Logboek

5 juni 2004

We zouden een duik gaan maken op wraknummer 681. Dit voor ons onbekende wrak ligt in de luwte van de Razende Bol met de wind uit het Noorden. Het zicht was beperkt tot 1 meter, maar Piet, de bofkont, vond meteen de telegraaf. Dit is altijd een geliefd object voor duikers.
Hij kon hem eigenlijk ook niet missen omdat het anker er nagenoeg bovenop lag. Ik had zelf ook een mooie vondst, nl. het log en twee raampjes. Dus ondanks het slechte zicht en veel stroming toch een goede duik. Maar het wrak lag toch niet zo in trek omdat het altijd slecht zicht en een sterke stroming heeft.

20 augustus 2005

Het waaide flink uit het Noorden dus duiken buitengaats was geen optie en omdat het water erg helder was, de dag ervoor hadden we nl. ook al gedoken, besloten kees en ik om weer eens naar de 681 te gaan. We zijn er wel achter gekomen dat met hoogwater spring eigenlijk niet valt te duiken. Met een kentering van 10 minuten ging Kees alweer naar boven, want de stroming begon al aardig sterk te worden. Ik had zelf weer twee raampjes in een stuk plaatwerk en een stuk reling gevonden die ik nog even naar het anker wilde brengen. Nou, dat heb ik geweten! Ik wist na al die jaren op de Noordzee niet dat er zo´n stroming kon staan dat het bijna onmogelijk was om je op het wrak vast te houden, laat staan je spullen ook nog eens naar het anker te brengen. Het is me ondanks alles toch gelukt en bekaf kwam ik weer terug in de boot. Na alles in de boot te hebben gehesen en weer terug in de haven lagen, waren we het er over eens dat er veel meer af te halen was, maar niet met spring!!

4 september 2005-10-30

loodsboot_clip_image002

Het was mooi weer en omdat er niemand met me mee wilde besloot ik alleen te gaan en een uitgebreide verkenningsduik op de 681 te maken. Het was mooi dichtbij en de stroming was niet zo sterk, dus een leuke duik. Op het dek vond ik een reserve stokanker die ik met wat wrikken met de koevoet loskreeg. Even verderop, op het voorschip, geloofde ik mijn ogen bijna niet, maar ik vond daar een afweergeschut. Meteen meenemen was geen optie, want ik was alleen. Een week later heb ik Leonard weten te strikken om mee te gaan om anker en  geschut te bergen. Na er een paar keer omheen te hebben gevaren, ik wilde mijn eigen anker er natuurlijk zo dichtbij mogelijk krijgen, hebben we het anker uitgegooid. Beneden gekomen zagen we dat het gelukt was mijn eigen anker naast het reserveanker op het dek te gooien, hetgeen een hoop gesleep scheelde.

stokanker red rover

We hadden twee hefballonnen van 500 kilo mee, een voor het anker en een voor het afweergeschut. Het anker van ca. 300 kilo was geen probleem maar een hefballon van 500 kilo voor een kanon van bijna 500 kilo heft deze maar heel langzaam omhoog! Leonard, die inmiddels al in de boot was, begon meteen de lijnen binnen te halen. Dit moest allemaal heel snel gebeuren omdat de stroming en de wind je zo op het zand van de Haak zetten. Ondertussen was ik ook in de boot en kon ik ook helpen de spullen binnen te hijsen met het kraantje dat maar net sterk genoeg was. In de haven alles in de aanhanger gelegd, de boot schoon gemaakt en weer terug naar huis. Al met al was het een geslaagde, maar vermoeiende dag geweest.

snelvuurkanon1

Intussen was het wel duidelijk dat de 681 een voorpostenbootje moet zijn geweest, maar nu was de vraag´ welke.
Ernst Jongejan  is een duiker die regelmatig met ons meegaat en is iemand die ook aardig de weg weet in de boeken en de geschiedenis van de wrakken. Hij wist uit te zoeken dat het wrak voor het eerst in 1945 werd beschreven, met de mast nog tijden boven water. In de jaren 60-70 verzandde het wrak helemaal en in 1995 kwam het weer tevoorschijn. Bij onze eerste duik in 2004 stak hij voor de helft uit het zand en nu is het wrak er helemaal uit. Weliswaar in een slijtgeul maar toch helemaal vrij, de binnenkant van het wrak ligt nog wel vol zand.
Tijdens het schoonmaken van het afweergeschut kwamen er koperen plaatjes vrij met enkele gegevens, kaliber 3,7 cm.,  een huls van 6,7 cm., gewicht en dat soort gegevens. Deze gegevens heb ik naar Hille van Dieren op Terschelling gestuurd met de coördinaten en wat foto´s. Hille weet zo´n beetje alles wat er op de bodem van de Noordzee ligt en heeft ook veel gegevens van Duitse vergane schepen in de Noordzee. Een uur nadat ik mijn gegevens had gemaild had ik al antwoord van Hille. Het betrof mogelijk stoomloodsvaartuig nr. 12, gebouwd in 1915, 488 ton, 42,3 meter lang 3n 7.33 meter breed.

Met een 3 cilinder triple expansie stoommachine, bewapend met 2 stuks 3,7 cm. Kanonnen. Tot zinken gebracht door Wellingtons van het RAF squadron op 17 januari 1945 bij Nieuwe Diep.
Ik was inmiddels nog een keer wezen duiken wat een handpomp voor olie en een mitrailleur opleverde. Nadat ik het geweer schoongemaakt had bleek hij te zijn gemaakt bij Hembrug, nu Eurometaal, in 1938 model 08/15. Bij het museum van de Grebbeberg staat zo´n geweer opgesteld, het is een 8 mm machinegeweer, watergekoeld en al vanaf begin 1900 werd gemaakt.

loodsboot_clip_image004
8 mm machinegeweer in Kazematten museum te Kornwerderzand.
mitrailleur1
Gevonden op loodsboot 12 en schoon gemaakt

Ik denk dat de gegevens van Hille juist zijn. Het geschut klopt, ook is het een stoomschip want ik heb er steenkool op gevonden. In het midden van het schip zit over de hele breedte een gat waar hij is geraakt en waar veel steenkool in ligt. Ik heb nog geen gelegenheid gehad om het wrak op te meten omdat er de laatste tijd aldoor een harde Zuidenwind staat en dan kun je daar echt niet terecht. Ik hoop er dit jaar nog een keertje heen te kunnen om het op te meten en er helemaal zeker van te zijn dat het om dit schip gaat.

Hugo van de Red Rover