Noordzeevirus: Windje variabel

Het is de hele week bloedje heet geweest en voor zaterdag zou er een variabel windje 2 staan. Het ideale weer om te gaan wrakduiken. Coen meld er zijn twee plaatsen vrij voor zaterdag en ik vraag cursisten of ze mee willen en de meesten zijn op vakantie of reageren helemaal niet. Ik zeg tegen Coen geen cursisten zaterdag en we gaan nog een paar anderen vragen ook die zijn op vakantie of hebben andere drukte. We hebben zaterdag ruimte zat op de boot. Ik rijdt weer lekker soepel over de afsluitdijk en ben mooi rond 9 uur in de haven en gooi de boot al vol met mijn spullen en wacht op de rest en kijk even naar de actuele golfhoogte en onweersbuien. Ik zie de golven rond de 90 cm staan?? ondertussen komt Ernst er ook aan, die zegt direct er staat buiten wel een windje en golven, terwijl het in de  haven bladstil is. Nadat Coen ook is gearriveerd vertrekken we, na de sluis gaan we richting ons eerste wrak, hopelijk valt het mee met de golven. Door het Molengat staat er wel een golfje en die loopt steeds verder op, we worden ingehaald door Richard en Teunis van Duikteam Texel. We gaan samen naar het zelfde wrak, een interessant oud wrak waar we bezig zijn om die in kaart te brengen. Voor anker liggen we toch wel wat te schommelen, arme Coen.

Wij gaan te water en het zicht is goed maar er is jammer genoeg geen direct zonlicht door de wolken. Ik ben bezig bepaalde delen te filmen zodat we daar 3d beelden van kunnen maken. Wanneer ik klaar ben met de kanonnen zit mijn duiktijd erop. En terug bij het anker zie ik dat Ernst ook naar boven gaat en ik samen met nog 1 van Texel beneden ben en zoek hem op. Het blijkt Richard mijn naamgenoot te zijn en geef aan dat ik naar boven ga. Hij geeft aan prima en gaat rustig verder met sneupen/verkennen. Bovenwater delen we onze ervaringen en we hebben het idee dat dit wrak toch weer aan het verzanden is. Nu komt de hefballon ook omhoog, Richard had deze goed gevuld!  Nadat hij ook weer aan boord was hebben we nog even overleg of ze met ons meegaan naar het tweede wrak. De mannen geven aan dat ze weer naar Texel gaan. Voor ze afscheid nemen geven ze ons nog een paar Texelse Skuumkoppes.

Daarna stuiven ze weg en gaan wij richting ons tweede wrak, onder het varen zien we toch een zwarte lucht boven ons, die ons doet besluiten om maar richting het wad te vluchten. Coen krijgt ondertussen bericht van Richard en Teunis, die criminelen waren aangehouden door de politie voor controle!

We scannen nog een paar punten en zien de boot van Richard en Teunis nog liggen aan de zijkant van de politieboot. Wanneer we op het alternatieve wrak zijn aangekomen belt Coen met Teunis om te vragen of ze alweer zijn losgelaten! Dit was het geval, omdat ze zoals ze zeiden dat ze Coen met de Mac.O moesten hebben! De verraders!! Coen vraagt of die criminelen een soepje wilden hebben! De eerste vraag was welke smaak die mannen zijn ook nog kieskeurig! De mannen kwamen hun soepje scoren en plaagden Coen nog over hun gesprek met de politie. Zij maakten na hun kopje soep nog even een scan van het puntje waar wij gingen duiken en vertrokken weer naar Texel. Wij zaten ondertussen te zweten aan boord een heel verschil met het windje 4/5 bij het eerste wrak. De variabele wind klopt wel maar de kracht is ook behoorlijk variabel. Wanneer het bijna tijd is om te gaan duiken kunnen we eerst nog een paar kilo zeesla van de lijn plukken. We gaan naar onder en zien een oud houten wrak helemaal bedekt met netten en het is behoorlijk verzand.

