27 september 2015.

De wekker ging weer vroeg af op deze zondagmorgen, 03.45 uur, brrrrr. Maar het weer zag er goed uit dus de boot moest naar zee. Leonard kwam mij om 04.20 uur halen, alles in de auto en hup naar Den helder, onderweg kreeg ik al een Appje met de vraag moet ik bij de jachthaven zijn, ja was mijn antwoord, dit was van Vincent Dorresteijn die ging zijn eerste wrakduik tegemoet en was zeer vroeg aanwezig. Toen alles in de boot geladen was gingen om 05.30 uur de touwtjes los en verdwenen we in het donker. De sluis ging al snel open en we waren  vlug geschut. De VC opgeroepen op VHF62 en nog een stukje door de haven naar de havenmonding. Het zicht was helder maar wel donker ondanks de mooie maan. Ik stak schuin het Marsdiep over richting het Molengat, net voor het Molengat ligt nog een verlichte rode ton, dus daar kan je mooi op af sturen.  Het Molengat is niet verlicht dat is al een jaar of vier zo. Na de laatste rode verder op de apparatuur, radar bij en met 15 knopen naar buiten. Aan het eind van het Molengat lag een hopper zand te blazen op Texel, toen ik voor het laatst naar hem keek had hij nog de lichten rood/wit/rood aan, dus hij was nog bezig. Even later werd ik opgeroepen met de vraag wat mijn intenties waren. Ik melde dat we de Noord ingingen voor een duikje, het drong nog niet tot mij door dat het de hopper was, ik had de naam niet goed gehoord, hij melde dat hij stuurboord inkwam, dus toen ik weer naar het schip keek was zijn werkverlichting uit en kwam hij onze richting op. Ik melde dat ik tandje bij zou zetten en toen waren we snel bij hem weg. Wij waren er trouwens wel een eind af dat hij opriep. Na een 1,5 uur varen kwamen we boven het wrak.

Even een paar keer er overheen en daarna het anker erin. Het water zag er goed uit aan de oppervlakte. We bleven goed liggen dus de mannen konden er om 08.10 uur in. Het begon al lekker te dagen, er stond weinig wind toen de duikers naar beneden gingen.

Het zou later iets aan trekken maar het viel allemaal mee. Toen Vincent boven kwam zag ik een brede grijns op het gezicht. Dus die had het goed gehad en uit het water riep hij, prachtig. Ik hielp hem even bij de trap, maar hij kwam niet verder dan met zijn knieën tot het zwemplateau. En het kruis van zijn droogpak hing ongeveer bij zijn enkels. Wat is er aan de hand vroeg ik, ben je lek? Ik denk het wel zij hij. En inderdaad er kwam later een liter of 20 water uit zijn pak. Heb je evengoed lekker gedoken vroeg ik en ja hoor te gek riep hij, wat is dit mooi. Toen iedereen aan boord was besloot ik om de Zuid in te gaan. Onderweg riep ik Vincent even, die stond op dek te praten met hans. Toen hij de hut inkwam gaven we hem allemaal een hand en feliciteerden we hem met zijn eerste wrakduik en overhandigden we hem het certificaat voor eerste wrakduik.

De tweede duik werd SS Sapphire, ook daar met laagwater nog goed zicht. Hier ook weer prima gedoken.

Na de tweede duik voeren we weer rustig naar Den Helder waar net een onderzeeër vertrok naar buiten. Het was weer een prachtige dag geweest, in de haven nog even wat gedronken en toen weer naar huis.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: Maasburg

Na de mislukte tocht van vorige week, lijkt het zaterdag goed genoeg om weer uit te varen. Het plan is om om vijf uur uit te gaan varen! Wat voor mij betekent dat ik om 3 uur op moet staan. Het is al lekker warm met een 18 graden. De voorspelling is dat het vandaag een 27 graden gaat worden en een windje 3 / 4: het ideale duikweer. Ernst en Jeroen gaan ook met de Mac-O van Coen mee. Jeroen pikken we weer op bij het KNRM station. Omdat we niet eerder willen uitvaren hebben we de Maasburg uitgezocht om op te duiken. Dit wrak staat al heel lang op het lijstje van mij. Ik heb steeds de pech gehad dat er iets tussenkomt om op het schip te duiken. Toen Coen vertelde dat het speciaal voor mij de Maasburg zal worden is mijn antwoord eerst maar kijken wat er tussenkomt! We zijn op tijd op de Maasburg en het ankeren gaat via de stuurboord kant! ( dit is anders dan alle andere duiken hiervoor). Het gaat perfect en we hoeven het touw nu niet over de davit heen te tillen en kunnen rustig naar het voorschip lopen. Nadat de boot vast ligt kunnen we omkleden en gaan duiken. Ik ga vlak achter Jeroen het water in en neem de hefballon mee onderweg pik ik ook de reservefles op die altijd bij het anker ligt mee. Daarna daal ik verder af langs de ankerlijn en zie dat het zicht niet goed is. Onder bij het wrak aangekomen is het zicht minder dan een meter.

