Aanloop naar Pinksteren, 29-5-2020

Met vier man naar zee, Richard, Leonard en Ernst met eigen boot.

Vanwege de Corona regels konden we niet met één boot, max drie man aan boord volgens de gemeente en veiligheidsregio. Dus dan maar zo, we hoefden niet vroeg weg, 09.30 uur een mooie tijd. Ernst lag al in het Westgat te wachten op ons,

die was vanaf het wad vertrokken. Het was heerlijk weer en redelijk zeetje. Eerst gingen we weer op een oude houten (Apollo) duiken die was er toch weer redelijk uit gekomen. Was prima te doen, Ernst knoopte zijn boot bij ons eraan en ging naar beneden.

Het zicht was goed in de gronden. Ze bleven een lekker tijdje weg. Na een uurtje melde de eerste zich weer, maar dat was meer door de druk op de blaas had ik het vermoeden. De laatste die boven kwam stonk een uur in de wind, die had wat gevonden beneden, maar toen hij met zijn hand erin ging voelde het als bagger, maar wij konden hem vertellen dat het zeer oude teer of carboleum was, goeiendag wat een meur. Handschoenen gingen gelijk in de vuilniszak.

Bij de tweede duik mocht hij als eerste weg, wat een stank, wat moet dat gestonken hebben vroeger aan boord op die houten dingen. De tweede was een stalen stomer die we in 2018 hebben ontdekt. Mooi wrak, de masten liggen er naast, nu wel een beetje onder het zand maar vorig jaar nog niet. Deze hoek verzand toch weer een beetje.

Ook hier bleven ze lange tijd onder, ondertussen trok het windje weer lekker aan, was ook voorspeld. Windje 5 uit het Noord Oosten, maar leek eerder Noordelijker. Toen alles weer aan boord was gingen we richting het Molengat om nog wat te scannen, we kregen de golven recht voor de kop, de ruitenwissers hoefden niet meer uit. Richard bleef buiten zitten om aan de 1,5 meter te voldoen, maar droog bleef het niet, duikbril maar op. Ik had kanaal 62 en 16 bij staan en daar hoorde ik dat iemand mij riep, het was Lars uit Egmond,

die had mij via de ais opgespoord en kwam even langs, gezellige boel aan boord, na wat gebrul en lol gingen zij weer naar Egmond retour. Toen we in het Molengat aankwamen werd het niet veel rustiger, Ernst vloog ons letterlijk voorbij we moesten zijn onderkant even inspecteren.

Na nog wat gescand te hebben gingen we terug naar Den Helder.

Was een mooie dag.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: vrijdag 20-09-2019

Het is behoorlijk druk op het werk en Coen en Ernst willen woensdag de multibeam nog beter kalibreren omdat er nog een kleine afwijking in zit. Op de app wordt gevraagd wie er mee wil. Dit gaat me jammer genoeg niet lukken, balen.. Aan het eind van de dag hebben de mannen de hele haven in beeld gebracht en is de kalibratie van de multibeam een stuk beter.

Voor vrijdag ziet het weer ziet er weer goed en willen de mannen ook weer de zee op met de multibeam en natuurlijk duiken. Dit wordt mij teveel en zeg ik wil ook mee! Ik moet wel op tijd weer terug zijn om te oefenen met een cursist. Dit is geen probleem en ik vertrek extra vroeg richting Den Helder omdat de afsluitdijk voor een hoop vertraging zorgt. Ik kom onderweg nog een collega tegen en die begroet ik even en heb mazzel op de afsluitdijk en ben mooi vroeg in Den Helder. Coen en Ernst zijn ook vroeg dus we zijn vroeg op zee. Het lijkt ook lekker vlak, maar verderop staat er toch een golfje, maar niks vergeleken met vorige week. We zitten te overleggen welke wrakken we zullen pakken. Na dit overleg besluiten we om op een zeilstomer te gaan duiken hier moeten we nog wat onderzoek op doen om te kijken of we dit wrak een naam kunnen geven. Het zicht op het wrak is redelijk ondanks dat het behoorlijk bewolkt is. Na deze duik gaan we met de multibeam over het wrak.

