Logboek

Het Noordzeevirus, een heet Pinksterweekend

Het Pinksterweekend weekend stond al heel lang in mijn agenda rood omcirkeld. Omdat bij goed weer de wrakduikers een weekendje gaan duiken bij Terschelling en natuurlijk wilde deze gek er ook bij zijn. Wat is er mooier dan een heel weekend op de wrakken te mogen gaan duiken.

Ook leken de weergoden er zin in te hebben want de voorspellingen waren bladstil weer en dertig graden plus, kortom ideaal weer om te duiken. Je begrijpt we hadden er allemaal onwijs veel zin in. Alleen werd er halverwege de week toch wat meer wind voorspelt, voor de donderdag en vrijdag waardoor de golfhoogte ook net iets te gek werd om de Noordzee op te gaan. Dus werd er voor de vrijdag afgesproken om om kwart over negen te vertrekken en dan via het wad richting Terschelling te gaan. We waren allemaal ruim op tijd aanwezig ondanks dat we ook nog de brug tegen hadden. Wat kwamen de schepen toch diep in het water te liggen tijdens het laden voor die drie dagen.

Dus we gingen met de zwaar beladen schepen via het wad richting Terschelling. De trip ging voorspoedig en de planning werd om de eerste duik te gaan doen op de Boetak een sleepschip, dit schip ligt op steenworp afstand van Terschelling en vele Terschellinger duikers hebben daar hun eerste wrakduik op gemaakt. Het zicht op dit wrak was redelijk goed met een meter of twee dit beloofde nog wat voor de rest van het weekend. Na deze duik gingen we naar de haven van Terschelling en er was plaats voor ons naast de Zeester ook een groep fanatieke wrakduikers. We werden hartelijk door de mannen begroet, zij waren buiten om geweest en hadden een duik op de Noordzee gemaakt en vertelden dat er inderdaad nog een pittige golf stond (hun schip is veel groter en zwaarder). Het was ook de hoogste tijd om een hapje te eten. Wij zouden macaroni gaan eten, Hugo had al vers gemaakte saus in de pan mee en een doosje macaroni.....saus, Oeps dit was niet goed dus moest er uit de winkel nog macaroni gehaald worden. Op de Mac O hadden ze dit probleem niet dus die zaten al heerlijk te genieten, op de Red rover moesten we nog even geduld hebben. Deze mannen zaten ondertussen lekker in de barbecue lucht van de Zeester.

Nadat ook wij ook van onze macaroni zaten te genieten konden we ook mooi de verhalen uitwisselen. Rond een uur of tien half elf was het tijd om met z'n allen richting het clubhuis van duikteam Ecuador te gaan. Het werd hier natuurlijk gezellig druk en het feest duurde tot in de kleine uurtjes. Nu werd het ook tijd om de slaapplaatsen op te zoeken dit was voor mij en Henk op het buitendek in de buitenlucht, Hugo en Leonard hadden een plekje in de kajuit. De volgende dag wilde de Zeester om zeven uur vertrekken, wij hadden zelf acht uur in gedachten, maar moesten de mannen van de Zeester wel helpen omdat wij tegen hun schip aan zaten. Het voordeel was wel dat zij al een bakje koffie voor ons klaar hadden gezet. Dus konden wij nu ook met ons ontbijt beginnen. Het viel ons wel op dat er toch wel een stevige bries stond iets wat natuurlijk niet echt gunstig is. Nu was het acht uur en wij gingen ook onderweg Hugo zou Terschelling verlaten door een voor hem nieuwe route, omdat de route waar ze normaal doorheen gingen aan het dicht slippen was. Coen nam nog hun oude vertrouwde route. De nieuwe route was redelijk te doen met als ondiepste punt anderhalve meter  onder de kiel, Coen had het zwaarder met nog maar één meter onder de kiel. Onderweg naar het eerste wrak stond er toch wel een golfje, wij besloten door te varen en te gaan duiken, helaas vertrouwde Coen het toch niet helemaal en zochten zij de veilige haven weer op. Op de plek aangekomen even over het wrak heen om te kijken hoe het er bij lag, hij stak goed uit en we konden dus het anker gooien. Het wrak was de  Stolzenfels een Duits stoomschip. De duik was hier geweldig, we hadden bijna tien meter zicht en er was van alles te zien ook een heleboel jonge kabeljauw en steenbolkjes. Na een dik uur onderwater te zijn geweest kwamen we met dikke smile uit het water, en vertelden Hugo wat we allemaal hadden gezien. Hugo deed deze duik niet mee omdat hij zich opofferde voor onze veiligheid.

