Logboek

Afgelopen week kreeg ik van mijn vriendin een dagje duiken op de Noordzee met Northseadivers cadeau. Ik had niet lang daarvoor mijn 60ste duik gelogd en mocht nu mee met Coen, Bjorn, Richard en Martijn om op twee wrakken voor de noordwest kust van Texel te gaan duiken.

De kentering was vroeg op de 6e van juli en dat betekende dat we op tijd in de haven van Den Helder moesten staan, 05:20 om precies te zijn. Omdat ik uit Wageningen moest komen stelde Coen voor om bij hem te overnachten. Zo gezegd zo gedaan en na een warm welkom en een avond vol mooie verhalen over duiken en reizen, gingen we de volgende ochtend op pad naar de haven van Den Helder. Het was helder weer en er stond maar een klein beetje wind. In de haven kwamen we al snel de andere duikers tegen en na het inladen van de boot van Coen, de Mac.O, zetten we rond 05:30 koers richting het Molengat.

Onze eerste duik was gepland op de Fortuna. Een schip uit WWII dat vlak langs de doorvaart ten noordwesten van Texel lag op ongeveer 24 meter diepte.  Rond 07:15 kwamen we aan op de plaats van bestemming. Via de sonar kon je heel mooi zien dat we over het wrak heenvoeren. Het anker werd uitgegooid en we hadden vervolgens nog even rustig de tijd om ons om te kleden en onze set klaar te maken. Ondertussen hielden we in de gaten wanneer de stroming rustiger werd. Vanaf de oppervlakte zagen de duikomstandigheden er goed uit: rustige deining, helder en donker water en hier en daar een klein plukje drijvende kelp. Coen legde mij uit hoe ik gebruik moest maken van de ankerlijn om naar beneden te komen en Bjorn vertelde mij wat een wrakrail was en hoe ik van dat stukje “goed gereedschap” gebruik kon maken.

Rond 08:00 uur, een kwartiertje nadat Richard en Martijn ons voor waren gegaan, ging ik vol verwachting achter de boot te water en volgde het ankertouw richting de bodem, spannend maar ook genieten zo’n eerste afdaling. Bjorn kwam achter mij aan. Er stond nog wat stroming en met behulp van mijn handen en goed ontluchten kon ik me rustig richting de bodem trekken. Hier en daar kwam ik een kwal tegen die zich door de stroming mee liet drijven en rond een meter of 18 begonnen de eerste contouren van het schip zich af te tekenen tegen de bodem. Het anker was door Coen perfect in het midden van het wrak geplaatst en nadat we onze rails aan het anker hadden bevestigd waren Bjorn en ik klaar om de Fortuna te gaan verkennen.

Het zicht beneden was +/-  10 meter en de temperatuur was rond de 14 garden Celsius.  Boffen dus voor een allereerste duik op de Noordzee. Al vrij snel kwamen we de nog rechtopstaande stoomketens van het schip tegen, vrijwel volledig begroeid met witte en oranje zeeanjelieren. Nadat we de stoomketels passeerden zetten we koers over de ribben van het schip richting het achtersteven. Onderweg kwamen we vele Noordzee krabben en een paar heremietkreeften tegen. Ook schuilde er een groepje steenbolken onder een brok overhangend metaal en lag een dikke kabeljauw te schuilen in een holte in de buurt van het achtersteven. Een prachtige wereld op 24 meter onder de zeespiegel en omdat het zo helder was hadden we niet eens onze lampen nodig om alles te bekijken. Na zo’n 25 minuten gedoken te hebben op het wrak was ik met mijn 12 liter fles op de helft van mijn luchtvoorraad en begaven we ons terug naar het anker. Daarvoor hoefden we alleen onze ankerlijn terug te volgen en weer op te winden. Na een rustige opstijging via de ankerlijn en een veiligheidsstop op 5 meter kwam ik weer boven waar Coen klaarstond om mij te helpen weer op de boot te komen.

Eenmaal boven was het snel de set af, het natpak uit en warme kleren aan. Vervolgens gingen de 6 uur wachttijd in. Iedereen zocht een comfortabele plek op de Mac. O, at wat en sukkelde weg. Na een tijdje rond te hebben gedobberd kwamen er wat bruinvissen langs, stak een zeehond nieuwsgierig zijn kop boven water en werden er ondertussen verhalen en grappen verteld. Coen kreeg het nog voorelkaar om een goed hete ragoutsoep te bereiden en al met al waren de 6 uren ronddobberen een gezellige bedoening.

Rond 13:00 uur was het zover en zetten we koers richting het wrak van de E-47, een Engelse onderzeeër uit WWI. De hele procedure begon weer van voor af aan en ook dit keer lag het anker prima op het midden van het wrak. Er stond wat meer stroming en het koste me iets meer moeite om beneden te komen, maar eenmaal op de bodem viel de stroming heel erg mee en was het zicht weer top. Ook dit wrak was volledig begroeid maar je kon de contouren van de onderzeeër prima herkennen. Bjorn liet mij een paar herkenbare onderdelen van het schip zien en ondertussen kwamen we weer het nodige aantal Noordzee krabben tegen, waaronder een paar hele grote. Na zo’n 20 minuten gedoken te hebben op het wrak keerden we terug naar het anker en werd de opstijging langs de ankerlijn weer ingezet.

PRACHTIG wat een mooie manier van duiken is dit. Coen, Bjorn, Richard en Martijn, hartstikke bedankt voor jullie geweldige gastvrijheid en de spannende, gezellige en ontzettend leuke dag op de Noordzee. Ik ben helemaal enthousiast geworden over deze manier van duiken.

Groeten,

Martijn