Zodra ik boven ben zeg ik tegen Coen dit wrak kan wel afgedekt zijn met netten. Coen belt daarop met Teunis om te vragen of dit klopt, dat blijkt niet het geval te zijn. Ook Ernst zegt het lijkt er wel op dat die afgedekt is maar het zijn visnetten die voor dit effect zorgen. Omdat we hier zo goed zicht hadden willen we ook nog even bij een ander wrak kijken waar we de vorige keer niet zo goed zicht hadden. Hier aangekomen spring ik direct te water en ga de erwtensoep in en het zicht is aller belabberds. Ik kijk even rond en terug bij het anker zie ik Ernst, hij wijst me wat aan en is vertrokken. Bij het anker aangekomen zoek ik de tweede lijn die is er niet, dus weet ik dat Ernst weer omhoog is en ik schiet de boel omhoog en kom weer aan boord. Wat een verschil met het zicht zegt Ernst ik moet dit wel beamen. Zo vertrekken we weer richting de haven. Nadat de boot weer is leeggehaald en schoongemaakt vertrekken we voldaan weer richting huis. Omdat we het weer niet helemaal vertrouwen blijven we zondag thuis en ga ik beginnen met de beelden van de kanonnen te filteren en probeer er een 3d beeld van de te maken met een demoversie van Agisoft Metashape. De computer geeft aan dat hij 200 plus uren mee bezig is! Hopelijk maakt Agisoft Metashape ook een goedkope variant voor de fanatieke duikers zodat die archeologische naslag beelden kunnen maken en opslaan.

Groet,

Richard

18-7-2020

Hobbelig dagje,

Zaterdagmorgen hoefden we niet zo vroeg weg, 10.30 uur, mooie tijd.

Richard, Harry, Raymond en Jeroen waren de duikers, we zouden twee duiken maken. De eerste op een oud Royal Navy wrak op een diepte van zo’n 14 meter. De tweede zouden we meer naar de Haaksgronden maken, het water zag er beter uit dan een week eerder, wat was het slecht de week ervoor. Voor Harry was het de tweede keer hier op dit wrak, maar de eerste keer heeft hij alleen het anker gezien. Nu was het beter zodat hij echt aan zijn eerste wrakduik kon beginnen. Raymond was al eerder met een ander schip mee geweest, maar dit was de eerste keer op een kleinere boot. Het was tijd om te duiken, dus mannen te pak. Jeroen was als eerste vertrokken en die bleef weg,

dus het zicht was te doen en het anker lag goed. Harry ging er vlot achteraan met Raymond op de hielen.

Richard ging als laatste. Er stond een vervelend golfje, dat werd weer de hele dag schommelen. Na een klein uurtje kwam de eerste weer terug en had een goeie duik gehad, de rest volgde rustig er achteraan. Richard kwam als laatste met de hefballon omhoog. Toen alles binnen was zetten we koers naar het Westgat om daar een wrak te pakken. Onderweg hoorde we dat er een zeiljacht vast zat aan de westkant van de Razende Bol. De man riep op kanaal 62 van de verkeerscentrale op, hij klonk redelijk in paniek en melde dat hij ging omrollen. Ik riep de centrale op of hij een positie had van het schip, omdat wij toch die kant op gingen. De centrale had dat niet dus die riep de man weer op of hij zijn positie door kon geven. Terwijl de man zijn positie doorgaf schreef ik mee. Ik melde dat wij er heen gingen. Maar de positie klopte niet helemaal, hij had ook geen AIS dus zag hem ook niet op het scherm. Maar terwijl wij wat zuidelijker voeren riep Jeroen en Richard dat het die tweemaster moest zijn, op dat moment riep de Bruzer dat hij bij het schip was, maar die was alleen. Ondertussen mengde de Kustwacht zich ook in het verkeer op kanaal 67. Ik riep de Bruzer dat wij met 5 waren en of wij zijn kant op moesten komen, dat was goed. Dus wij ook het ondiepe gedeelte in, het schip lag lekker te stampen op de grond maar beetje bij beetje werd het door de golven erover heen gegooid. Toen we vlakbij waren riep ik op 67 zet er eens wat gas bij want je bent er bijna overheen. En met twee hupjes stuiterde hij over de gronden en had weer water onder het schip. De Bruzer hielp hem naar dieper water en kon het zeiljacht via het Molengat naar Den Helder. Maar onbegrijpelijk dat je daar met je boot terecht komt. De centrale bedankte ons en wij gingen naar het tweede wrak. Om 17.45 uur konden de mannen weer te water, nadat iedereen er weer in lag

ging ik het eten klaar maken, saté met nasi.