Dit houdt wel in dat we extra goed uit moeten kijken! Na een minuut of 30 heb ik het wel bekeken en ga terug naar de ankerlijn. Daar aangekomen heeft Ernst hetzelfde idee. Ik zeg tegen hem ga maar en ik wacht tot Jeroen uit gedoken is. Daarna wacht ik vijf minuten en schiet de hefballon met het anker omhoog.

Daarna opstijgen via mijn wrakkenreel die aan het anker vast zit. Ik kom boven en Coen, Ernst en Jeroen beginnen direct te plagen met: hoe is het om op de Maasburg gedoken te hebben? Ik zeg tegen ze dat ik nu de Maasburg aangeraakt heb, maar gezien niet echt!

We moeten het echt nog een keer proberen! Na deze duik besluiten we wat verder naar buiten te gaan naar dieper water en verder uit de kust waar het water hopelijk minder dik (lees troebel) zal zijn. Ook hebben we weer een paar puntjes gekregen waar we gaan kijken of het interessant is, het eerste punt wat we bezoeken is niks te zien en zo gaan we de verschillende punten af en we hebben een paar punten waar wel wat te zien is. Ook het laatste punt dat we bekijken. Hier gaan we op onderzoek uit! Alleen moeten we nog een paar uur wachten tot we kunnen gaan duiken. Ondertussen maakt Coen een lekker groentesoep en genieten we van het weer en de zeehonden die ons af en toe van afstand bekijken. Wanneer het tijd is om te duiken staat er nog een stevige stroming. Jeroen gaat als eerste te water en komt met moeite bij de lijn daarna ga ik te water ik kom tot de ankerlijn maar wanneer ik de hefballon wil pakken glij ik een stukje langs het touw weer terug en komt het touw om mijn been wanneer ik weer los ben probeer ik het opnieuw en weer lukt het mij niet en glij ik weer helemaal terug naar het achterschip. Ik besluit er eerst uit te gaan en even op adem te komen om het daarna opnieuw te proberen. Ernst zit ook nog op boot wanneer hij hoort dat het behoorlijk stroomt wacht hij ook nog even. Na een minuut of vijf wil hij het wel proberen en gaat hij te water en ook hij haalt de punt en neemt de hefballon alvast mee. Na nog een minuut of vijf te hebben gewacht ga ik het opnieuw proberen. Het is nog lastig om bij de ankerlijn te komen maar het lukt nu wel en nadat ik een 6 meter ben afgedaald is de stroming een stuk minder en is het weer heel goed te doen.

Het punt waar we op duiken is inderdaad een wrak.... Yess we hebben weer een mysterie te pakken. We hebben een wrak waar de identiteit nog niet van bekend is. We hebben weer wat uit te zoeken (lees Ernst). Dit is wat het wrakduiken toch zo mooi maakt! Een duik op een schip met slecht zicht met daarna een duik met een hoop stroming en een onbekend wrak! Deze eerste duik is het verkennen en omdat dit wrak wat dieper ligt is de duiktijd korter en ik zie dat ik nog maar vijf minuten over heb.... Shit dit heb ik niet gezien en duik nog eventjes verder en terug bij het anker aangekomen ben ik natuurlijk de laatste en wanneer ik de boel omhoog schiet heb ik acht minuten penalty nou ja, ik heb lucht zat dus we hangen die tijd geduldig aan de wrakkenreel uit, deze gaat toch wel wat op en neer?

Wanneer ik bovenwater kom zie ik dat er alweer een golfje staat! De terugreis gaat toch weer met het h… . Ik zal Coen er maar niet mee plagen!  Het was weer de moeite waard! Het is een verstandige keus geweest om lekker vroeg uit te varen, de tweede duik had er anders niet ingezeten. Ik kan niet wachten op de volgende duik! Het virus heeft mij met dit nieuwe wrak weer helemaal in zijn macht!

Groetjes Richard

Noordzeevirus: Familie foto...

De hele week is het op Zeeweer wisselend met de golfhoogtes. Kan het wel of niet en op vrijdag toch Coen even APPEN of het doorgaat? Helaas, Coen doet het rustig aan.  Hugo vaart wel uit, dus direct Hugo een APP sturen, is er nog plaats en kan ik mee? Het antwoord is een simpel ja. Daarna volgt het volledige bericht. We gaan om zes uur vertrekken uit Den Helder, het betekent voor mij er om half vier uit. In de haven aangekomen zie ik Hugo ook al rijden en terwijl hij uit de auto stapt: zegt hij, er staat toch weer meer wind dan gisteren. Nou, ja eerst de spullen maar inladen dan bekijken we het wel. Leonard komt vlak na ons ook de haven binnen. We kunnen mooi om tien voor zes varen. Op de Noordzee aangekomen lijkt het redelijk met in de verte wat witte koppen. In de ondieptes slingeren we toch wel een beetje, maar zodra we weer in dieper water zijn is het goed te doen. We gaan naar de E17 (Engelse onderzeeër) het zicht lijkt bij het ankeren goed en we kunnen ook direct te pak. Ik neem de ballon en de fles mee naar het anker en Leonard gaat met sidemounts duiken. Hugo zou als laatste te water gaan. Het anker lag keuring in het verlengde van de onderzeeër zodat we bij de afdaling al een mooi zicht hebben. Ik genoot van de vele jonge steenbolken en gul, ook zaten er mooie grote kreeften in de diverse gaten en zat de tijd er zo op. 