We krijgen  een mooi beeld van het wrak er zit nog wel een hele kleine verspringing in maar er is nu goed mee te werken.

Het grote voordeel is dat we met de multibeam ook de scheeplengte en breedte kunnen opmeten. Hier kunnen we de gegevens van Ernst vergelijken met die van de multibeam. Dat scheelt in de toekomst een hoop meetwerk voor ons. Zo gaan we diverse punten af en er zijn weer een hoop wrakken onder het zand verdwenen. Het tweede wrak waar we willen gaan duiken is één van de nieuwe puntjes die we hebben, de eerste waar we gaan kijken zien we niks, daarna naar een volgende puntje hier zien we wel wat minimale obstakels en we overleggen of we het hier willen gaan proberen het lijkt niet heel veel. Ernst twijfelt enorm, ik en Coen ook. Welk wrak pakken we dan? Coen en ik zeggen we kunnen hier wel kijken dan weten we wat het is. En is er niks dan pakken we direct een andere. Ernst kun je hier dan wel ankeren Coen? Coen heeft er wel vertrouwen in. Coen en Ernst zijn samen bezig om te proberen om het anker op de postzegel te leggen.

Ik heb het anker vast en de mannen hebben het anker precies op de postzegel gelegd de toppers! Ik ga als eerste te water en het anker ligt bij een aantal ballastblokken en kanonnen! Ik maak er een kort filmpje van omdat in de omgeving meer obstructies hebben gezien begin ik met het verkennen van de omgeving, ik kom weinig tegen.

De knie protesteert ook weer en kom weer terug bij het anker en gebaar naar Ernst dat ik naar boven ga. Ernst vraagt om de omgeving te verkennen. Ik geef aan dat ik al rechtsom ben geweest, dan kan Ernst het andere deel pakken. Dus ik kom boven bij een ongeduldige Coen.

En en en? ik zeg het anker is perfect gegooid op de postzegel en ik heb wat stenen en wat ijzer gezien het moet er nog even verder uitkomen. Coen zegt oke? met een groot vraagteken boven zijn hoofd. Even later komt de hefballon weer omhoog en Ernst begint gelijk over de kanonnen en Coen denkt hoor ik dat goed. Ernst geeft een complete beschrijving van het wrak met de posities van de kanonnen. Coen, ik heb jou er niet over gehoord Richard! Dat klopt, ik wilde het met het versturen van de filmbeelden laten zien. Ernst kijkt nu vragend naar Coen. Coen zegt die apenkop zegt dat hij alleen wat stenen en ijzer heeft gezien… Ernst lacht en zegt, het zijn stalen kanonnen en kogels inderdaad. Hij gaf ook aan  dat er een aantal kneppelkogels in de concretie zitten. Allemaal aanwijzingen over de tijdsperiode van het wrak. Nadat we dit wrak ook hebben vastgelegd op de multibeam gaan we weer terug naar de haven.

Nadat alles is uitgeladen gaan we weer naar huis. Het was weer een productieve dag en we zijn weer een hoop wijzer geworden en ik kan niet wachten op de volgende trip.

Groetjes,

Richard

Na contact met Richard Kooistra, mijn instructeur wrakduikspecialisatie, op 29 mei bleek dat de Red Rover en de Mac.O om 10:00 zouden uitvaren voor twee duiken. Het beloofde een zonnige dag te worden met een lichte ONO wind. Alles kon dus in de auto, alles dubbel gecheckt of ik alles bij mij had. Na het eten zoon op bed en broodjes smeren. Alles was gereed voor de dag erop. Het is bij mij vandaan een uur rijden en je weet nooit wat je aantreft op de afsluitdijk, dus mooi om 08:15 weg. Op de parkeerplaats van jachthaven Pluto tref ik Richard, die was ook lekker vroeg vertrokken. Met een karretje die daar aanwezig is alle spullen in de Red Rover geladen en wachten op Hugo. Coen is ondertussen aanwezig en bereid zijn duikschip voor op de dag, Hugo volgt snel en laad ook zijn spullen. Coen geeft aan dat wij wel mogen vertrekken, er is verder nog niemand die met de Mac.O meegaat. Wij halen inderdaad de sluis en zijn onderweg naar ons eerste wrak. Na anderhalf uur varen met een kop koffie van Hugo,komen we aan op het eerste wrak, de SS Dahomey. Een stoomschip dat is “vergaan” in 1880. Na wat draaien boven het wrak roept Hugo “JA!” en Richard laat het anker los. Coen scant de ligging van het anker, we zitten er helemaal naast. Anker omhoog en Coen geeft de juiste positie aan en Hugo stuurt de Red Rover over de aangegeven plaats en geeft aan dat het anker naar beneden kan. Coen scant nog een keer en dit keer zitten we goed.

