Een zeer warme dag.

Zoals de vooruitzichten lieten zien zou het vrijdag een hele warme dag worden. Dus deze vrij genomen en afgesproken met Peter, Leonard en Erik om naar zee te gaan. Ernst en Richard konden wel in de avond. Dus de middagduik met 4 man naar buiten, voorspellingen waren Oost 5. Nou dat moet lukken. Vrijdag eerst diesel gehaald en op tijd naar de boot. Alles rustig opgebouwd en de boot bij het hek neergelegen. Wat was het heet. Eerst waren Peter en Leonard er, Erik was iets later, maar ja, die had een heuse ton met duikspullen, die ton was zo groot dat wij dachten dat hij Linda had meegesmokkeld. Natuurlijk waren wij nieuwsgierig, maar helaas Linda was thuis gebleven.

Ik had gezegd om 13.30 uur varen, was wat aan de krappe kant. De sluis draaide redelijk snel dus we waren vlot buiten. Onder het varen leek mijn raam wel te lekken, maar het was het zweet onder mijn oksels, wat was het warm in de stuurhut. Het gas moest er even op en met de kentering waren we boven het wrak. Even kijken met de sonar en ja hoor gooien maar, anker lag direct vast. De mannen kleden zich om, er stond wel een golfje dus vasthouden was het advies.

Erik was nog nooit op dit wrak geweest, het is een heel oud wrak en ook niet meer als schip te herkennen, maar er liggen veel artefacten om te bekijken.

Na 50 minuten kwamen de duikers weer omhoog. Leonard bleef 55 minuten weg en blies het anker omhoog met de hefballon.

Het zicht was prima zo vertelde ze. Toen alles weer binnen was koersten we weer richting Den Helder waar we Ernst en Richard gingen halen voor de avondduik.

Onderweg werd ik op VHF62 opgeroepen, het was Lars Dekker van Araid Wreckdiving, die was met de boot van Pa op stap en had een duik op de SS Madrid gemaakt. Hij zag mij op de AIS en terwijl wij doorvoeren naar het Oosten kwam Lars uit het Zuiden naar ons toe, in het Molengat zat hij naast ons.

Na een praatje op de marifoon gingen zij via het Schulpengat weer richting Egmond. Om 17.00 uur voeren wij Den Helder binnen en waren wij precies op tijd bij de sluis. We hadden voor een keer aan de buitenkant afgesproken zodat wij niet hoefden te schutten. De sluiswachters waren zo vriendelijk om de slagboom open te doen zodat Ernst en Richard de duikspullen  aan konden geven. De flessen van de eerste duik gingen even in de auto van Ernst, dat scheelde weer gewicht. Om 17.15 uur voeren we met 6 man weer naar buiten. Leonard was ondertussen  met het eten begonnen, ik koerste naar het Molengat en zocht een ankerplekje uit de golven. Bij Paal 8 zag het er redelijk uit, dus daar geankerd. Het zag er heerlijk uit wat Leonard had gemaakt, nasi met saté en een ei in kokossaus, geweldig. De zakken met kroepoek vlogen door de boot. Hij had van alles mee, augurken, saus en gebakken uitjes, helemaal top. Iedereen had een plekje in de boot gezocht om te genieten van de heerlijke maaltijd, we moesten het natuurlijk ook nog even over de ton van Erik hebben, we weten nog niet wat het is, het kan ook een bijzettafel zijn.

Na de afwas en dat was alweer om 19.00 uur haalde we het anker op en zette koers naar het volgende wrak. De wind was ondertussen eruit gegaan en de golven waren een stuk minder dan de vorige duik, om 19.30 uur waren we boven het wrak, eerst even sonarren en autochart bijwerken. Na voor de derde keer op het wrak te komen gaf ik het sein om het anker te gooien. Ik wilde vlak bij de ketels ankeren. Direct kleden de mannen zich om, want de kentering kwam er al in.