Raymond was als eerste terug, ik zeg dat is snel, waarop hij zegt de stroming giert erover heen. Ik zeg dat is onmogelijk, we zitten dik op de kentering, maar hij zegt dat ligt aan mij, ik moet nog even wat conditie opbouwen voor de Noordzee.

De anderen maakt hier ook een goeie duik. Twee Royal Navy wrakken op één dag, wie heeft die luxe. Toen alles weer opgeruimd was nam Jeroen het roer en voer door het Westgat naar Den Helder terwijl ik het eten opschepte. Was weer een hobbelige maar prachtige dag geweest. Net voor Den Helder kreeg Harry zijn certificaat voor zijn eerste wrakduik.

Coen van de Mac.O

Prachtig weer.

vrijdagmorgen

De weersberichten zagen er goed uit voor vrijdag en het weekend, dus gekeken wie er kon. Richard Kooistra, Leonard Smiet en Erik Bronsveld, om 09.00 uur vertrek uit de haven. De sluis ging redelijk snel open dus we waren vroeg op zee. Ondertussen contact met Teunis van DT Texel die zou ook naar onze positie komen, maar toen wij net het Molengat uit waren zat hij al achter ons met de rib. Ik had de avond daarvoor gezegd je mag wel komen maar dan moet er Skuumkoppe aan boord zijn. 

Nou en die waren er, Teunis nog hartelijk bedankt!! Mooie samenwerking. We voeren naar onze eerste positie, daar waren we rond 10.30 uur. De stroming stond er nog behoorlijk in, maar dat zijn we inmiddels gewend op deze positie. De oppervlakte stroming blijft hier behoorlijk erin staan terwijl het beneden stukken minder is. Dus het is even werken om voor bij de lijn te komen maar dan kan je rustig afzakken, het zicht was goed, ik kon de mannen goed volgen toen ze afzakten.

Toen de mannen naar beneden waren ben ik maar even in het zonnetje gaan zitten, goedendag wat is het warm, je verwacht dat het op zee koeler is maar ik had de indruk dat het nu niet het geval was. Maar wat een weelde, prachtig zicht en geen golven. Ons eerste wrak is een houten wrak met geschut aan boord, dus daar kan je heerlijk in het verleden duiken, toen Erik later weer boven kwam vertelde hij dat hij het helemaal voor hem zag, grote houten schepen met kanons die elkaar beschoten, hij had geen visje gezien. Moesten we wel even om lachen. Nadat alles weer aan boord was voeren we rustig naar onze tweede bestemming, dit werd de HMS Apollo ook een wrak van de Engelsen net zoals ons eerste wrak. Het zicht was hier wat minder, mede omdat het in ondiep water ligt. Maar ook daar was het prima te doen. Terwijl de mannen beneden waren zag ik een zeilschip naderen en zoals gewoonlijk hebben deze mensen geen idee wat de seinvlag A betekent, daarbij blijven ze recht op je afvaren terwijl je op anker ligt. En daar wordt je weleens zenuwachtig van. Terwijl het schip allang in he blokgebied van de VC Den Helder voer was het niet standby op VHF62. Dus dan maar eens op VHF16 roepen en jawel, antwoord, ik vroeg zou u misschien uw koers willen wijzigen ik heb duikers beneden, dat gebeurde gelukkig tot mijn geruststelling. Elk jaar maken wij dit dikwijls mee, het zijn altijd zeilers die nauwelijks of geen marifoon uitluisteren, droevig!! Ook hadden we een jonge zeehond rond de boot die met de safetylijn aan het spelen was, kwam best wel dichtbij, beessie had een label aan de staart was dus mensen gewend vermoed ik.

De mannen bleven lang onder, dat kan ook makkelijk het is amper 10 meter diep. Maar aan deze duik kwam ook weer een eind, eerst de grote verhalen natuurlijk en daarna een rustige terugvaart naar de haven. Was een prachtige dag met mooie duiken.

Zaterdagmorgen

Nu waren Richard Kooistra, Harry Brand en Ernst Jongejan mee.