Omkleden en naar beneden. Bij de Mac.O maken ze zich ook klaar om naar beneden te gaan er gaat er zelfs een in een shorty.

Via het dunne touwtje naar de ankerlijn op weg naar het wrak, bij het anker aangekomen de wrakkenrail vast. Het anker licht mooi op het wrak! Het zicht is matig, lijkt net sneeuw. Ik zie veel staal met veel leven er op, onder en omheen. Wat mij na een kwartier opvalt is dat er veel al dan niet verwrongen staal licht maar ik kan dit voor mijzelf niet identificeren als een wrak, op de machineruimte na. Ik richt mij op het vele leven en blijf ondertussen toch in de kieren turen, tja je weet maar nooit wat je vind wat van belang kan zijn. Ik kom eieren van de pijlinktvis, zeeanemonen, zeeanjelieren, en al het andere bekende tegen. Na vijfendertig minuten geeft Richard aan dat het tijd is om naar boven te gaan, we zouden immers maximaal vijfenveertig minuten duiken. Eenmaal op de Red Rover besef ik dat ik meer leven heb gezien dan in een gemiddelde duik in Zeeland, ondanks dat het voor mij niet als een echt wrak voelde heb ik toch echt genoten! Het pak uit, de Red Rover en de Mac.O zetten koers naar het volgende wrak. Een onbekend houten wrak, Richard vertelt dat er wel een vermoeden is maar nog geen zekerheid. Ondertussen heeft Hugo voor Richard, zichzelf en mij elk twee gehaktballen opgewarmd, die gaan er natuurlijk met smaak in. Richard verteld ondertussen verder dat het een schip is geweest van de Royal Navy, het zou kunnen gaan om de Apollo? Als je iets ziet liggen wat op een bel lijkt of iets anders met een naam of iets dergelijks dan neem je het mee naar boven geven Hugo en Richard aan. Ik begin te lachen, “ja, ik zeker”. Half twee komen we aan bij het wrak, weer hetzelfde. Effe scannen en daar gaat het anker weer, Coen scant nog een keer, het anker ligt er iets naast, “De ankerlijn uitzwemmen en je zit op het wrak”! Alles zit vast aan de Red Rover dus flessen op de rug en naar beneden, nog voor ik onder ga vraag ik hoelang we mogen duiken.

Het antwoord:  Ga maar lekker duiken. Ik ga naar beneden, word nog voor de ankerlijn al ingehaald door Richard. Die heeft echt haast om beneden te komen, moet ook wel als je met zoveel passie over dit wrak verteld! Wrakkenrail weer vast en wat me als eerst opvalt is het betere zicht, zoals aangegeven recht vooruit. Ik tref snel hout, spanten echt dikke of zoals Richard ze noemt “karbonades”. Dit lijkt meer op een wrak, lekker rond kijken dus! Ik zie spanten, koperen pennen, koperen bekleding, een kanon, iets wat op een rad lijkt en nog veel meer. Ik kijk mijn ogen uit, dit is mooi! De tijd vliegt voorbij! Na vijvenvijftig minuten komt Richard naar mij toe, hij gaat naar boven, ik geef aan dat ik nog effe door ga. Dan moet ik wel het anker schieten, vind ik niet erg maar Richard denkt daar anders over. Ik moet naar boven! Tja, en dan luister je. Eenmaal boven besef ik dat dit is waarvoor ik ben meegegaan! Pakken uit en omkleden, het zit er op. Alles netjes opbergen/weg leggen. We zetten koers naar Den Helder. Onderweg krijg ik van Hugo een biertje aangeboden, we toosten op een geslaagde dag. We praten nog na over hoe het was en wat we hebben gezien en langzaam aan nemen de golven toe.

