05.30 uur vertrek. De boot was vol dus op naar de sluis. Het miezerde wel een beetje maar het viel nog mee. Aangemeld bij de verkeerscentrale en met 2800 toeren richting het Molengat. Daar begonnen de golven al hoger te worden en boven de banken allemaal witte kopjes. Het ging nog redelijk maar we voeren wel de donkere wolken tegemoet en we moesten nog een halfuur varen om op het gekozen wrak te komen. Dit werd hem niet, ook Hugo had zijn twijfels het wordt straks beroerder zei hij. Laten we de loodsboot pakken in het Marsdiep, zal ik eerst even naar de kentering kijken want daar zit nogal verschil in. Na goed te hebben gekeken kwam ik tot de conclusie dat als we flink door zouden varen het moesten redden. Dus met de golven in de rug weer richting het Marsdiep. We voeren het wrak in een keer aan en het anker lag direct vast. Het zicht was niet om over naar huis te schrijven maar beter iets dan niets. Om even over 07.15 uur ging de eerste erin. Hugo ging als laatste, na nog geen 5 a 6 minuten kwam Leonard alweer terug, die zat nog helemaal dicht van de verkoudheid en kwam niet onder.

Peter kwam na een 15 minuten alweer boven die kon zijn voet niet goed bewegen en deed zeer. Hij had zijn enkel een tijdje geleden verzwikt en dat is dus nog niet goed.

Richard en Hugo hielden het aardig vol, Richard was de volgende die omhoog kwam en als laatste Hugo met de ballon. Hierna de verkeerscentrale opgeroepen dat de duikers  weer aan boord waren en dat wij ook weer naar Den Helder kwamen. Om 10.00 uur lagen we weer in de haven. Volgende keer beter.

Coen van de Mac.O