Logboek

Noordzeevirus: Zon, zee, duiken, vissen en duiken.

Wat is het toch weer heerlijk weer en ik heb gewoon steeds dat liedje in mijn hoofd. Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Ja ik weet het zelf bedacht maar het gaat er niet meer uit. Alleen heeft Coen afgelopen zaterdag zo'n pijn in zijn rug gekregen dat die al de hele week met pijn thuis moest blijven. Ik kreeg de woensdag een app van Bart dat hij zaterdag wel kon duiken.

Dus heb ik Hugo opgebeld of hij zaterdag uit ging varen. Ja hij wilde wel uitvaren en heeft ons op de lijst gezet. Ik heb mijn andere wrakduik specialty cursisten gevraagd of die ook konden, maar helaas feestjes en andere ongein gooide roet in hun eten. Tja je moet toch prioriteiten stellen. Ook binnen de Northseadivers zijn er weinig die kunnen en varen we met wel 3 man uit. We vertrekken om half zeven uit de haven richting de Victory. Het is geweldig weer en tja ik neurie zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Het is een vlakke zee, met weinig andere schepen. De eerste duik is op de Victory deze is op 5 november 2001 tijdens een hevige storm vergaan. Lange tijd is het schip vermist en in het voorjaar van 2003 wordt Victory weer terug gevonden.

Omdat het Bart zijn tweede wrakduik op de Noordzee zou worden hebben we hem ook het verhaal over dit wrak verteld. Zoals bij elk wrak zit er altijd een verhaal achter iets wat het duiken op de wrakken speciaal maakt. Wanneer we op het wrak aankomen kunnen we er direct in de stroming is er reeds uit. Bart en ik duiken samen het zicht is beduidend beter dan vorige week en hebben toch wel een meter of 4/5 zicht. En er zit enorm veel jonge kabeljauw en steenbolken om het wrak. Je merkt wel dat het wrak langzaam achteruitgaat er komen reeds meerdere gaten in het wrak. Ja er wordt vaak gezegd een schip vergaat twee keer, dit klopt ook wel. Het is spoedig tijd om de opstijging te maken Bart gaat eerst en ik blijf achter en wacht een minuut of zeven tot Hugo komt anders schiet ik de hefballon. Hugo komt inderdaad een minuut of zeven later en ik begin met de opstijging. Hier wachten we op Hugo en ondertussen zitten we heerlijk in de zon. Ook Hugo komt spoedig boven en gaan we richting de makrelen en gaan de hengels uit Hugo vangt de eerste makrelen

en ik volg spoedig het loopt geen storm maar we krijgen de emmer toch vol. Tijdens het makrelen belt Coen of we ook even een puntje willen gaan bekijken. Ook zien we een aantal bruinvissen en ja het wijsje in mijn hoofd gaat maar door: Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat. Het puntje van Coen lijkt niks te zijn, misschien nog een keer kijken met de sidescan sonar van de Mac-O. Dus gaan we de tweede duik maken op de Turbo een tanker die is gezonken tijdens een Noordwesterstorm op 9 januari 1908. Het grappige is dat dit schip in tweeën is gebroken en de bemanning dacht dat ze werden gered terwijl ze op het andere deel van hun zinkende schip stapten. Gelukkig is de bemanning wel gered. Ook hier kunnen we direct te water en lijkt het zicht minder als bij de eerste duik. Hugo gaat deze duik niet maken en dus moet ik de ballon schieten na de duik. Bart en ik dalen af en inderdaad het is behoorlijk mistig  op het wrak en het ankerketting zit als origami door het wrak heen en het anker is eerst niet te vinden maar ligt in een halve meter modder. Deze haal ik als eerste omhoog en probeer er een mooie plaats voor te vinden en daarna beginnen we met de duik. Het valt voorbij het anker enigszins mee met het zicht we halen de meter wel. Een stukje hoger op het wrak stroomt het een beetje en na een klein half uurtje vind Bart het wel genoeg en maakt de opstijging. Ondertussen ga ik met het ketting bezig om het vrij te krijgen en daarna schiet ik de boel naar boven en maak ik de opstijging. Tijdens de opstijging raakt mijn lijn vast in de wrakkenreel en ga ik handmatig de lijn om de haspel wikkelen en zo maak ik gecontroleerd de opstijging. Bovenwater aangekomen geeft Bart aan dat hij nu weet wat zijn grens is voor hem bij het wrakduiken en dat hij respect heeft voor hoe wij als Northseadivers de boel aanpakken. Dit vind ik een enorm compliment, hier doe je het toch voor. Een ander vertrouwd een wrakduik kunnen laten maken. Hugo pakt mijn wrakkenreel en zegt zo heb ik het je niet geleerd!

Dat klopt maar als het niet gaat zoals het moet het maar zoals het gaat. Nu is het weer tijd om naar de haven te gaan. Zo ik heb voor morgen ook weer wat te doen de makrelen roken. Heerlijk  Zon, zee, duiken, vissen, duiken, en repeat.

Tot de volgende duik.

Groetjes Richard