Aan de oppervlak stond er al weer een redelijke golf wat betekende dat de tweede duik er niet in zat.  Het is jammer genoeg weer tijd om naar huis te gaan, onderweg zeggen Leonard en Hugo ga je morgen ook mee, dan is het weer een stuk rustiger!

Helaas staat voor zondag een verjaardags- cadeau (een familie foto) voor mijn moeder  in de planning. Hugo en Leonard beginnen me al te verleiden met de opmerking dat het vanmiddag nog wel gemaakt kan worden, en dat ik dan morgen wel mee zou kunnen. Het is een goed idee! en heb de telefoon al in de hand! en nee ik heb het niet gedaan.....

Het is zondag inderdaad veel rustiger......

Hmmm. groetjes Richard

22-8-2015.

Waar zijn al die duikers die de Noordzee op willen? Ik heb het al vaker gezegd, als je iedereen hoort dan willen ze de Noordzee op, maar als je een berichtje op de App zet dan heeft niemand tijd. En zo vaak kunnen we niet en nu komen we ook alweer dicht in de buurt van de kortere dagen. Maar gelukkig kunnen we altijd op een paar duikers rekenen die wel tijd hebben. Dus zaterdag met Richard, Ernst en Jeroen naar zee. Vrijdagavond kreeg ik nog laat afbericht van de andere Jeroen die een sterfgeval had in de familie, wij wensen hem en zijn familie veel sterkte toe met dit verlies. Zaterdag ging de wekker om 03.00 uur, koffie zetten en spullen inladen, diesel had ik al gehaald dat stond achter in de auto. Om 03.20 uur reed ik weg uit Zaandam. Om 04.10 uur was ik bij de boot, kon lekker doorrijden. Even de diesel erin gooien en boot klaarmaken. Om 04.45 uur was Richard er ook, Ernst was ook op tijd dus losgooien maar. Door de sluis en richting de reddingsboot Joke Dijkstra, daar stond Jeroen klaar om op te stappen. Het was nog steeds aarde donker. Richard had nog nooit op de Maasburg gedoken, we hadden het al diversen keren gezegd dat we naar de Maasburg zouden gaan maar er kwam elke keer iets tussen. Maar nu ging het door. Nadat Jeroen aan boord was gingen we in het donker uit de KMJC haven en draaide ik de betonde geul in om op de verlichte tonnen mijn weg te vinden. Bij de S6 met lichtkarakter 4S draaide ik stuurboord uit om over de banken van Zuiderhaaks te varen. Toen we in de buurt van het wrak kwamen begon het al wat te schemeren, we waren dik op tijd. Maar het zag er niet goed uit, troebel water. Maar we hadden geen tijd meer om verder naar buiten te gaan. Dus toch het anker overboord. Een voor een verdwenen ze onder de zeespiegel. En inderdaad het was waardeloos, Ernst was voor zijn doen heel snel terug, wat een takke zicht, zo vertelde hij. Richard kwam boven met de woorden ik heb de Maasburg aangeraakt maar niet gezien. En Jeroen vind alles mooi.

Ik zei dat ik de Noord in ging om daar op dieper water misschien beter zicht te krijgen. Dus stoomde ik die richting op nadat ik wat puntjes van Ernst met de sonar had nagelopen. Hier en daar een klein puntje gevonden maar niet genoeg om te zeggen hier gaan we naar beneden.

Dus door naar het Noorden, daar kwamen we bij een wrak waar ik nog niet zoveel was het geweest. Dus even met de sonar er overheen. Kreeg een redelijk beeld van het wrak, dus besloten we om hier te duiken. Het water zag er ook goed uit.

Toen het tijd was om te duiken stroomde het nog flink. Maar het was toch tijd om erin te gaan. Hier kan je duidelijk merken dat Den Helder een dubbele vloedkop heeft. Nadat iedereen onder was zag ik dat de stroom niet veel minder werd.

Toch wel vreemd, dit gebeurd niet zo heel veel. Tijdens de duik trok het windje toch wel wat aan, er stonden toch wel wat golven die van opzij kwamen, waardoor we heen en weer geslingerd werden. Een voor een kwamen ze weer boven, nadat alles weer aan boord was startte ik de motor en begon ik aan de terugreis.

Ik trok eerst de boot recht naar Texel om de golven recht op de kop te houden en later toen het wat rustiger werd richting het Molengat te koersen. Na een heerlijke dag op zee meerden we in de middag weer in de haven af.

Coen van de Mac.O