Noordzeevirus: Ik wil te graag!

Vorige week was het plan om uit te varen en twee duiken te gaan maken, alleen hield de Noordzee daar geen rekening mee! De golven/deining zouden de gehele dag ruim boven een meter blijven. Tja dat kan gebeuren en de donderdag komt er weer een berichtje op de app. Zaterdag twee duiken en zondag één duik. Voor ik mijn agenda na heb gekeken en nagedacht antwoord ik al ziet er goed uit zaterdag! Ik heb er niet over na gedacht dat Annerie een etentje heeft geregeld. Shit, dus maar melden dat ik het niet ga redden. Ondertussen toch proberen of er een mogelijkheid is zodat ik toch mee kan gaan. Annerie de schat! verzet het etentje zodat ik het theoretisch toch kan halen. Dus meld ik bij Hugo (Red Rover) dat het wel heel krap is maar dat ik toch mee kan. Gelukkig is er nog een plaatsje vrij! Anders gezegd ik ben de enige duiker die zaterdag meegaat? Omdat de twee duiken toch erg krap worden maken we er één duik van! We vertrekken om half acht uit de haven en weten dat ook nu nog een stevige golf staat. De Zeeweer app geeft 1,10mtr aan! Hugo heeft een wrak in gedachten die in de luwte van een zandbank ligt. Ze zijn hier een hele tijd niet meer geweest. Het is de Marie Emma bij het wrak aangekomen zien we op de dieptemeter dat deze behoorlijk opsteekt. Nadat ik het anker heb gegooid moeten we ons al haasten de stroming is er al uit en kan ik direct te water. Hugo gaat een twintig minuten later zodat de boot niet lang alleen is. Het zicht is niet goed maar ik heb het ook wel slechter meegemaakt. Er is genoeg te zien en ik probeer wat foto's te maken maar er zit eigenlijk teveel stof in het water.

Toch red mijn Nikon het om er een paar redelijke foto's uit te slepen.

Na een uurtje vind ik het genoeg en ga ik tevreden terug naar de boot. Hier zie ik een viertal zeehonden die de boot nieuwsgierig in de gaten houden. 

Het duurt niet lang voor de hefballon omhoog komt en wanneer alles weer aan boord kunnen we weer terug varen. Omdat Hugo wat later dan mij te water is gegaan heeft hij ook al behoorlijk wat stroming voor de kiezen gehad.

Dit kunnen we mooi aan de boot zien die is ondertussen al meer dan twaalfhonderd meter van het wrak afgedreven. Ondanks dat we maar één duik hebben kunnen maken heb ik weer enorm genoten. Ik zit ondertussen al te bedenken of ik zondag toch mee zal kunnen gaan....

tja het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het verd.... Noordzeevirus!

Goetjes Richard

Noordzeevirus: 500

Het is de hele week goed weer en voor de zaterdag wordt ook een mooie dag voorspelt. Ik was al zo gemeen geweest om op dinsdag al te zeggen dat ik zaterdag wel mee wil gaan. Dit is natuurlijk veel te vroeg omdat je zeker moet zijn dat het weer goed genoeg is om uit te varen. Daarom krijgen we op donderdag meestal wel een bericht op de app dat ze gaan varen! Zo ook deze donderdag. De beide boten zijn beschikbaar dus kunnen er wel tien personen mee! Probleem is dat er meer dan dertig personen op de app zitten, waardoor er een beleid is van vol is vol! Je begrijpt je moet er als de kippen bij zijn om nog mee te kunnen! Niet dus!!! Ook reageren er maar enkelen op de app!? Het lijkt wel of er helemaal geen wrakduikers meer zijn? Gelukkig varen we met zes personen uit waaronder de beide schippers op één boot. Onderweg met de auto naar Den helder moet ik even oppassen omdat er een paar mensen zo de snelweg oversteken! Achter mij hebben ze iets minder goed opgelet maar gaat het gelukkig ook net goed! Zonder verdere problemen kom ik veilig in Den helder aan. Wanneer alle spullen zijn geladen varen we uit. Als eerste wordt de sluis opgeroepen en gevraagd of we naar buiten geschut kunnen worden. Hier krijgen we te horen dat het nog net kan voor de sluis gestremd wordt. Dit wordt vanavond nog wat, wanneer we weer naar binnen moeten. Gelukkig heeft Coen het nummer van de sluis en weten we dat we vanavond waarschijnlijk nog geschut kunnen worden. Het eerste wrak waar we op gaan duiken is de Saphirre. Het zicht lijkt redelijk wel iets minder dan vorige week. Onderwater bij het wrak aangekomen blijkt het zicht meer dan helft minder dan vorige week te zijn.