Na deze duik gingen we terug naar Terschelling waar we onder de kust onze flessen konden vullen. Hier werden we van alle kanten bespioneerd, ja we worden nog altijd in de gaten gehouden! Dit keer waren het gelukkig gewoon wat Zeehonden wat zijn die dieren toch nieuwsgierig. Nu kregen we ook een telefoontje van Coen hoe de situatie op zee was, wij zeiden dat het heel goed te doen was, dus hij zou onze kant weer op komen. Gelukkig de groep was weer compleet, om onze mede duikers niet teveel te plagen hebben we niet teveel over onze duik verteld. Toen we voor de tweede duik uitvoeren, leken de golven ietsjes hoger te zijn. Toen we over de bank waren was het niet ietsje maar bleek er een echt serieuze golf te staan. Soms tikte hij voor mijn gevoel de twee meter aan. Coen volgde ons ook trouw en wij zaten in de stuurhut te overleggen wat we zouden gaan doen, we wilden het nog eventjes proberen. Alleen werd het er niet beter op dus even het gas eraf om te kijken wat het schip zou gaan doen. Het was wel te doen alleen was er nu geen ruimte meer voor foutjes of verandering in het weer. Dus verstandig als we zijn hebben wij Coen gebeld met de mededeling dat wij terug zouden gaan, we hoorden ze op de andere kant luid lachen.... Deze keer draaiden we allebei om en zochten toch de veilige haven op. Deze haven bleek nu toch voller te zijn omdat ook de Redbad en de Wilhelmina gearriveerd waren. Dus mochten onze scheepjes naast de Ursus liggen. We wilden nu met z'n allen uit eten gaan. De keuze was de Heksenketel we hadden gelukkig gereserveerd. Het was er behoorlijk warm en dus bestelden we allemaal een koud glas bier toen de serveerster deze bracht zeiden de gentleman's als we zijn dat we de glazen wel door zouden geven, dit leek haar wel wat en wij gaven inderdaad netjes de glazen door maar Bjorn die de laatste was zette het glas ook weer netjes op het dienblad, het arme meisje wist niet wat ze eraan had.

Nadat ze ons tot de orde had geroepen was het tijd om even te toosten op een gezellig weekend. Hierna werd het eten besteld de soep van de dag was mosterdsoep en Rene had dit niet goed gehoord en dacht dat het mosselsoep was. Dus toen de soep gebracht was zocht hij druk in de soep naar de mosselen en vroeg of de anderen of zij wel mosselen in de soep hadden. Ondertussen kwam Hugo weer terug van de WC en zag bij Coen Nacho's staan en dat leek hem ook wel lekker en zou dat bord wel even mee nemen. De serveerster had ons wel gewaarschuwd dat het bord erg heet was, dat dit inderdaad het geval was zagen we aan Hugo die dit bord snel weer neer zette en zijn handen koelde in een glas.... Verder hebben we ons toch wel netjes gedragen en nadat onze magen waren gevuld was het tijd om de schepen weer op te zoeken. Hier werd de juttersbitter geopend en werd in de grote juttersbitterglazen (wijnglazen) geschonken. Omdat we het weer niet vertrouwden en sommigen van ons op het buitendek sliepen, belde Bjorn met Hille of wij ook in de Urus konden overnachten. Dit kon en mocht ook en Nico kwam ons de sleutel brengen zodat ook wij de nacht droog door konden brengen. Toen het luik open ging kwam de geur van diesel ons tegemoet dus eerst maar even laten luchten. Rene had er waarschijnlijk niet zoveel zin in en hij zette Bjorn's popup tentje netjes op de Ursus..... Nou de eersten gingen rond een uur of één naar bed en de laatsten hielden het Ietjes langer vol en die kregen dus ook het onweer en de bijbehorende bui mee.

De zondag was het weer zeer zonnig en bladstil het perfecte weer om de Noordzee op te gaan. Nadat we ons ontbijt hadden gehad ging het gas erop en we gingen richting een onderzeeër de ub 61 daar aangekomen even met de sonar er over en daarna het anker gegooid. Het water leek behoorlijk helder en we zagen hele scholen kwallen onder het schip langs zwemmen een mooi gezicht. Onder bij het wrak aangekomen  was het zicht ook goed we hadden tien meter plus ook hier was heel veel jonge vis op het wrak te zien, dus de flessen werden hier ook helemaal leeg gedoken. Dit was het laatste wrak wat we dit weekend bij Terschelling zouden beduiken. Tijdens het fles vullen voeren we door richting Texel waar het de bedoeling was om nog een duik te gaan doen op de rus een kraanschip wat op de kop ligt. Nadat we er weer een paar keer overheen waren gevaren het anker uitgegooid, helaas niet gekeken of we ook goed bleven liggen. Er stond nog een pittige stroom en dus we konden nog even genieten van een heerlijk zonnetje na een kleine drie kwartier was het tijd om te water te gaan. Onder bij het anker aangekomen geen wrak? Wel zagen we een klein spoor dus dat spoor volgen en jawel we zegen de eerste onderdelen van het wrak en nog een stuk verder te hebben gezwommen zagen we de romp van het schip het lag inderdaad op de kop en je kon op de bovenkant ( de bodem) een compleet anemonen veld zien wat een mooi gezicht. Verder kon je ook via de onderkant het schip in, hier waren grote kraanblokken en tandwielen en ander oud ijzer te vinden. Ook verscholen zich daar grote kabeljauwen zich in de verschillende ruimen. Ook deze duik ging weer veel te snel voorbij net als de rest van het weekend.

Dus weer naar de ankerlijn gezwommen en de route daar naar toe leek net een oude weg, dit was waarschijnlijk een pad waar de zwerfkeien langs werden gedrukt. Nu was het tijd om Den Helder weer binnen te varen en de schepen weer netjes bij te vullen de tanken waren al redelijk leeg. Daarna was het weer tijd om de haven binnen te varen en de schepen te lossen en schoon te maken. Ik heb ook weer een nieuwe spreuk gehoord: oud ijzer bakboord erin stuurboord eruit! Nou was het tijd om afscheid te nemen. Het was weer een bijzonder geslaagd weekend ik heb het pinksterweekend alweer opnieuw in mijn agenda omcirkeld. Hopelijk kunnen we binnenkort ook weer uitvaren, heb er nu alweer zin in. Het virus begint nu na dit verslagje de kop op te steken.....

Tot de volgende duik.

Groetjes Richard