Logboek

Noordzeevirus: 5 meter zand en veel vis.

Na een onstuimig weekje komt er een berichtje op de Northseadivers app de Red Rover vaart uit voor 2 duikjes.  Dit is natuurlijk een spekje naar het bekje voor mij, Leonard reageert net iets eerder dan mij.... Ook de tijd is geen probleem, half negen vertrekken. Ik kom om acht uur aan en Hugo rijdt vlak achter mij en we kunnen alles vast laden en terwijl we de boot volgooien komt Leonard er ook aan. We zijn dus mooi op tijd  om te vertrekken. Aan boord verteld Hugo het eerste wrak waar we op gaan duiken daar hebben jullie nog nooit op gedoken! Yess een nieuw wrak! Het is waarschijnlijk een voorpostenboot geweest en ligt op een diepte van 25mtr. Nadat we de sluis uit zijn gaan we weer het zoute water op. Het lijkt mooi kalm weer, maar naarmate we meer naar buiten gaan hoe groter de golven zijn, Zeeweer gaf ook nog steeds een golfhoogte van 1,3mtr aan! De Red Rover loopt soepel door de golven en we zijn vrij snel op de plaats waar het wrak moet liggen en de diepte meter gaat aan en we zien een diepte van 17 meter, Hugo het hoort hier 25 meter zijn? We gaan een paar keer over de plaats waar het wrak moet liggen maar het is hier zo vlak als een biljartlaken en veel ondieper dan het vroeger was. Dit wrak is dus tijdelijk verstopt! Dus even kijken welke wrakken er in de buurt liggen, de keuze valt op de viskotter De Jager, wanneer we hier aankomen zien we hem duidelijk opsteken en kan het anker klaar gezet worden. Huh wat is dit? Leonard en ik zullen het spul klaar zetten gaat Hugo tussen ons door en knoopt de lijntjes aan elkaar en legt het anker klaar... Leonard en ik zijn te verbaasd om hier ook maar op te reageren en dan zegt Hugo, waarom doe ik dit eigenlijk? Leonard zegt: wij dachten al dat we op een luxe cruise zitten en alles voor ons gedaan wordt. Hugo mompelt wat en gaat terug naar de stuurhut en brengt de boot boven het wrak en wij gaan toch maar helpen en gooien het anker uit. We hebben nog even tijd en wiegen rustig op de golven. Het lijkt behoorlijk helder water en heb al zin in de duik. Wanneer het tijd is om te water te gaan ben ik de eerste die te water gaat. Het anker ligt perfect bij het wrak het is nog een redelijk intact en het is omringt door duizenden jonge vissen ! Je kan door al die vis bijna het wrak niet zien. 

Het is een geweldig gezicht en ik geniet enorm van al die vis en het wrak. De tijd is zomaar om en is het tijd om weer naar boven te gaan. Ik ben net aan boord of ik hoor Hugo ook al achter de boot? Ik pak zijn vinnen aan en voel mijn maag die het gehobbel en dat voorover hangen niet prettig vindt. Wat ben je snel terug Hugo? Ja ik heb een set waar geen lucht in zit en ik dus ook een tweede duik met deze set moet doen. Een tien minuten later komt Leonard ook omhoog en kunnen we naar het tweede wrak, Hugo wil wel weer richting de Madrid en ik opper de Maasburg of nee laat maar, daar heb ik niet veel succes en wordt het dus de Madrid daar aangekomen gaat het anker uit. Ja weer op de normale manier Leonard en ik gewoon als een geoliede machine. Omdat we genoeg tijd hebben proberen we eerst een visje te vangen maar er staat zoveel stroming dat het lood bijna kan waterskiën achter de boot. Zo kan er geen vis gevangen worden en zoekt Hugo een slaap plek in de stuurhut. Ik ga op de zonnebank liggen en Leonard heeft een plaatsje boven de stuurhut gevonden. Het is heerlijk weer en ik dommel lekker weg op het zonnedek en met nog een uur voor de duik zijn we allemaal weer klaar voor. Ik besluit om mijn fles niet te wisselen  omdat er nog redelijk lucht in de set zit en mijn maag niet rustig is en Hugo heeft geen keus. Ook nu ga ik weer als eerste te water het zicht is hier beduidend minder toch is er weer veel te zien alleen niet zoveel vis wel wat donderpadden en terwijl ik probeer een foto te maken zie ik een paar enorme scharen onder mij. Het is een grote kreeft die mij van achter beslopen heeft en loopt uitdagend in de weg en zo lukt het niet om die donderpad op de foto te zetten.

Ik zwem daarom maar verder en zie meer donderpadden en kan zo toch één op de foto zetten. Na een veertig minuten ga ik weer beginnen met de opstijging. Ik ben er nog maar net uit hoor ik Hugo ook alweer en ik pak zijn vinnen weer aan en zeg tegen hem het komt bijna en na de tweede vin ga ik toch de visjes voeren. Nadat alles eruit is zeg ik tegen Hugo wat zal het mistig zijn bij Leonard! Hij was nog aan het duiken. Nadat Leonard weer aan boord is gaan we weer richting de haven het is weer een geweldige dag geweest.

Richard van het Noordzeevirus