Het zicht aan de oppervlakte was goed, nu maar hopen dat het beneden ook goed is. In de boot was het goed vertoeven, het zonnetje ging al laag staan en de temperatuur was nu heerlijk. Ben maar lekker op het voordekje gaan zitten en genieten van dit moois. Wat was het zalig aan boord, ook om dit met zo’n goeie ploeg enthousiaste duikers te doen. Je moet zoals Richard altijd zegt in zijn verhalen last hebben van het Noordzeevirus. Na 55 minuten kwam de eerste weer terug, geweldig wat een heerlijke duik.

Mooi wrak. De een na de ander kwam terug. Leonard weer als laatste. Om 21.30 was alles weer aan boord, nog even een puntje checken om vervolgens weer naar Den Helder te varen.

Begon al donker te worden, toen we Den Helder binnen voeren was het donker, rustig voeren we richting de sluis en hadden flinke lol met elkaar, was een prachtige dag.

Om 23.00 uur was alles van boord en de boot weer klaar voor de volgende trip.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: De Wasserette

Na vorige week een heerlijke dag duiken was het zaterdag weer de hoogste tijd om de zee op te gaan. Dus gingen alle lijntjes open, zelfs facebook, desondanks waren er nog twee plaatsjes vrij. Ik ging fluitend met de auto en pik Otto onderweg op en door naar Den Helder. Ik was niet eens de eerste, de schippers waren er en ook Harry, Reinier en Leonard waren er al. Alles was weer ruim op tijd aan boord. De hele week was het zeetje vlak, en ja vandaag weer een windje Noord 4 en later oplopend naar 5, nadat we Jeroen hebben op gepikt hebben uit de KNRM  haven haal ik de fenders naar binnen, maar door de golven word ik behoorlijk nat, ik heb mijn zout water wasbeurt al gehad. De ruitenwissers op de Mac-O doen hun werk ook weer om het zeewater af te voeren. Ik zeg tegen Coen waarom pak je al die golven? Nou ik heb wat vogelpoep op het dak, dat kan ik direct er even afspoelen..... De planning is dat wij op de Fortuna gaan duiken en de Red Rover de eerste duik op de E47 gaat maken.Na een klein half uurtje op het wrak te hebben gelegen kunnen we te pak en geven Joost en Rinie wel aan dat ze toch wel wat katterig worden.

Zoek de verschillen.

Dus maar gauw te water.

Het zicht onderwater is goed, op het wrak is enorm vele jonge vis en een hoop wrakstukken, gewoon veel te veel om tijdens één duik te bekijken en voor ik het weet is mijn tijd om.

Bovenwater zie ik dat de golfen toch gestegen zijn. Rinie wil zich afdrogen maar nu blijkt dat haar handdoek door de Mac-O netjes in het zout is gewassen en zat nog in de week. Rinie had het buiten in de bak laten liggen en ja de golven hadden de bak netjes gevuld. Coen en ik hebben de Handdoek maar even uitgewrongen en werd netjes opgehangen om te drogen. Dit blijkt niet zo goed uit te pakken, hierover later meer. We varen nu rustig met de golven mee richting de Red Rover die ook naar de volgende duikstek vaart. We komen elkaar spoedig tegen en we maken wat foto's en gaan rustig richting de Victory voor de tweede duik.

Het is heerlijk weer en op het zonnedek wordt genoten van de zon.

Terwijl we lekker varen met golven die net te hoog zijn om een soepje te maken. We zien ook steeds meer witte kopjes en denken, moeten we voor anker gaan of voorzichtig blijven varen tot het tijd is, we draaien even in de wind en weten nu zeker als we verstandig zijn maken we de duik hier niet. Bij de Red Rover twijfelen ze nog. We zeggen gooi de boot maar even in de wind dan weet je het. Er wordt nog wat gemord door de mannen van de Red Rover en er wordt toch besloten om naar de Loodsboot 12 te gaan.