Het is nu veel moeilijker om alles goed te herkennen. Ondanks dit mindere zicht is er nog genoeg te zien en vermaak ik me toch een dik uur onderwater! Na deze duik varen we in het zonnetje en een vlakke zee naar het onbekende wrak waar we nu een paar keer op gedoken hebben en het is met de Red Rover even zoeken voor we het wrak weer hebben gevonden. Daarna gooien we het anker uit en gaan we kijken wanneer de Kentering is omdat er nu nog niet veel stroming lijkt te staan.

De volgende kentering is pas om half acht, OEPS! dan wordt het een nachtduik. Dit hebben we niet bedacht dus proberen we het anker te lichten. Dit gaat niet vanaf de boot en Leonard gaat via de lijn naar beneden. Wij zijn jaloers op Leonard omdat het zicht er zo goed uit ziet en er nog niet veel stroming lijkt te zijn, niet veel later is de eerste lijn los en kunnen wij Leonard niet achterna ( hier hebben we wel even aan gedacht). Het duurt voor ons een eeuwigheid voor de ballon bovenwater komt. Wanneer alles aan boord is verteld Leonard dat hij heel even over het wrak heen is gezwommen (hij wel…). We varen nu richting een viskotter hier valt de Kentering een stuk eerder. Onderweg komt er nog een lifter in de vorm van een vogel aan boord even uitrusten! Hij komt zelfs bij Ernst op de vinger zitten. Bij het wrak aangekomen zoeken we een mooie opsteker en gooien we het anker uit. Onder bij het wrak aangekomen zien we een hoop vis en een bijna intact wrak, dit heb ik niet vaak gezien we kunnen gewoon door de ruimtes heen zwemmen en omdat deze op 27meter diepte ligt is de duiktijd ook zo voorbij en loop ik een kleine penalty op.

Wat is dit een gave duik met een geweldig zicht! Deze 500ste gelogde duik is ook weer ongemerkt voorbij gegaan. Nadat alles aan  boord is varen we richting de haven. Op de terugweg maakt Leonard een complete maaltijd. Dit gaat er na zo’n mooie dag natuurlijk wel in. Het is bijna jammer dat we de haven weer binnen varen en we de spullen hebben uitgeladen en alles in de auto’s is. We nemen weer afscheid en bedenken dat dit waarschijnlijk weer één van de laatste duiken van het jaar is.

Groetjes Richard

Wrakduikopleiding. 10-10-2015

Op woensdagavond met Peter, Leonard en ikzelf naar Grootebroek gereden want daar gaf Bjorn de wrakduiktheorie van de NOB. Vincent Dorresteijn had mij benaderd via de site voor de cursus. Aangezien Vincent al een keer was mee geweest wilde hij toch de theorie nog volgen. Aan het eind van de avond gaf Eric zich op om zaterdag mee te gaan. En Vincent ging nog even overleggen met het thuisfront. Ik was nog onderweg naar huis toen Vincent al aangaf dat hij meeging. Dus de Mac.O was vol. Maar helaas gaf Eric vrijdag op het laatste ogenblik afbericht, dat is wel jammer want dan had er iemand anders meegekund.  Je houd die plaats tenslotte vrij voor diegene. Zaterdag dus met Peter, Vincent en Jeroen naar zee, er stond een windje 4 uit het oosten. Dus prima te doen, een klein golfje met hier en daar een wit puntje erop. In het beging de kachel bijstaan maar die kon al weer snel uit want het zonnetje kwam lekker door.

Het water zag redelijk donker dus goede hoop op goed zicht. Bij het wrak aangekomen eerst even scannen, want de week ervoor hadden we iets op de dieptemeter gezien.  Maar na diverse zoekslagen gaven we het op, waarschijnlijk was het de onderwaterkabel die we hadden gezien. Om 13.00 uur konden de mannen te water. Vincent ging vandaag zijn derde wrakduik maken op de Noordzee. En ik moet eerlijk zeggen dat het een tijd geleden is dat ik iemand met zo weinig wrakduiken zo rustig zie in zijn doen en laten. Hij vraagt van alles en wil ook alles weten, alleen maar goed natuurlijk, maar een super rustige duiker, dat wordt een goeie.