Ik krijg nog een verfrissende groen rakker aangeboden, ik zeg daar geen nee tegen. Opeens zie ik de Mac.O omkeren, vraag of hij verdwaald is? Nee, scannen van mogelijk nieuwe locaties. Na twee uurtjes varen zijn we weer terug in de haven, spullen uitladen en in de auto. We praten nog wat na over hoe het was en dan komt de verrassing, een wrakduikcertificaat! Heb ik gekregen omdat dit mijn eerste wrakduik is, hier staat op vermeld: wraknaam, wraknummer, coördinaten, naam duikschip, datum en ondertekend door Hugo en Richard. Op weg naar huis zit ik nog in de auto nog lekker na te genieten van deze mooie ervaring.

Hugo, Coen en Richard, bedankt voor deze mooie ervaring. Ik hoop jullie gauw weer te zien!

Bart Vogel

Na weer een paar onstuimige dagen konden we weer naar zee. Het is een vreemd seizoen elke keer ziet het doordeweeks redelijk uit maar de weekenden zijn weer gevuld met wind waardoor de golven te hoog worden voor ons in de gronden. De wind zag er goed uit voor zaterdag, maar vrijdagavond stonden de metingen van de golven nog steeds boven een meter. Moet goed komen. Maar zaterdagmorgen nog steeds 1.20 mtr. We gaan. Michael Tol ging voor het eerst mee met ons, Michael is een aardig doorgewinterde wrakduiker dus dat was geen probleem.

We zouden om 07.30 uur vertrekken, mocht het in de gronden niks wezen konden we nog net de kentering meer westelijk pakken. Maar bij het ingaan van het Westgat kregen we al een paar golven voor de kop. Dus gas er iets af. We zouden eerst het RN wrak pakken om daarna naar ons in 2019 geïdentificeerde nieuwe wrak te gaan.  Hier geven wij op 21 maart 2020 tijdens onze wrakduikavond volledige uitleg over. De golven stonden er behoorlijk in en bij enigen zag ik het gezicht al wat verkleuren, ikzelf had dit keer ook meer last dan normaal, het was een rot golf.

Na zo’n 50 minuten kwamen de eersten weer terug. Zicht viel mee ondanks het weer van de afgelopen dagen. Toen de rest ook terug was anker omhoog en naar het andere wrak. Maar daar raasden de golven er helemaal overheen, het is daar namelijk niet zo heel diep. Maar toen ik in de buurt van het wrak kwam maakte ik rechtsomkeert, links en rechts brekers. Met het uitvaren van het gebied kwam er een breker op ons af, boven op de breker gas er helemaal af om daarna naar beneden te vallen. De punt van de boot lag gelijk met de waterlijn, toen hij onder ons door was gauw het gas erop om dieper water op te zoeken. Hierna gingen we een puntje van de vorige keer op te zoeken, maar hier was niets meer te vinden. Ernst die vandaag niet mee was dacht dat er een kanon lag, op de scan leek het er inderdaad op. Maar de gronden hadden zich weer meester gemaakt van het puntje. Het tweede wrak wat we aandeden was ook een puntje van dit jaar. Een houten wrak met spoorrails als lading. Het zicht leek hier beter dan op het andere wrak. De mannen konden er direct  weer in,

Leonard zocht zijn favoriete plekje op en ging weer op onderzoek uit, want wij hebben dit wrak nog niet geïdentificeerd, alhoewel we steeds dichterbij komen. Maar of dat dit jaar nog lukt blijft de vraag. Een wrak per jaar zou al mooi zijn.