Tijdens het varen is het zonnedek gauw leeg en staan er een paar half verzopen katten in de kajuit. Bij de loodsboot 12 aangekomen kunnen we direct te water en tijdens het omkleden zie ik dat de handdoek  helemaal doorweekt is, dus heeft het tweede was programma gehad en ik zie ook de schoenen van Joost, deze staan ook helemaal vol water of zoals Joost het noemde helemaal verzadigd van water. Kortom deze waren ook goed gewassen in het zoute water. Ik zie het water en denk,  het is slecht zicht, gelukkig valt het enorm mee. We hebben toch wel een meter of twee zicht. Na ruim een half uur maak ik de opstijging en ruik een lekker soepje aan boord van de Mac-O het smaakt na deze fantastische dag uitstekend. We gaan weer rustig met de beide boten richting de haven.

In de haven praten we nog even met Bertus de zeehond en zit deze dag er weer op voor mij. De Mac-O gaat morgen er weer op uit en ik ga het pak even naspoelen in de Joure. Je kan niet alles in de wasserette van de Mac-O wassen dan slijt het alleen maar.

Volgende week maar weer eens kijken.

Tot de volgende duik,

Richard

De Day After.

Na zaterdag behoorlijk geslingerd te hebben varen we nu weer een Noordzee op die zich van een rustige kant laat zien. Wat een verschil. Vandaag is Peter, Leonard, Rinie en Joost mee.

Joost en moeder Rinie waren zaterdag ook mee. Joost had zijn pleister weer achter het oor geplakt, die scheen drie dagen te werken tegen zeeziekte. Maar wij hebben er niets van gemerkt, toen we zaterdag in de haven voeren begon het al. Dus Joost had zaterdag een mindere dag, qua zeeziekte. Maar vandaag zag de zee er geweldig uit, een klein rimpeltje op het water maar meer niet, gelukkig was de wind afgelopen nacht gekrompen naar het westen. Windje 2BFT. Wat wil je nog meer als wrakduiker.

We voeren naar de Emden, beter bekend in Den Helder als de kolenboot. Het zag er goed uit aan de oppervlakte, dus we hadden goede hoop. Om 10.15 konden de duikers erin.

Terwijl de duikers beneden waren kwam de Mercuur (sportvisser) dichterbij. Op een gegeven moment kwam hij te dichtbij, dus heb ik hem geroepen op VHF16, ja hij hield er rekening mee was het antwoord, maar de duikers worden er niet vrolijk van zo’n schip boven je hoofd, je kan de motor en schroef horen. Een voor een kwamen ze weer omhoog, Leonard schoot als laatste het anker omhoog. Ze hadden heerlijk gedoken, de spullen werden opgeruimd en een ieder zocht een plekje om bij te kleuren.

Het was echt zalig weer, heerlijk rustig zo zonder de wasserette van zaterdag. We voeren rustig naar het Noorden toe om de volgende duik op het wrak van de Victorie te maken wat we zaterdag zouden doen. We moesten nog wel een tijdje wachten, rond 15.15 konden ze te water. Maar het was heerlijk op zee, de wind kwam er een beetje inzetten maar was prima te doen. In de schaduw werd het wat frisser, dus in het zonnetje blijven.

Om 15.30 uur waren ze weer onder, behalve Rinie, die had het heerlijk gevonden en deed het even rustig aan met de rug. Lekker zitten kletsen met elkaar en voor we het wisten kwam het spul weer aan boord.

Hierna spullen opgeruimd en koers gezet naar Den Helder. In de haven boot gespoeld en schoongemaakt. Was weer een prachtig duikweekend.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: Zon, zee, duiken, vissen en duiken.

Wat is het toch weer heerlijk weer en ik heb gewoon steeds dat liedje in mijn hoofd. Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Ja ik weet het zelf bedacht maar het gaat er niet meer uit. Alleen heeft Coen afgelopen zaterdag zo'n pijn in zijn rug gekregen dat die al de hele week met pijn thuis moest blijven. Ik kreeg de woensdag een app van Bart dat hij zaterdag wel kon duiken.