En met Peter en Jeroen aan boord is hij helemaal in goede handen. De mannen bleven zo’n 40 tot 45 minuten weg, Peter zou als laatste boven komen die moest de hefballon met het anker omhoog schieten.

Toen de ballon boven kwam haalde ik de ankerlijn rustig binnen. We tilden het anker met de reservefles met het handje binnen, normaal doen we dat met het kraantje maar nu kon het makkelijk met de hand. Nadat de pakken uitgetrokken waren koersten we weer naar Den Helder, de centrale gaf aan dat het windje aan zou trekken naar 5 bft. Vincent had snert meegenomen, dus toen we in rustiger water kwamen zette Peter de pan op het vuur en 10 minuten later zaten we aan een heerlijk bakkie snert.

Nadat we Jeroen afgezet hadden in de KMJC gingen we naar de sluis. I de haven boot schoongemaakt en toen weer naar huis, het was een prachtige dag op zee.

Coen van de Mac.O

3 oktober 2015.

Om 08.30 uur stonden Peter en leonard voor de deur in Zaandam. Ingestapt en op weg naar Den Helder, Hugo, Ernst en Richard waren er al, spullen ingeladen en richting de sluis, dit keer met de Red Rover.

Even opgeroepen en de sluis stond al bijna klaar, we gingen richting het Westgat om op de Saphirre te duiken. Het zicht zag er redelijk uit aan de oppervlakte. Nog even wachten op de kentering, een halfuur later konden ze te water.

Wat een rust dat iedereen weg was, een hele boot voor mijzelf. Ondertussen even kijken waar we voor de tweede duik heen zouden gaan. We konden wel eens naar boven, de Noord in, dus ik had de koers al uitgezet. Ze bleven lekker lang weg want de diepte viel wel mee. Het was prachtig weer af en toe kwam het zonnetje lekker door zodat de trui weer uit kon. Een voor een kwam het spul weer omhoog. Het zicht viel tegen, dus de tweede duik de Noord in en naar dieper water. Toen we op positie aankwamen was het even zoeken naar een opsteker, volgens Richard moest hij midden in de 8 op de kaart liggen. En na diverse keren eroverheen gevaren te hebben kwamen we toch redelijk in het midden van de 8 uit. Anker gegooid en wachten op de kentering. Maar toen er nog even naar de kentering gekeken werd, kwamen we er achter dat het hier pas om 19.30 uur was en niet om 18.30 uur. Dan werd het te donker om te duiken. Dus na overleg toch maar besloten om het anker eruit te trekken en weer naar het zuiden te varen om daar op dieper water te duiken. Maar het anker zat vast, na diverse mislukte  pogingen om het eruit te trekken ging Leonard te water om het los te maken. Na zo’n 15 minuten kwam de hefballon omhoog, het duurde wel even maar het water was zo helder dat hij natuurlijk even een rondje beneden had gemaakt. Toen dat weer aan boord was zetten wij weer koers naar het zuiden. Onderweg kregen we nog een verstekeling aan boord.

Na een uurtje varen kwamen we in de buurt van het wrak, daar was het wel even zoeken geblazen, we hadden niet de sidescan mee dus alles ging op de dieptemeter. We hadden wel een klein puntje maar dat kon het toch niet wezen. Het moest een kottertje wezen, maar na een paar maal kriskras door het wrakkensymbooltje gevaren te hebben kregen we een goede opsteker op de dieptemeter. Om 18.15 uur konden de mannen te water, het zicht was goed onderwater. Hier stond 25 meter water dus het werd geen duik van 1,5 uur.

Het zonnetje begon al lekker te zakken en de temperatuur werd ook al minder, jas aan en wachten maar. Richard kwam als eerste terug, was een prima duik vertelde hij. En melde dat er nog twee aan kwamen. Ik zag de bellen al wat dichterbij komen,  nadat er vier boven waren moest Hugo nog het spul omhoog schieten. Maar toen ik de laatste had geholpen was de hefballon ook al boven. Rustig het spul binnen gehaald en toen richting Den Helder.

Onder het varen begon Leonard het eten klaar te maken, nasi en bami met saté en kerrie eieren. Tjonge was dat even lekker, het werd al aardig donker, toen we het Westgat uit kwamen even de VC aangeroepen dat wij weer richting Den Helder kwamen.

Bij de T3 afgemeld en rustig richting de sluis. Een prachtige dag .

Coen van de Mac.O