We zouden hetzelfde rondje maken, scheelt een hoop tijd met de tweede duik. In de gronden kunnen we eerder te water dan op dezelfde positie, scheelt zelfs dik twee uur. Vandaag leek het zicht nog beter dan gisteren, dat klopte ook wel ik kon van bovenaf de duikers een tijdje volgen op weg naar de bodem. Ook vandaag weer prachtig weer en geen golven, heerlijk. We zijn op dit wrak toch weer een stukje verder met ons onderzoek, mooi en leuk om te doen. En op deze mooie dag weer een duiker geslaagd voor zijn NOB wrakduikspecialty, Harry Brand.

Coen van de Mac.O

11-7-2020

De boot was voor de zaterdag vol, 4 duikers en mijzelf. Joost en Rinie Verkerke waren helemaal uit Zeeland naar Den Helder gekomen. Op vrijdag nog even gebeld dat er toch wel een golfje zou staan, maar zij kwamen toch en we zouden het wel zien. Nou en dat golfje stond er, we vertrokken om 10.30 uur naar de sluis.

Na de sluis via het Molengat naar buiten, in het Marsdiep was het lekker vlak maar richting het Molengat zag ik dat achter de banken een aardige witte kraag er bovenuit kwam. Dat beloofde wat, bij de ME boei gingen we al op en neer en dat werd steeds meer. Toch maar door, met evengoed 15 knopen er doorheen, heel af en toe moest het gas eraf. Boven het wrak aangekomen zag het er niet goed uit, behoorlijk groen water. Toch maar ankeren, Richard gooide het anker toen ik een brul gaf. Er stond nog een behoorlijke stroming, dat hadden we de vorige keer ook al hier, het was tijd maar de stroming hield niet op.

Joost ging als eerste overboord en riep dat het toch wel zwaar was, hij kwam even terug naar achteren omdat Rinie met Joost zou gaan. Ik zei tegen Joost ga jij maar naar beneden ze komt er wel achteraan. De wind zorgde voor de oppervlakte stroming, beneden was er niets aan de hand. Rinie ging ook te water maar voor die was het toch te zwaar om bij de ankerlijn te komen. Dus kwam zij terug en riep dat zij eruit ging, toch wel jammer, maar ze zei tegen mij, Coen maak je niet druk, ik vind het al heerlijk om aan boord te zijn.

De rest ging ook te water, Harry voor de eerste keer op zee. Richard ging met Harry mee om te begeleiden, maar daar was Joost alweer, wat doe jij hier vroeg ik. Nou Coen ik kan niet eens mijn dieptemeter aflezen, ik heb hooguit 20cm zicht. Shit riep ik en daar kwam Harry ook alweer, even later ook de ballon omhoog. Nou lekkere shitdag riep ik. Toen alles aan boord was kreeg ik een appje van de Texel duikers. Ik appte terug dat ik die kant wel op kwam, na een uurtje varen kwamen zij in zicht en bonden de boot achter de RP42.

Even lekker babbelen met Teunis en Richard en wat gekkigheid naar elkaar om even later terug te varen naar Den Helder. Toch een lekker dagje op het water maar weinig duiken.