Dus heb ik Hugo opgebeld of hij zaterdag uit ging varen. Ja hij wilde wel uitvaren en heeft ons op de lijst gezet. Ik heb mijn andere wrakduik specialty cursisten gevraagd of die ook konden, maar helaas feestjes en andere ongein gooide roet in hun eten. Tja je moet toch prioriteiten stellen. Ook binnen de Northseadivers zijn er weinig die kunnen en varen we met wel 3 man uit. We vertrekken om half zeven uit de haven richting de Victory. Het is geweldig weer en tja ik neurie zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Het is een vlakke zee, met weinig andere schepen. De eerste duik is op de Victory deze is op 5 november 2001 tijdens een hevige storm vergaan. Lange tijd is het schip vermist en in het voorjaar van 2003 wordt Victory weer terug gevonden.

Omdat het Bart zijn tweede wrakduik op de Noordzee zou worden hebben we hem ook het verhaal over dit wrak verteld. Zoals bij elk wrak zit er altijd een verhaal achter iets wat het duiken op de wrakken speciaal maakt. Wanneer we op het wrak aankomen kunnen we er direct in de stroming is er reeds uit. Bart en ik duiken samen het zicht is beduidend beter dan vorige week en hebben toch wel een meter of 4/5 zicht. En er zit enorm veel jonge kabeljauw en steenbolken om het wrak. Je merkt wel dat het wrak langzaam achteruitgaat er komen reeds meerdere gaten in het wrak. Ja er wordt vaak gezegd een schip vergaat twee keer, dit klopt ook wel. Het is spoedig tijd om de opstijging te maken Bart gaat eerst en ik blijf achter en wacht een minuut of zeven tot Hugo komt anders schiet ik de hefballon. Hugo komt inderdaad een minuut of zeven later en ik begin met de opstijging. Hier wachten we op Hugo en ondertussen zitten we heerlijk in de zon. Ook Hugo komt spoedig boven en gaan we richting de makrelen en gaan de hengels uit Hugo vangt de eerste makrelen

en ik volg spoedig het loopt geen storm maar we krijgen de emmer toch vol. Tijdens het makrelen belt Coen of we ook even een puntje willen gaan bekijken. Ook zien we een aantal bruinvissen en ja het wijsje in mijn hoofd gaat maar door: Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Het puntje van Coen lijkt niks te zijn, misschien nog een keer kijken met de sidescan sonar van de Mac-O. Dus gaan we de tweede duik maken op de Turbo een tanker die is gezonken tijdens een Noordwesterstorm op 9 januari 1908. Het grappige is dat dit schip in tweeën is gebroken en de bemanning dacht dat ze werden gered terwijl ze op het andere deel van hun zinkende schip stapten. Gelukkig is de bemanning wel gered. Ook hier kunnen we direct te water en lijkt het zicht minder als bij de eerste duik. Hugo gaat deze duik niet maken en dus moet ik de ballon schieten na de duik. Bart en ik dalen af en inderdaad het is behoorlijk mistig  op het wrak en het ankerketting zit als origami door het wrak heen en het anker is eerst niet te vinden maar ligt in een halve meter modder. Deze haal ik als eerste omhoog en probeer er een mooie plaats voor te vinden en daarna beginnen we met de duik. Het valt voorbij het anker enigszins mee met het zicht we halen de meter wel. Een stukje hoger op het wrak stroomt het een beetje en na een klein half uurtje vind Bart het wel genoeg en maakt de opstijging. Ondertussen ga ik met het ketting bezig om het vrij te krijgen en daarna schiet ik de boel naar boven en maak ik de opstijging. Tijdens de opstijging raakt mijn lijn vast in de wrakkenreel en ga ik handmatig de lijn om de haspel wikkelen en zo maak ik gecontroleerd de opstijging. Bovenwater aangekomen geeft Bart aan dat hij nu weet wat zijn grens is voor hem bij het wrakduiken en dat hij respect heeft voor hoe wij als Northseadivers de boel aanpakken. Dit vind ik een enorm compliment, hier doe je het toch voor. Een ander vertrouwd een wrakduik kunnen laten maken. Hugo pakt mijn wrakkenreel en zegt zo heb ik het je niet geleerd!

Dat klopt maar als het niet gaat zoals het moet het maar zoals het gaat. Nu is het weer tijd om naar de haven te gaan. Zo ik heb voor morgen ook weer wat te doen de makrelen roken. Heerlijk  Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat.

Tot de volgende duik.

Groetjes Richard