Dit wrak geeft ons toch wel wat hoofdbrekens, er ligt van alles en allemaal uit verschillende perioden, zelfs 18^e, 19^e en 20^e eeuw. En dat in een houten schip op zeil. Maar we blijven onderzoeken. Nadat iedereen weer terug was voer ik weer terug door het Westgat om in de luwte te gaan liggen en even bij te komen. Ikzelf ging languit in het gangboord liggen en was al snel vertrokken, volgens ingewijde heb ik een onderwaterbos omgehaald. Ik werd zo’n 45 minuten voor de kentering weer wakker, enigszins gebroken door het harde polyester. We lagen dicht bij het derde wrak van vandaag dus het was even het anker lichten en om hem een paar minuten later weer te laten zakken in het wrak. Dit keer was het de Loodsboot 12 aan de Oostkant van de Razende Bol.

De mannen hadden goed zicht. Twee maakten hun derde duik en twee bleven er boven. Toen de mannen na zo’n 55 minuten weer boven kwamen ruimden we de boel op en voeren we terug naar Den Helder. Was ondanks de golven toch weer een heerlijke dag.

Coen van de Mac.O

Noordzeevirus: Pijnlijk (verhaal Richard)

Na een paar weken van slecht weer om de Noordzee op te gaan lijkt het erop dat het komend weekend weer mogelijk is om de Noordzee op te gaan om te gaan wrakduiken. We staan allemaal te popelen, alleen Ernst moet werken en Joost en Miranda willen ook mee, dat is teveel voor de Mac O. Joost en Miranda besluiten daarom om maar met Sander van Airaid Wreckdiving mee te gaan. Michael uit Vlaardingen heeft ook aangegeven dat die mee wil dus de boot is nog steeds vol. We hebben gewoon geen ruimte om onze app te gebruiken de boot zit gewoon vol, wat een luxe. Vrijdagavond staat de golfhoogte nog boven de meter, hopelijk is het morgen vlakker, ik weet wel dat het niet vlak zal zijn. Zaterdagmorgen ben ik er vroeg uit en kijk nog even naar de golfhoogte, die staat nog steeds boven de meter, nu de wind nog maar even controleren, die staat er niet. Dan moeten de golven toch afnemen dus ga mooi op tijd naar Den Helder, ik ben er lekker vroeg ik kon bij die puinhoop (werkzaamheden) op de afsluitdijk toch lekker doorrijden. Michael is er ook vroeg bij en we laden onze spullen alvast in de kar en brengen ze aan boord. Daarna kijk ik weer even op Rijkswaterstaat naar de actuele golfhoogte en zie dat deze nog meer opgelopen is, vreemd. Ik weet nu zeker het wordt geen vlakke zee. Leonard en Peter en Coen komen er nu ook aan en zien ons al ontspannen staan en Coen zegt, laad jullie spullen in. Ik zeg dat is allang klaar. Coen: ik denk al wat staan jullie hier ontspannen. We kunnen gelijk met een groot schip mee de sluis in en het schip gaat voor Coen weer veel te langzaam. Ik zeg tegen Coen daar kan hij ook niks aan doen hij is hier onbekend. Het schip draagt namelijk de Panamese vlag. De bemanning begroeten ons netjes in Nederlands dus daar gaat mijn veronderstelling. Mijn knie plaagde mij de hele week al, ik zeg tegen Coen ik hoop dat ik straks de trap op kan komen. Coen zegt geen probleem, desnoods takelen we je omhoog. Ook zegt hij je gaat maandag zeker weer niet naar de dokter… Ik zeg klopt, gaat wel over ik weet wat het is. Nu plagen de andere mannen mij ook over mijn knie en eigenwijsheid. Tijdens het varen zien we behoorlijke golven maar de ruitenwissers hoeven niet aan. We gaan de eerste duik maken op het RN wrak. Dit vindt ik persoonlijk één van de mooiste wrakken het is een houten schip van de Royal Navy (RN) tijdens een wrakduik avond hebben we al een presentatie over gegeven.