Coen van de Mac. O

Noordzeevirus:  de Mac-Drive

Na een paar weken van harde wind lijkt er ook dit weekend te hoge golven te staan en dacht ik het wordt weer niks en weer thuis klussen. Maar Coen komt er in de lucht wie kan er zaterdag en wie zondag? Ik ben de eerste die reageert met: check! Verder blijft het stil maar Joost en zijn Moeder hadden al gereserveerd dus nog 1 plaatsje vrij dit kan ik voor een cursist gebruiken en omdat ik grote lijst met cursisten heb heb ik een paar geappt dat er een plaatsje vrij is. Harry was de eerste die aangaf dat die wel mee wilde. De anderen zijn dus te laat maar de meesten kunnen toch niet! Ook de tijd voor de zaterdag is niet slecht 10.30 uitvaren. De vrijdag staat er nog steeds boven de meter en ook voor de zaterdag zie ik ze niet afnemen Coen ziet het zelfde en die geeft aan wat doen we. Voor ik antwoord kan geven zegt Coen we gaan! Ik geef dit ook door aan Harry zeker omdat het zijn eerste wrakduik wordt. Zaterdag zijn we allemaal ruim op tijd aanwezig en we vertrekken.  moet staan. Bij 0,3 knoop zegt Coen omkleden en Joost gaat als eerste te water hij moet behoorlijk peddelen om bij de ankerlijn te komen zijn moeder haalt het niet en komt weer bij de trap uitrusten Harry is de 3de en ook hij komt bij de ankerlijn  en ik volg een paar tellen later en ook ik moet nog behoorlijk peddelen om bij  het anker te komen en daar krijg ik de hefballon mee en duik met de ballon naar beneden bij een meter of zeven is de stroming er uit en gaat het een stuk makkelijker en op een meter of 12 is het gebeurt met het zicht en het licht en bij het anker kom ik Joost en Harry tegen tenminste dat weet ik. Nadat ik de hefballon heb vast gemaakt ga ik een stuk van het anker af om te kijken of er ook maar een klein beetje zicht is maar helaas het is en blijft nihil. En ik ga terug naar het anker en voel geen lijn meer en Harry tikt op mijn schouder die was met mij mee gezwommen. Ik geef het signaal naar boven het kost wat moeite door het slechte zicht maar hij gaat. Ik wacht even en maak de boel klaar om de hefballon met het anker naar boven te sturen. Dit gaat goed maar gatver de wrakkenreel slaat vast en moet hem laten gaan. De tweede keer in korte tijd! Niet goed!! ik maak de opstijging en op 14 mtr heb ik zicht genoeg om de decoboei te schieten en maak de opstijging in de hoop dat ze mijn ballon zien in de golven van een 1meter+ golven. Gelukkig is dit het geval en ik wordt weer opgepikt. Aan boord wordt er overlegd wat we gaan doen en voor Joost en zijn moeder hoeft het met dit zicht niet nog een poging gedaan te worden. En we gaan richting de wrakduikers van Texel die op het wad aan het duiken zijn. De één na de ander  komt daar boven en Coen houdt een blikje bier omhoog en we krijgen bezoek die groene rakkers doen wonderen. Ze hadden op het wad 40 cm tot een meter zicht de mazzelaars ! Daarna gaan we weer terug naar de haven en ruimen we alles op en nemen afscheid. Coen en ik gaan zondag met Ernst opnieuw het water op en ook wij gaan het wad op. Ik ben ruim op tijd in de haven, omdat de afsluitduik een behoorlijke puinhoop is. Ik was een half uur later vertrokken en een kwartier eerder dan gisteren in Den Helder. In de jachthaven is het een drukte van belang het blijkt dat ze achter een zeehond met zijn jong aan zijn omdat het jong in plastic gevangen is.  Coen volgt als tweede en we laden de boot in en we kijken naar de zeehondenknuffellaars en ik hoor een sissend geluid en vraag me af wat het is het blijkt dat een band van de kar het op heeft gegeven. Voor Ernst kunnen we net genoeg lucht erin krijgen voor hij bij de boot weer plat ligt. Na het laden varen we door de sluis richting het wat het eerste punt waar we willen gaan kijken ligt wel een wrak maar om er te water gaan sla ik wel over dat chocolade gevlekte water weet ik zeker dat we geen zicht hebben we hebben het zelfs getest aan de oppervlakte haalden we 5 cm. Op het tweede punt steekt wel iets op maar niet echt overdreven maar we willen toch gaan kijken het zicht lijkt hier beter. Dat is ook zo we komen op het wrak aan en we hebben een geweldig zicht van wel 40 cm.

Ernst en ik zijn de contouren van het schip druk aan het verkennen al met al een mooie duik.

Boven gekomen begint Ernst vroeger kregen we nog wel eens een soepje.. Coen begint direct een soepje klaar te maken en Ernst vaart de Mac-drive nog langs een paar puntjes. Ik denk dat ze bij de verkeerscentrale wel gek zijn geworden van ons vaarpatroon, maar wij zijn weer wat wijzer geworden. Hopelijk wordt het zicht onderwater weer gauw beter zodat ik weer wat onderwater beelden kan maken.

Tot de volgende duik

Gr. Richard