Ook hebben we van dit wrak info gekregen van het RCE. We zijn nog steeds bezig om dit wrak de juiste naam te geven. Zodra we hier voor anker liggen kunnen we ook gelijk te water Michael is de eerste, ondertussen zitten Leonard en Peter mij te plagen dat ik veel te langzaam ben. Eindelijk ga ik dus te water en ik geniet weer enorm van het wrak, het zicht is niet super maar toch wel ruim 1 meter tot 1.5mtr. Ik bekijk eerst het achterschip en zie de twee  markeringen weer op de hak ook zie ik dat er op sommige plekken wat meer zand is verdwenen en op sommige plekken toch weer meer zand ligt. Omdat we twee duiken achterelkaar zullen maken hou ik hier rekening mee tijdens deze duik. Ik kom als eerste boven en Coen had me nog niet verwacht maarja, ik heb met mijn dubbel 8.5 het minste lucht mee. Ondertussen verteld Coen dat hij zich wel wat katterig voelt en dat Peter behoorlijk zeeziek was en de vissen goed heeft gevoerd en net onderwater was gegaan, terwijl Coen dit verteld komt Peter ook weer boven en zegt het is onderwater niet veel beter dan bovenwater. Dat klopte wel het golfde ook onderwater behoorlijk. Eindelijk komen Michael en Leonard ook weer boven en Michael heeft genoten van al die kanonnen op het wrak en had wel even moeite om zich te oriënteren maar wij hadden er al een tiental duiken op gemaakt dus redelijk bekend. Nu gaan we door naar het tweede wrak terwijl we erheen varen hobbelen we behoorlijk, ik zeg tegen Leonard:  ik weet niet of dit iets wordt. Het golft daar zo erg dat het mij niet veilig lijkt om hier te gaan duiken. Coen en Peter hebben hetzelfde idee en draaien de boot en direct gaat het gas eraf en er komt een golf aan die tilt de Mac O bijna verticaal. Leonard zegt: Zo deze golf krulde bijna om. Terwijl we weer terug varen of toch niet… Leonard zegt had ik nou mijn fles maar leeg gedoken, dit beaam ik. Maar we gaan het toch weer proberen we gaan duiken op een oud houten wrak waar spoorrails op liggen en servies.

We hebben hier een paar keer op gedoken, waarbij Ernst van alles heeft opgemeten ik heb veel foto’s en filmbeelden heb gemaakt. We moeten hier nu gelijk te water omdat de kentering al is geweest en de stroming alleen maar toe gaat nemen. Wel zie ik dat er olifanten door deze porseleinkast zijn gegaan dit stemt mij wel verdrietig.

Ook stroomt het hier behoorlijk en ook golft het hier onderwater en na een half uur geeft mijn knie het echt op, mijn duik zit er dus op ik red het nog net de trap op. Peter had het al eerder opgegeven en zat al op het dek. De andere mannen houden het nog lang uit en hebben genoten van het wrak en we kunnen weer heel wat puzzelen. Omdat de golven ruim boven de meter blijven zoeken we nu luwte op. We genieten in de zon van een heerlijke soep en zien Bruinvissen om ons heen zwemmen en natuurlijk zeehonden. Coen ligt voor rustig te slapen nou ja rustig te slapen!!!.  Na lekker te hebben genoten van de zon is het tijd voor de volgende duik dit is de loodsboot 12. Hier waag ik mijn knie niet aan en sla deze duik over ook Peter slaat deze ook over. Leonard en Michael blijven over en deze hebben een pracht duik met goed zicht. Ik ben me er wel van bewust dat ik met dit diva gedrag wel commentaar kan verwachten. Na deze duik gaan we weer richting de haven en in de haven zie ik een boot met een grote lift liggen en zeg tegen Coen kan je even naar  stuurboord varen? Hij doet dat direct en ik zeg kunnen we die lift direct meenemen… Coen: Ja dat zal wel moeten met zulke invaliden. Daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Het is weer een heerlijke dag geweest, alleen jammer dat ik toch een duik over heb moeten slaan.

Tot de volgende duik.

gr. Richard